Iced Earth

Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις πάρα πολύ, τότε είναι φυσικό να καταλήξεις σε ένα επιτυχές αποτέλεσμα. Ο Jon Schaffer αγαπάει αποδεδειγμένα δύο πράγματα: το heavy metal και την ιστορία (εντάξει, αγαπάει πολύ και το χρήμα, αλλά και ποιος δεν το αγαπάει;)! Συνεπώς το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό από τον πιο ολοκληρωμένο δίσκο των Iced Earth! Ένας δίσκος που διαμορφώθηκε μέσα από τους κλυδωνισμούς της μπάντας λόγω των αποχωρήσεων των Matt Barlow (ο οποίος άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του, ειδικά με τις ερμηνείες του στο “Dark Saga”) και του κιθαρίστα Larry Tarnowski.

Προσωπικά ήμουν πολύ επιφυλακτικός για το αποτέλεσμα λόγω αυτών των αλλαγών (άσχετα με το αν αντικαταστάτης ήταν ο Tim Owens), αλλά επίσης και για την θεματολογία του δίσκου. Όταν ο Schaffer μερικούς μήνες πριν ανακοίνωνε ότι ο δίσκος θα ήταν εμπνευσμένος από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου και διατυμπάνιζε ότι είναι ότι καλύτερο έχει κάνει μέχρι τώρα, πίστευα ότι τον είχε πιάσει εθνικιστική παράκρουση και το αποτέλεσμα θα ήταν απογοητευτικό. Με την πρώτη ακρόαση του δίσκου πήρα την απάντηση μου! Ο δίσκος είναι εξαιρετικός! Μπορεί πολλοί από τους στίχους να είναι γραμμένοι για τα «αμερικανάκια», αλλά υπάρχουν και τραγούδια γραμμένα για άλλες ιστορικές περιόδους όπως τα “Attila”, “Red Baron / Blue Max” και “Waterloo”. Μην πάρετε σοβαρά τους στίχους (εδώ δεν παίρνετε σοβαρά πολύ χειρότερης θεματολογίας στίχους, θα πάρετε αυτούς;) και απολαύστε τους γνώριμους ρυθμούς (κυρίως εποχής “Dark Saga” και μετά) των Iced Earth που τόσο έχει αγαπήσει το ελληνικό κοινό! Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι ο δίσκος είναι «μια από τα ίδια»...

Ο δίσκος περιλαμβάνει τραγούδια διαφορετικών ταχυτήτων όπως σχεδόν σε όλα τα albums των Iced Earth. Έτσι θα ακούσετε ένα ισορροπημένο φάσμα από μπαλάντες, όπως τα “When The Eagle Cries” και “Hollow Man”, μέχρι καταιγιστικά κομμάτια σαν τα “Waterloo” και “Attila”. Πολύ καλή εντύπωση μου άφησαν τα drums με τη δυναμική τους. Όσο για τα riffs δεν έχω λόγια να τα περιγράψω! Ξεχειλίζουν από δύναμη και μελωδία! Η μεγάλη αποκάλυψη όμως είναι η καθιερωμένη πια τριλογία που υπάρχει στο τέλος των Iced Earth δίσκων. Το Gettysburg έχει συνολική διάρκεια 32 λεπτά και σας μεταφέρει κατευθείαν στο πεδίο της μεγαλύτερης μάχης του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου! Με εκτεταμένη, αλλά όχι κουραστική, χρήση στρατιωτικών τύμπανων, ηχητικών εφφέ, κανονιών και την Φιλαρμονική της Πράγας, το έπος αυτό θα σας κάνει να ξεχάσετε την τριλογία του “Dark Saga”. Και τα τρία μέρη που το αποτελούν είναι ποιοτικώς ισότιμα με εκπληκτικές μελωδικές και ατμοσφαιρικές εναλλαγές. Γενικά από τον δίσκο, ένα - δύο είναι τα κομμάτια που μένουν λίγο πίσω. Όλα τα υπόλοιπα είναι διαμάντια!

Όσον αφορά τον Tim Owens, κατά την άποψη μου έχει δέσει πολύ καλά με το συγκρότημα. Όντως κάποια τραγούδια δε θα μπορούσα να τα σκεφτώ ερμηνευμένα από τον Barlow (ο οποίος κάνει backing vocals σε κάποια κομμάτια). Ομολογώ ότι δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα των Owens, αλλά με τις ερμηνευτικές του ικανότητες σε αυτόν τον δίσκο με έκανε να αναθεωρήσω 100% την άποψη μου προς το καλύτερο. Το μόνο που απομένει να δούμε είναι η απόδοση του ζωντανά, σε τραγούδια που έχουν αφήσει εποχή με την χαρακτηριστική φωνή του Barlow, όπως τα “Melancholy” και “A Question Of Heaven”. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, άσχετο από τον δίσκο αυτό...

Για μένα το “The Glorious Burden” ανοίγει με τον καλύτερο τρόπο την χρονιά και αποτελεί το μέτρο σύγκρισης για κάθε νέα κυκλοφορία του είδους. Τέλος, να σημειώσω ότι στην limited edition του δίσκου συμπεριλαμβάνονται τέσσερα επιπλέον κομμάτια.