Heat

Old Sparky (aka Heat)

Electric Magic (2012)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 10/12/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Στα πόσα συγκροτήματα που Sabbath-ίζουν σταματάμε; Ή κατά άλλους: πόσα συγκροτήματα-κλώνους των Black Sabbath μπορούμε να αντέξουμε; Καθώς με βασανίζουν τα ερωτήματα αυτά, καταλήγω ότι τελικά το Σαμπαθικό rock είναι κάτι σαν τα blues. Μπορεί να το έχουν παίξει δεκάδες πιο πριν και άλλοι τόσοι μελλοντικά, μπορεί να βασίζεται πάνω κάτω στα ίδια απλά, αν όχι απλοϊκά, υλικά, αλλά ο τρόπος που ο καθένας πατάει στις φόρμες αυτές για να δημιουργήσει κάτι δικό του είναι αυτός που δίνει αξία στο αποτέλεσμα.

Οι Γερμανοί Heat είναι ένα συγκρότημα φτιαγμένο από μέλη που έχουν κάποια εμπειρία στον χώρο του εμπνευσμένου από τα 70s heavy rock με πιο γνωστό (στην Ελλάδα τουλάχιστον) τον Richard Behrens στο μπάσο, που παίζει επίσης με τους Samsara Blues Experiment. Το "Old Sparky" είναι ο πρώτος τους δίσκος και μάλιστα αρχικά κυκλοφόρησε με τίτλο το όνομά τους.

Το βαρυκόκκαλο rock τους αναπτύσσεται σε επτά mid tempo συνθέσεις με τολμηρότερη και, τελικά, καλύτερη το 15-λεπτο ψυχεδελικό και bluesy "Ending Aging". Εκεί αναπτύσσεται περισσότερο από όλα τα τραγούδια η πλήρης γκάμα των επιρροών τους, αποφεύγοντας, εν μέρει, τις άμεσες αναφορές στην παρέα του Ozzy. Επίσης γίνεται και πιο φανερή η χημεία ανάμεσα στους δύο κιθαρίστες τους (Marco Rischer και Ingo Borner) όταν αποφασίζουν ο ένας να κρατηθεί στο μονοπάτι που χάραξε ο μάστορας Iommi και ο άλλος να περιπλανηθεί στη τριγύρω μουσική περιοχή.

Τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, αν και τα καλύτερα εξ' αυτών ("Warhead", "Old Sparky") θα μπορούσαν να προέρχονται αυτούσια από το "Master Of Reality", σε στυλ μιλώντας πάντα, όχι φυσικά και σε αξία. Τα φωνητικά του Patrick Fulling, ακολουθώντας τα πρότυπα του είδους, είναι αντίστοιχα του Ozzy και το γεγονός ότι είναι επίπεδα, μειονέκτημα σε άλλους μουσικούς χώρους, προσθέτουν στoν μονολιθικό χαρακτήρα του συγκροτήματος όπως αναμφίβολα, το ξέραμε πριν καν ακούσουμε το άλμπουμ, και το μπάσο του Behrens.

Η «back to the basics» αισθητική των Heat σίγουρα δεν αφήνει περιθώρια για διθυράμβους ή μεγάλες κουβέντες αλλά αφήνει έναν δίσκο που ακούγεται δυνατά και αβίαστα. Αν μη τι άλλο θα είναι χρήσιμος όταν η επί Ozzy δισκογραφία των Black Sabbath αποδεικνύεται πολύ σύντομη για τις ορέξεις μας.
  • SHARE
  • TWEET