Hot Hot Heat

Happiness Ltd.

Sire (2007)
Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 20/11/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Προς τιμήν τους και, παραδόξως, προς απογοήτευσή μας, οι Hot Hot Heat δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους. Απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το θρόνο του "Make Up The Brakedown" και εισέρχονται στην πιο απευκταία ωριμότητα, πλησιάζοντας ανεξήγητα τον ήχο των The Killers.

Το αποτέλεσμα είναι ένα ακατάστατο μανιφέστο «περιορισμένης ευθύνης». Βεβαία, δεν είναι ικανοί να παράγουν έναν κακό δίσκο και ο ήχος και η γραφή του "Happiness Ltd." ενισχύουν αυτό μου το credo. Το ένρινο παράπονο ηχεί πάντα θελξίνουν στο στόμα του Steve Bays - για όσους το αντέχουν. Οι ρυθμοί χαμηλώνουν και το απελπισμένο, σχεδόν αυθεντικό, new wave κατατροπώνει τα indie νάζια.

Θα ήθελα να αναγγείλω έναν δίσκο τιτάνα. Όμως, η φερεγγυότητα της έναρξης είναι αντικατοπτρισμός. Η προδοσία των προσδοκιών θα έρθει αργά και σταθερά. Το ομώνυμο κομμάτι κινεί το ενδιαφέρον, με μια γήινη δραματικότητα, αλλά μας καλεί να ψάξουμε την ταυτότητα του συγκροτήματος, που χάθηκε κάπου, κάτω από το κάθισμα του συνοδηγού. Το "Let Me In" αφοσιώνεται στην πιο απατηλή σύγχρονη λειτουργικότητα. Κι όμως, το αναπαλαιωμένο "5 Times Out Of 100" (που πρωτοεμφανίστηκε το 2002, στο ep "Knock Knock Knock"), το γλυκόπικρο "Harmonicas & Tambourines" και το ουσιώδες "Outta Heart" αρκούν για να δώσουν λάμψη στο όλο εγχείρημα.

Μόλις πάψει ο αντίλαλος του τρίτου της τριάδας, ο ακροατής παραδίδεται σε μία ανιαρή ηχητική κωπηλασία, σηκώνοντας το κεφάλι μόνο για τη συμπαθή ελβισκοστελικότητα του "Good Day To Die" και το αντιπαθές αλίμονο του "Give Up?". Το τελευταίο, ενσαρκώνοντας ρεαλιστικότατα τους στίχους του, ρεφρενίζει επαναλαμβανόμενα "Απογοήτευση / Απογοήτευση / Μισώ αυτές τις διακοπές / Λοιπόν να τα παρατήσω; / Nα τα παρατήσω; / Πρέπει να φύγω από εδώ / Με σκοτώνει, μόνο που το σκέφτομαι". Μόλις πριν την ολοκλήρωση του πρώτου λεπτού, η ανυπόφορη επανάληψη μας αναγκάζει να πατήσουμε με απαξία το δίβελος του forward. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό;

Αν οι Hot Hot Heat έχουν χάσει ένα μέρος της πυγμής τους, μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα Dante DeCaro, σίγουρα δεν έχουν χάσει το ταλέντο τους. Η σχετική αδυναμία του "Happiness Ltd." οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι δεν επιλέγουν την εύκολη λύση. Alea jacta est, σε κάποιους θα αρέσει.

  • SHARE
  • TWEET