Haxxan

Τα έργα και τις ημέρες του Aleister Crowley διαπραγματεύονται στιχουργικά στο ντεμπούτο τους οι Haxxan. Αν και το όνομα αυτό είναι πιθανότατα άγνωστο, στη πραγματικότητα είναι μια παραλλαγή των Necrophagia. Ο Killjoy είναι πίσω από τα μικρόφωνα και με τη βοήθεια του ντράμερ στους horror/deathsters Shawn Slusarek χτίζουν τις ηχητικές βάσεις σε αυτό το concept. Βέβαια εδώ ο Slusarek θα αναλάβει τις κιθάρες και με τη βοήθεια των Jake Arnette και Serge Streltsov στο μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα θα ολοκληρώσουν το line-up.

Αν και στο πληροφοριακό υλικό η μουσική τους περιγράφεται σαν Beherit, Archgoat, Blasphemy με ολίγο από Mercyful Fate θα έλεγα ότι μάλλον αποπροσανατολίζει παρά ότι καθρεπτίζει το υλικό τους. Νομίζω ότι δεν ξεφεύγουν πολύ από τη ρότα των Necrophagia μόνο που κυριαρχούν τα mid-tempo στοιχεία. Και εδώ υπάρχουν κάποια σημεία με πλήκτρα, όχι όμως σαν επικάλυμμα thriller ατμόσφαιρας αλλά πιο πολύ με ένα '70s χρώμα. Αυτή η ρυθμικότητα πολλών θεμάτων στα έγχορδα, όντως θα φέρουν στο μυαλό τις αντίστοιχες στιγμές των άνω αναφερομένων Φινλανδών αλλά η πηγαδήσια και μουχλιασμένη μυρωδιά εδώ απουσιάζει αφού ο ήχος έχει κρυστάλλινη διαύγεια. Ο δε χαρακτηριστικός ήχος του Killjoy, σήμα σχεδόν κατατεθέν μετά την επανασύνδεση των Necrophagia, δεν γίνεται να σε απομακρύνει πολύ από αυτούς. Παρεμπιπτόντως έχει κάνει εξαιρετική δουλειά.

Το πρώτο μισό του δίσκου είναι πολύ καλύτερο αφού τα τραγούδια του είναι πιο ποιοτικά, πιο πιασάρικα και με αρκετά καλά στοιχεία μέσα. Ποντάρουν σε απλά, βασικά riff, τα οποία έχουν το κύριο χαρακτηριστικό της άμεσης πρόσδεσης στο άρμα των Haxxan και του μουσικού οράματός τους. Το όλο κλίμα θα φέρει αναγκαστικά στοιχεία από μυστικισμό, ερωτική απελευθέρωση και ανατολίτικη αύρα μιας και ακολουθεί πεπραγμένα και ιδέες του Crowley. Αυτό δίνει κι άλλα bonus στο "Loch Ness Rising". Σε βάζει σε ένα κλίμα και στα σαράντα περίπου λεπτά του δύσκολα θα κουραστείς. Βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε ότι τραγούδια σαν τα "Chemical Perversions" ή "The Blackest Chasm" (περιέργως το προτίμησαν σαν κράχτη στο youtube) θα μπορούσαν να ήταν πιο ενδιαφέροντα.

Πάντως για άλλη μια φορά ο Killjoy θα κάνει το θαύμα του. Βγάζει μεράκι ο τύπος με ότι ασχολείται. Με καλές ερμηνείες πάνω σε groovy κολλητικά τραγούδια, αλλά και πιο ambient προοπτική όπως στα εξαιρετικά instrumental "Aiwass" και "The Aethyr". Ειδικά στο πρώτο εντυπωσιάζει η μίξη των ήχων, percussion και η όλη ατμόσφαιρα που καταφέρνουν να μεταφέρουν. Ένα τραγούδι συνδυασμός εσωτερικότητας, μυρωδιάς Αιγύπτου και πνευματικής ανέλιξης ή κάθαρσης. Οι φίλοι των Necrophagia ας το έχουν υπόψη τους, έπειτα από αρκετές αναβολές θα κυκλοφορήσει στα μέσα του Φλεβάρη.