Immortal

All Shall Fall

Nuclear Blast (2009)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 07/10/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Επτά χρόνια χρειάστηκε να περάσουν για να πάρει την απόφαση μία από τις πάλαι ποτέ δόξες της νορβηγικής σκηνής να περάσει της πύλες του στούντιο και να μας δώσει το διάδοχο του "Sons Of Northern Darkness". Πολύς ο καιρός, πολλά και τα live μετά την επανασύνδεση της μπάντας το 2006, αλλά μόλις τώρα, λίγους μήνες πριν αφήσουμε πίσω μας το 2009, το νέο πόνημα των Immortal με τίτλο "All Shall Fall" βρίσκει τη θέση του στα ράφια των δισκοπωλείων.

Άξιζε όμως η αναμονή; Οι Immortal αναμφίβολα είναι μεγάλο όνομα για το black metal ιδίωμα. Έχουν αφήσει το στίγμα τους και έχουν επηρεάσει έναν κανονικό στρατό από νεότερες μπάντες. Το πέρασμα του χρόνου και το κρύο κλίμα της πατρίδας τους όμως φαίνεται πως έσβησε τη φωτιά που έκαιγε στην καρδιά του Abbath, mastermind του γκρουπ και μοναδικό επιζόντα από την αρχική σύνθεση της μπάντας. Κάποιοι θα το ονομάσουν ωρίμανση, κάποιοι άλλοι θα το χαρακτηρίσουν «ξεπούλημα». Εγώ προσωπικά θα αποφύγω να κρίνω την κατεύθυνση του νέου δίσκου. Θα πω απλά ότι δε μου αρέσει και σίγουρα δε θυμίζει σε τίποτα τους Immortal που μ' αρέσει να ακούω, ούτε καν τους Immortal του μέτριου και αρκετά διαφορετικού "Sons Of Northern Darkness".

Το "All Shall Fall" φέρει μία εντελώς flat παραγωγή, γυμνωμένη από τη χαρακτηριστικά παγωμένη ατμόσφαιρα των παλαιότερων κυκλοφοριών, ενώ τα τραγούδια προσπαθούν να περάσουν παράλληλα ένα ψευδο-επικό feeling στον ακροατή, αλλά αποτυγχάνουν παταγωδώς. Οι δε συνθέσεις απέχουν πλέον μίλια από τον black metal ήχο, παρότι οφείλω να παραδεχτώ ότι θα ταίριαζαν πολύ καλά στον δεύτερο δίσκο των I (heavy metal μπάντα του Abbath που δημιουργήθηκε το 2005, για όσους δε γνωρίζουν). Κινούνται κυρίως σε mid tempo ρυθμούς, με αρκετά νεκρά σημεία και σχεδόν μηδενική ένταση, αλλά ευτυχώς η μικρή διάρκεια του "All Shall Fall" δε σε αφήνει να βαρεθείς (πολύ). Την πιο άσχημη εντύπωση όμως, σε μένα τουλάχιστον, αφήνουν τα φωνητικά, που ακούγονται εξαιρετικά ήπια (έως κουραστικά βαρετά), λες και ο Abbath αμφιταλαντευόταν μεταξύ του να τραγουδήσει όπως παλιά ή να χρησιμοποιήσει καθαρά φωνητικά, που, δεδομένου ότι τα κομμάτια είναι εντελώς light, δε θα ακούγονταν ιδιαίτερα παράταιρα.

Συνολικά έχουμε μάλλον να κάνουμε με τον πρώτο κακό δίσκο των Νορβηγών, όχι γιατί τα τραγούδια καθ' αυτά είναι τόσο άσχημα, όσο γιατί δεν έχουν καμία σχέση με τους Immortal. Δεν αμφιβάλλω ότι ο δίσκος πιθανόν να αρέσει αρκετά σε νεότερους οπαδούς του γκρουπ ή φίλους άλλων metal ιδιωμάτων, αλλά σίγουρα θα ξενερώσει αρκετούς φαν της κλασσικής περιόδου που στιγματίστηκε από δίσκους όπως τα "Pure Holocaust" και "Battles In The North".

  • SHARE
  • TWEET