In Extremo

Πίπιζες, άρπες, λυσσαλέες μεταλλικές κιθάρες, πρωτόγονα κύμβαλα, προβιές ζώων, δερμάτινα περικάρπια και μια κραυγή πολεμοχαρούς στρίγγλας (!) είναι όλα εκείνα τα συστατικά που απαρτίζουν τους εκκεντρικούς In Extremo, οι οποίοι μας συντροφεύουν από το 1996 και αδιαμφισβήτητα έδωσαν την δική τους οπτική γωνία στο Folk/ Medieval metal, όσο κι αν φαντάζει αδόκιμος ο όρος αυτός. Έπειτα από οκτώ studio άλμπουμ και δεδομένου ότι το πιο πρόσφατο κυκλοφόρησε τρία χρόνια πριν, η αγωνία των οπαδών τους (βλέπε μαμά πατρίδα Γερμανία και νότια Ευρώπη κυρίως) μεγάλωνε ενόψει του επόμενου εγχειρήματος.

Στα μέσα του 2008 είδε το φως και το ένατο παιδί τους, «Ο Πόλεμος του Τραγουδιστή» ή αλλιώς, “Saengerkrieg” χωρίς δυστυχώς να κρύβει μεγάλες εκπλήξεις, όπως τα προγενέστερα “Weckt die Toten!” και “Verehrt und Angespien” που είναι και τα προσωπικά αγαπημένα μου. Στο “Saengerkrieg” η συνταγή δεν αλλάζει, γίνεται όμως πιο mainstream: είναι ξεκάθαρο πως αποφάσισαν να σταματήσουν να είναι το alter ego των συντοπιτών τους Rammstein και θέλουν να μπουν για τα καλά στο παιχνίδι, αφήνοντας κατά μέρος τις προβιές και την κατσικίσια μυρωδιά από τα ιδρωμένα σώματά τους (!), λούζοντας τις μουσικές τους με πιο βατές μελωδίες, απαλλαγμένοι από την επιθετικότητα του πρόσφατου παρελθόντος. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, όταν έχεις βάλει τον πήχη ψηλά, είναι όμως δίκοπο μαχαίρι.

Δεκατέσσερις συνθέσεις είναι υπεραρκετές σε ένα άλμπουμ 55 και κάτι λεπτών και δυστυχώς, κατά τη γνώμη μου, τα fillers είναι αρκετά. Ξεχώρισα άνετα το εναρκτήριο “Sieben Koche”, το παραδοσιακό “Requiem”, την χαρά- ταυτότητα του “Frei zu Sein” και το επιθετικότατο “In Diesem Licht”, ενώ με ξένισε αρκετά το χιτάκι “En Esta Noche” που οικειοποιήθηκε ευθαρσώς στο ρεφρέν την μελωδία του πασίγνωστου “Saltarello” (Dead Can Dance) και η αχρείαστη (αν κι επιτυχημένη) διασκευή στο “An End Has A Start” των Editors, όπου επιβεβαίωσε μια και καλή τις πρώτες υποψίες μου για την προσπάθειά τους να προσεγγίσουν διαφορετικό και πιο «ανοικτό» κοινό απ’ ό,τι συνήθως.

Οι «Επτά Εξτρεμιστές» ξέρουν να συνδυάζουν την ποιότητα με την αγένεια, να φτύνουν στη μούρη μας κι εμείς να θέλουμε κι άλλο, να κάνουν επιτυχώς την έναρξη ενός ξέφρενου metal party (!) με τις folk μελωδίες τους μέχρι τελικής πτώσεως- αν θελήσω να χορέψω όμως σε αυτό και να πάρω ενεργά μέρος, το “Saengerkrieg” δεν θα είναι στη λίστα μου. Μπορεί ο θαρραλέος αοιδός να έπαιρνε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό τραγουδιού τον 13ο αιώνα στο Wartburg κατά τας γραφάς, έχουν περάσει αιώνες όμως από τότε…

* “Ich kenne alles” ρεεεεεε…