Heart

Οι Heart έχουν γράψει την δική τους ιστορία στην μουσική βιομηχανία. Δισκογραφώντας από το 1975, έχουν προσφέρει κομμάτια που θα συνοδεύουν κάθε έκφανση των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Έχουν περάσει μουσικά από την κλασική rock των 70s μέχρι και την δεύτερη καριέρα τους στα 80s όπου με τα άλμπουμ "Heart" (1985), "Bad Animals" (1987) και "Brigade" (1990) πραγματικά ανέβασαν κατακόρυφα τις πωλήσεις τους. Βεβαίως ένας δίσκος δεν αγοράζεται τυχαία παρά μόνο αν το περιεχόμενο του είναι καλό.

Η φετινή χρονιά, δυο έτη μετά το "Red Velvet Car", βρίσκει τις αδερφές Wilson να κυκλοφορούν την δέκατη τέταρτη δουλειά τους με τίτλο "Fanatic". Ο τίτλος σίγουρα υποδηλώνει το πόσο φανατικές είναι με την μουσική και θέλουν να παράγουν καλή και αξιόλογη μουσική. Δυστυχώς όμως, όσο ωραίο είναι το πως εχουν ονοματίσει την νέα τους κίνηση, το περιεχόμενο δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε στον βαθμό που θα ήθελα από αυτές. Όταν σε έχουν συνηθίσει σε κομμάτια που έχουν κάτι να σου πουν και αντί αυτών ακούς συνθέσεις χωρίς σπιρτάδα και τσαγανό, σίγουρα δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Έχουν προσπαθήσει να ηχούν παλιομοδίτικα μοντέρνες αναμιγνύοντας το folk και classic rock με σημερινά πιο έντονα στοιχεία, πάντα βεβαίως κάτω από την ομπρέλλα του rock και του hard rock. Η σκέψη είναι καλή, το αποτέλεσμα όμως μέτριο.

Τα κομμάτια σε σύνολο έχουν δυναμισμό αλλά όχι αρχή, μέση και τέλος με μια ωραία μελωδία που θα σε συνεπάρει. Η φωνή της Wilson είναι μεν λες και την ακούς 20 χρόνια πριν αλλά τι να το κάνεις; Ανά στιγμές νομίζεις ότι βαριούνται και οι ίδιες να παίζουν μουσική και δημιούργησαν τραγούδια απλά για να μην σβηστούν από τον χάρτη. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την δισκογραφία των Heart θα βρουν πολλά από τα στοιχεία που τις έχουν κάνει διάσημες ειδικά στην πρώτη περίοδό τους. Το κακό είναι ότι αυτά υπάρχουν διάσπαρτα στα κομμάτια σαν μονάδες και όχι σαν ομάδες. Λείπει αυτό το έντονο συναισθηματικό groove που χαρακτήριζε τις συνθέσεις. Εκτός των "A Million Miles", "Mashallah" και "Walkin' Good", στο οποίο συμμετέχει η Καναδή Sarah McLachlan βραβευμένη με δύο Grammy και τέσσερα Juno, σε σύνολο δεν σου μένει κάποιο κομμάτι ούτε και θες να ακούσεις όλα τα τραγούδια ξανά και ξανά επιθυμώντας τα ακόρεστα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν το(τα) κομμάτι(-α) κράχτης(-ες) που θα σε καθηλώσουν και θα «ανεβάσουν» και τον δίσκο σε σύνολο. Δυστυχώς και στις Heart η γενική εικόνα που σου μένει είναι ότι δείχνουν μια ηχητική νεότητα αλλά μέχρι εκεί. Απλά μια καλή άποψη. Ενώ οι ιδέες που υπάρχουν δεν είναι άσχημες, τα τραγούδια δεν έχουν αυτό το στοιχείο που θα σε κάνει να τα συγκρατήσεις, κάτι που φυσικά υπήρχε άπλετο στο παρελθόν.

Από την νέα δουλειά κρατάω μόνο τα δυο-τρία ωραία τραγούδια και το γεγονός ότι μετά από τόσα χρόνια ύπαρξης δεν έχουν «σβήσει» ηχητικά. Το προσπαθούν συνθετικά αλλά δεν τους βγαίνει. Το ταλέντο σίγουρα υπάρχει και το ξέρουν. Πρέπει λοιπόν να συνθέτουν βάσει του ονόματος που έχουν σεβόμενές το και όχι απλά για να το έχουν «ζεστό» στην πιάτσα. Είναι πολύ εύκολο να γίνεις από δήμαρχος κλητήρας.