In Extremo

Συμπαθητική περίπτωση αυτή των In Extremo. Κάποτε έκαναν μια σχετική επιτυχία και στη χώρα μας, θυμάμαι, με τα "Weckt Die Toten!" και "Verehrt Und Angespien". Έκτοτε μπορεί να ακούστηκαν ελάχιστα συγκριτικά, όμως συνέχισαν ακάθεκτοι να βγάζουν δίσκους με σταθερό βήμα που δεν ξεπέρασε ποτέ τα δύο με τρία χρόνια. Προφανώς η επιτυχία στη γενέτειρά τους παρέμεινε σταθερή, ενεργώντας ως αρωγός για την πορεία που φτάνει αισίως στη φετινή, ένατη δουλειά τους.

Το "Sterneneisen", λοιπόν, είναι το περί ου ο λόγος άλμπουμ και αποτελεί ένα καλό εφαλτήριο για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί για πρώτη φορά με τους Γερμανούς. Η μπάντα εξακολουθεί στο μεσαιωνικό hard rock ύφος της, το οποίο διανθίζεται με τις γκάιντες, την άρπα, το hurdy-gurdy και πολλά ακόμη παραδοσιακά / αναγεννησιακά όργανα που προσδίδουν το μοναδικό folk χαρακτήρα της. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη φορά όλοι οι στίχοι είναι γραμμένοι στα γερμανικά, σε αντίθεση με την πολυγλωσσία που εφάρμοζαν συνήθως.

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα που αποκόμισαν οι In Extremo στο πέρασμα των χρόνων είναι η εμφανής πρόοδος που έχουν επιτύχει στο συνθετικό τομέα. Έχοντας αντικαταστήσει τον κιθαρίστα τους από το 2001 και το άλμπουμ "Sünder Ohne Zügel", ακολουθούν μία σταθερά ανοδική πορεία, σταθεροποιώντας το χαρακτηριστικό τους ήχο. Επιπλέον, μετριάζουν τις ορέξεις τους για παραδοσιακές μελωδίες και φέρνουν τα riff όλο και πιο έντονα στο προσκήνιο. Αυτό αποφέρει κάποια από τα βαρύτερα τραγούδια που έχουν γράψει, όπως το "Unsichtbar", το οποίο εμπλουτίζεται με τη φωνητική συμμετοχή του Mille Petrozza των Kreator, ή το "Auge Um Auge". Επίσης, άξια αναφοράς είναι η συνεισφορά του νέου drummer, Specki T.D., που δίνει νέα πνοή στα κομμάτια με τις επιδόσεις του, κλέβοντας συχνά-πυκνά την παράσταση.

Αναπόφευκτα, υπάρχουν και μερικές αδιάφορες στιγμές, όμως αποτελούν τη μειονότητα στο δίσκο. Κατά μέσο όρο, οι συνθέσεις κάνουν την πλάστιγγα να γέρνει προς το metal, με δυναμικά straightforward κομμάτια, σαν το ομότιτλο και το "Stalker". Ωστόσο, αυτά που ξεχωρίζουν εξαρχής είναι τα πιο «ανάλαφρα» ραδιοφωνικά hit "Viva La Vida" και "Schau Zum Mond", καθώς και το μελιστάλαχτο (παρά την αγριοφωνάρα του Das Letzte Einhorn) "Hol Die Sterne".

Τελικώς, το "Sterneneisen" παρουσιάζει τη βερολινέζικη φατρία πιο δεμένη και κατασταλαγμένη από ποτέ, με τη μεγάλη ποικιλία των οργάνων να είναι πλέον πλήρως εναρμονισμένη στη μουσική τους, αντίθετα με τον προχειροφτιαγμένο ήχο που είχαν στις αρχές της καριέρας τους. Απλούστερα, πρόκειται για ένα άλμπουμ δώδεκα κομματιών γερμανικού hard rock / metal με folk επιρροές και μεσαιωνικά όργανα, που εγγυάται την πάροδο 45 ευχάριστων λεπτών.