Helium Horse Fly

Το "Hollowed" είναι ο ξένος που χτύπησε ένα βράδυ την πόρτα μου. Ήταν ένας απρόσκλητος άγνωστος. Και πώς άραγε θα μπορούσε κάποιος να τον καλέσει; Ποιος θα μπορούσε να τον περιμένει ή να τον αναγνωρίσει; Στρογγυλοκάθισε στην πολυθρόνα, καλά κρυμμένος στο ημίφως και άρχισε να μιλάει σε μια γλώσσα άγνωστη. Στον καλά τακτοποιημένο κόσμο μας υπάρχουν ακόμα πράγματα παράξενα και ανεξερεύνητα; Πράγματα χωρίς όνομα, πρόσωπα και ταυτότητα; Σοφότερος τώρα, ξέρω τουλάχιστον ένα: τους Βέλγους Helium Horse Fly.

Αποτελεί μια τεράστια πρόκληση να προσπαθήσεις να βρεις λέξεις ικανές να περιγράψουν την ακουστική εμπειρία που περικλείεται εδώ. Σαν το αλλόκοτο πλάσμα του εξώφυλλου που οραματίστηκε ο David McCraven, αν οι μουσικές ήταν φιγούρες το "Hollowed" θα θύμιζε μόνο αχνά κάτι ανθρώπινο. Ταυτόχρονα είναι ο άγνωστος εντός μας, η μουσική σκιαγράφηση στο αχαρτογράφητο ασυνείδητο, κάτι πολύ σκοτεινά οικείο: η terra incognita του ανθρώπινου νου. Πριν προσπαθήσουμε να την βαφτίσουμε, πρέπει πρώτα να διευκρινιστεί ότι η τέχνη των Helium Horse Fly είναι άβολη κι ενοχλητική. Είναι δύσβατη και χρονοβόρα. Είναι επίσης ολοκληρωτικά μαγική. Και είναι όλα αυτά μέσω ενός παραδοσιακού rock κουαρτέτου, φωνή, κιθάρα, μπάσο, ντραμς, that's it. Ούτε μηχανές, ούτε πολλά εφέ, ούτε τίποτα!

Στην άχαρη και μάταια προσπάθεια να ορίσουμε αυτόν τον ξένο, θα μπορούσαμε να πούμε απλώς ότι πρόκειται για experimental rock και να τελειώνουμε. Έχει όμως ενδιαφέρον να διαισθανθούμε κάποιες αδιόρατες συνδέσεις, πραγματικές ή μη. Το άλμπουμ αποτελείται κυρίως από μεγάλης διάρκειας χαμηλόφωνες, αφαιρετικές μελωδίες και κολοσσιαία δυσαρμονικά κρεσέντο - προσοχή! Με πολύ ήπιες κιθαριστικές παραμορφώσεις. Τα «σκληρά» μέρη, αινιγματικά και επίπονα, μπορούν να εξηγηθούν μόνο ως ένα είδος μετεξέλιξης της στριφνής πλευράς του King Crimson prog rock, ως αποτέλεσμα των διδαχών του math rock αν αυτό είχε ταξιδέψει πολύ μακριά στο μέλλον ή ως ένας σύγχρονος απόγονος των Ved Buens Ende. Διάλεξε και πάρε. Όπως και να έχει, τα μέρη αυτά εκφράζονται μέσα σε τεράστια μέτρα και φέρνουν ταυτόχρονα τον τρόμο και την κάθαρση. Τα δε «μελωδικά» μέρη δεν υπολείπονται καθόλου σε ψυχική ένταση. Αποτελούνται κυρίως από την πανέμορφη και τσακισμένη φωνή της Marie Billy και την κιθάρα του Stephane Dupont. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών, η πασιφανής και βαθιά γνώση της jazz αρμονίας από τον Stephane, ενός μουσικού που αυτόματα συγκαταλέγω στους πιο εντυπωσιακούς του παρόντος.

Ο σκοπός αυτού του απρόσκλητου ξένου παραμένει αφανής στα έξι tracks που συγκροτούν το "Hollowed". Το εναρκτήριο και φανερά ειρωνικό "Happiness" είναι το μόνο που χτίζεται σε ένα noise υπόβαθρο, σύντομο αυτοσχεδιασμό σε σαξόφωνο και διαστρεβλωμένη-Beth-Gibbons ερμηνεία από την Billy. Εντυπωσιακό αλλά τέτοια κάνουν και άλλοι. Το γλέντι αρχίζει μετά. Τα δεκατέσσερα λεπτά του "In A Deathless Spell" είναι πιο βαριά σε διάθεση και από την πιο μοναχική ύπαρξη και από κοντά τα έντεκα του "Monochrome", στην ίσως σκληρότερη σύνθεση του δίσκου. Το "Algeny" μοιάζει λίγο πιο κανονικό διαθέτοντας μέχρι και κουπλέ και το φανταστικό rhythm section των Iannello/Chevigne να θυμίζει λίγο τους Sonar. Το δίλεπτο ακουστικό "Shelter" που κλείνει το άλμπουμ είναι ο θρίαμβος του σαρκασμού ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο αριστουργηματικό instrumental "Progeny", σύνθεση η οποία ακόμα και οι καλύτερες post rock μπάντες θα παρακαλούσαν να έχουν γράψει.

Έξι συνθέσεις μα το μυστήριο ποτέ δεν λύθηκε. Το ταξίδι δεν έχει δομή, δεν έχει μέρη να ξαποστάσεις, δεν έχει λύτρωση. Οι Helium Horse Fly μάλλον δεν σκοπεύουν να προσφέρουν απαντήσεις. Ο ιστός τους είναι ύπουλος και περίπλοκος και όμως μοιάζει σαν η ελευθερία να είναι το μόνο του έπαθλο.

Ο ξένος έφυγε και στο ημίφως αναρωτιέμαι. Είναι βδέλυγμα ή η προοδευτική μουσική του μέλλοντος; Ίσως είναι αριστούργημα, αν και ο χρόνος θα το δείξει. Ξέρω ότι τώρα το αυτί μου είναι στραμμένο στην πόρτα, περιμένοντας να τον ξανασυναντήσω. Ξέρω ότι τον φοβάμαι όπως αξίζει κανείς να φοβάται τα βαθύτερα δωμάτια του εαυτού του. Όμως είμαι σίγουρος ότι αυτό το ακαταλαβίστικο πράγμα που μου ψιθυρίζει, μιλάει για ελευθερία, τέχνη και αλήθεια που σπάει τις αλυσίδες των συμβάσεων.