High On Fire

Τον θυμάστε τον θεό Μάμρα από τους "Thundercats"; Αυτός είναι στο εξώφυλλο, διά χειρός Arik Roper και πάλι (αυτός ο τύπος ό,τι και να ζωγραφίσει είναι μια τελειότητα, δεν ξέρω πώς το κάνει αλλά έτσι είναι). Βέβαια, εδώ μιλάμε για τους High On Fire, οπότε αυτό είναι το λιγότερο. Η ουσία είναι ότι ο καράβλαχος της καρδιάς μας, ο άνθρωπος που έχει αλλεργία στις μπλούζες, ο θεούλης Matt Pike που άλλαξε τον ρου της heavy μουσικής στα '90s, μαζί με τον Cisneros και τον Hakius, με το μαστουριάρικο ηχητικό τανκ των Sleep, επιστρέφει. Τρία χρόνια πέρασαν από το εξαιρετικό "De Vermis Mysteriis" και το power trio των High On Fire, έρχεται φέτος και φέρνει φως όπως λέει και ο τίτλος του νέου τους πονήματος.

Με παραξένεψε ο τίτλος του δίσκου και το έψαξα λιγάκι. Είναι αυτός που παράγει φως. Όσο το έψαχνα, έπεσα πάνω σε μια βαθύτερη εξήγηση του Pike που λέει ότι, μέσω του "Luminiferous", οι High On Fire προσπαθούν να ξεμπροστιάσουν αυτή την ελίτ που ελέγχει την οικονομία, κυβερνήσεις, μέσα μαζικής ενημέρωσης και τη θρησκεία και άρα ολόκληρο τον κόσμο, τους Illuminati δηλαδή. Προσπαθεί να αφυπνήσει τον κόσμο πριν επέλθει η τελική καταστροφή. Ωραία όλα αυτά αλλά εμένα δεν μου αρέσει αυτός ο Pike. Εγώ θέλω τον Pike που μιλάει για αιμοδιψείς πολέμαρχους που λεηλατούν πόλεις και χωριά, αποκεφαλίζουν δίχως σκέψη όποιον βρεθεί στον δρόμο τους και βιάζουν παρθένες. Το πολιτικο υπόβαθρο που βρίσκεται πίσω από τον παρόντα δισκο, μου μοιάζει αφελές.

Βέβαια, κακά τα ψέμματα, η στιχουργική βάση των δίσκων των High On Fire ποτέ δεν ήταν για αναλύσεις και, αν και ο Pike πιθανόν να επιδιώκει ετσιθελικά τώρα μία ανάλυση, δεν θα του κάνω το χατίρι, κατ' αρχάς γιατί ακόμα δεν έχω το βινύλιο στα χέρια μου ώστε να τσεκάρω καλύτερα τους στίχους, και κατα δεύτερον γιατί ανέκαθεν όλη η ουσία των High On Fire κρύβεται στην πολεμοχαρή μουσική. Γι' αυτό τους γούσταρα και όχι για την ευφυΐα των στίχων τους. Και μουσικά, οι τύποι για άλλη μια φορά παίρνουν κεφάλια, όπως πρέπει, τα δικά μας.

Αν και με το "De Vermis Mysteriis" εξερεύνησαν την thrash πλευρά τους περισσότερο από ποτέ, ξενερώνοντας αρκετό κόσμο για αυτή την αλλαγή πλεύσης, περιορίζοντας τη λασπωμένη αισθητική τους αρκετά (αν κι εγώ γούσταρα φουλ), εδώ φαίνεται να γυρίζουν κοντά στο ύφος του "Snakes For The Divine", εναγκαλίζοντας το κλασικό heavy metal αλλά με ακόμα πιο μοντέρνα και φρέσκια παραγωγή. Αν και το "Snakes For The Divine" το θεωρώ το λιγότερο καλό άλμπουμ που έχουν βγάλει (δεν έχουν μέτριο ή κακό δίσκο, ούτε για αστείο), το "Luminiferous" φαίνεται να έχει καλύτερη συνοχή. Ναι, η sludge βρωμιά των πρωίμων δίσκων τους μου λείπει, αλλά με το νέο τους πόνημα οι High On Fire εξαπολύουν μια νέα επίθεση που χάρη στις εξοντωτικές ταχύτητες και τα λυσσασμένα riff του Pike, κρατάνε την πώρωση στο μάξιμουμ.

Με τις μέρες των Sleep, που η κιθάρα κυνήγαγε τεμπέλικα τα τύμπανα, να εχουν περάσει ανεπιστρεπτί, εδώ ο Pike οδηγεί τις συνθέσεις μαεστρικά, αφήνοντας τον υπέροχο Des Kensel να τον κυνηγάει σαν λυσσασμένος σκύλος, με τα φρενιασμένα τύμπανά του. Επιπροσθέτως, ο Jeff Matz γεμίζει τον χώρο που μένει κενός από τους άλλους δύο με το μπάσο του, προσθέτοντας ύπουλα τον όγκο που χρειάζεται από το background.

Από το εναρκτήριο "Black Pot" γίνονται εμφανή όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μπάντας. Παροξυστικό, κολλητικό riff και στοχευμένα καίριες εναλλαγές λίγων δευτερολέπτων πριν επιστρέψουν στο αρχικό, κεντρικό θέμα. Τα φωνητικά του Pike, δεν ήταν ποτέ κάτι το φοβερό αλλά παρ' όλα αυτά καταφέρνουν και δένουν άψογα με τη μουσική. Εδώ αποτινεί έναν φόρο τιμής στους πατέρες του κλασικού heavy metal με σπουδαίες εναλλαγές στη φωνή του από τα καθαρά σκισίματα σε πιο μελωδικές γραμμές, ενώ ανά τακτά διαστήματα πετάει και μερικά ωραία σολίδια που αν και δεν δένουν πάντα με τον φρενήρη ρυθμό, ωστόσο είναι εντυπωσιακά.

Το "Luminiferous" δεν είναι ο καλύτερος δίσκος των High On Fire, αλλά είναι παροξυστικός και θυμωμένος και όπως πάντα κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Έχει βλαχιά, έχει riff-άρες και, παρά τη διαφαινόμενη στιχουργική του αφέλεια, είναι ένας ηχητικός βομβαρδισμός. Αυτό αρκεί.