High On Fire

Οι High On Fire είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που κάθε κυκλοφορία τους αποτελεί χαράς ευαγγέλιο για τους απανταχού metalheads. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στην ιστορία που βρίσκεται πίσω από τον ηγέτη, κιθαρίστα και τραγουδιστή της μπάντας, Matt Pike (όποιος δεν ξέρει ιστορία, να κάτσει να μάθει), αλλά κυρίως στο μουσικό ύφος που κινούνται, με τους φρενήρεις thrash ρυθμούς, τη stoner μαγκιά και τις doom ρίζες.

Το 2012 τους βρίσκει με καινούριο παραγωγό και αυτό είναι από τα πιο σημαντικά συστατικά του νέου τους δίσκου, γιατί το όνομα Kurt Ballou μόνο ασήμαντο και τυχαίο δεν είναι. Πιθανόν απογοητευμένοι από την παραγωγή του Greg Fidelman στο "Snakes For The Divine" (2010), που επιχείρησε να τους κάνει να ακούγονται πιο επικοί, η προσθήκη του Ballou έρχεται να επαναφέρει την τάξη. Περισσότερο γνωστός ως κιθαρίστας των hardcore ηρώων, Converge, ο Ballou έχει κάνει την παραγωγή σε πάμπολλους hardcore δίσκους. Το άγγιγμά του στην παραγωγή του "De Vermis Mysteriis" αποδεικνύεται μαγικό, αφού οι High On Fire έχουν να κάνουν βασικά με την δημιουργία αδυσώπητης έντασης (κάτι που έλειψε από το "Snakes For The Divine") και με τέτοια «τσιτάτη» παραγωγή, το παραπάνω αποτέλεσμα έρχεται αβίαστα. Μια δεύτερη αλλαγή παρατηρείται στην επιμέλεια του artwork. Το πανέμορφο εξώφυλλο που κοσμεί το "De Vermis Mysteriis" δεν οφείλεται στον συνήθη ύποπτο, Arik Roper, που ήταν υπεύθυνος για το artwork των τριών τελευταίων δίσκων των High On Fire, αλλά στον Tim Lehi, tattoo artist και προσωπικό φίλο του Pike.

Στα του δίσκου, το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει κανείς είναι τα τρελαμένα ντραμς που ανοίγουν το εναρκτήριο κομμάτι, "Serums Of Liao", και προϊδεάζουν για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ο Des Kensel δεν είχε ποτέ πρόβλημα να γράψει εκπληκτικά τυμπανιστικά θέματα, αλλά εδώ για κάποιον λόγο φαίνεται να ξεχωρίζουν από το πρώτο δευτερόλεπτο του δίσκου μέχρι το τελευταίο. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι τα τύμπανα είναι πιο «ανεβασμένα» στην παραγωγή σε σχέση με προηγούμενους δίσκους. Όπως και να 'χει, η δουλειά που έχει γίνει στα ντραμς είναι φανταστική. Αυτό, βέβαια, δεν επισκιάζει στο ελάχιστο την κιθάρα του Pike, αφού και πάλι είναι καθηλωτική, προσφέροντας απλόχερα μερικά εκπληκτικά riff αλλά και όμορφα solo. To μπάσο του Jeff Matz δίνει τον απαραίτητο όγκο που χρειάζεται, κυνηγώντας αδιάκοπα την κιθάρα, αλλά με τέτοια κιθάρα να καλύπτει τα πάντα, δύσκολα γίνεται αντιληπτό. Τα φωνητικά του Pike είναι εμφανώς βελτιωμένα, αν και εντάξει, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι και ο καλύτερος τραγουδιστής που υπάρχει.

Ολόκληρος ο δίσκος διακατέχεται από μια αγνή thrash-ίλα με φρενιασμένους ρυθμούς και μόνο σποραδικά χαλαρώνει, όπως στο επτάλεπτο "King Of Days" που βγάζει ένα πιο επικό συναίσθημα σε mid-tempo δομή ή το ψυχεδελικό instrumental "Samsara". Τα απίστευτα hooks και τα τρομερά γεμίσματα στα ντραμς του sludge κτήνους "Madness Of The Architect" το καθιστούν ίσως ως το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου. Από εκεί και πέρα, ο δίσκος αποτελείται από εξαιρετικούς φρενιασμένους δυναμίτες όπως η αρχική τριάδα "Serums Of Liao", "Bloody Knuckles" και "Fertile Green", αλλά κάπου προς το τέλος χωλαίνει ελαφρώς με μερικές πιο αδιάφορες -αλλά όχι κακές- συνθέσεις.

Συμπερασματικά, ο δίσκος χαρακτηρίζεται ως «Rocking Επιλογή», όχι γιατί είναι ο καλύτερος δίσκος των High On Fire, ούτε γιατί αλλάζει τον ρου της μουσικής ιστορίας, ούτε γιατί είναι αψεγάδιαστος, αλλά γιατί τέτοια συνέπεια με την κορυφή λίγα συγκροτήματα την έχουν. Επενδύστε, λοιπόν, άφοβα γιατί τέτοια εγγυημένη πώρωση δεν θα την βρείτε πουθενά.