Hylas

Athena

Self Released (2019)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 12/12/2019
Η όμορφη ασχήμια της Αθήνας ως πηγή έμπνευσης για το post-rock/art rock ντεμπούτο των HYLAS
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το εξώφυλλο με την κόμιξ αισθητική του ντεμπούτου των HYLAS δεν είναι διόλου τυχαίο. Είναι συνειδητή η απόφαση να βάλουν ένα μικρό, δικό τους λιθαράκι. Στρέφουν το βλέμμα στους ίδιους τους τούς εαυτούς ώστε να βρουν λόγο ύπαρξης στην παγκόσμια σφαίρα και επιλέγουν να εμπνευστούν από την "Athena" - την πόλη των βρώμικων γκρίζων τοίχων, της σταγόνας των κρεμάμενων ερκοντίσιον και των φωτεινών επιγραφών άλλων δεκαετιών. Η ίδια η μπάντα παραδέχεται πως η έμπνευση του άλμπουμ είναι οι Αθηναίοι, «άνθρωποι που ισορροπούν ανάμεσα στα χρώματα των γκρι κτιρίων και των νερατζιών των δρόμων».

Μουσικά, το κουαρτέτο μπορεί σε μέσες άκρες να προσδιοριστεί στο ορχηστρικό post-rock εύρος, με πιο σαφές παράδειγμα αυτού το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι. Καθότι οι συνθέσεις τους δεν είναι τόσο μεγαλεπήβολες ή υποβλητικές, μα πιο down to earth, ένα πολύ καλοδεχούμενο ψευδο-prog rock προσωπείο κάνει την εμφάνισή του. Η απόπειρα εισαγωγής ελληνικών “ethnic” στοιχείων είναι αυτή που δίνει τα πιο όμορφα σημεία στο άλμπουμ, όπως στο “Hylas And The Nymphs”, τραγούδι που καταφέρνει να ξεχωρίζει.

Στο “System” έχουμε φωνητικά και μια μελαγχολία που θυμίζει τους συμπατριώτες τους Sleepin Pillow, ενώ η απόπειρα εισαγωγής vocals θα φέρει στο νου τις αντίστοιχες των Long Distance Calling. Οι επιρροές πολλές και ξεκινάνε από God Is An Astronaut και φτάνουν μέχρι Pink Floyd και Porcupine Tree. Το μπάσο, σε υψηλή ένταση καθ’ όλο το ντεμπούτο της μπάντας, είναι το μουσικό όργανο που κάνει τη διαφορά και προσδίδει μια απολαυστική art rock φινέτσα. Το “Nani” είναι η πιο άμεση σύνθεση του δίσκου παρά την post-rock νοσταλγία της και κάποια «να να να» κατάλοιπα των δυνατών στιγμών των Silver Mt. Zion. Η πέμπτη και τελευταία σύνθεση του “Athena”, όλες εκ των οποίων εκτείνονται άνω των 8,5 λεπτών, είναι το “Mandarine” με την πιο θετική και φωτεινή νότα, αν και μάλλον χάνει λίγο σε σύγκριση με τα τέσσερα προηγηθέντα τραγούδια από άποψη έμπνευσης των μερών που το συνθέτουν.

Είναι σαφές πως το ντεμπούτο των Hylas είναι κάτι παραπάνω από άξιο προσοχής και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα δυνατό έναυσμα για σημαντικά πράγματα στο μέλλον. Κατά την προσωπική μου άποψη, κάτι ακόμα πιο ογκώδες θα τους πήγαινε περίφημα, καθότι κατέχουν τόσο το παιχνίδι των κορυφώσεων όσο και της στενοχώριας. Ωστόσο, συγκρατήθηκαν στο «όμορφο» αποτέλεσμα χωρίς να επιθυμούν να ταρακουνήσουν - κάτι απόλυτα κατανοητό για πρώτη προσπάθεια... Το κάτι παραπάνω είναι εκεί έξω γι’ αυτούς, χωμένο ακόμα πιο βαθιά στα σοκάκια της Αθήνας.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET