Havok

«Πατείς με, πατώ σε» έχουμε γίνει με τις retro-thrash μπάντες. Δεν ανησυχώ όμως, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα ξεθυμάνει κι αυτό το trend. Και τότε, όπως συμβαίνει σε κάθε μόδα που εκτονώνεται με την πάροδο του χρόνου, θα μείνουν στην επιφάνεια μόνο όσοι πραγματικά αξίζουν. Απλά μαθηματικά. Οι Havok είναι απ' τους πρώτους που έχουν καβατζάρει θέση σ' αυτή τη λίστα, με το προ διετίας ντεμπούτο τους, "Burn", να θέτει τις σωστές βάσεις και τον φετινό διάδοχό του, "Time Is Up", να ισχυροποιεί το όνομά τους στον χώρο.

Το thrash του Bay Area αποτελεί το αποκλειστικό πεδίο δράσης της τετράδας από το Denver, ενώ οι Exodus, Death Angel, Heathen και Testament τις πιο έκδηλες πηγές της έμπνευσής τους. Ειδικά, δε, οι τελευταίοι πρέπει να είναι οι απόλυτοι ήρωές τους, αφού τα κοινά τους σημεία είναι αμέτρητα. Στις κιθάρες, οι Sanchez / Scruggs κολακεύουν τους Peterson / Skolnick σε τέτοιο βαθμό που οι επιδόσεις τους θα μπορούσαν ακόμα και να έχουν θέση στο "The New Order" ή στο "Practice What You Preach".

Η πιο ουσιώδης ταύτισή τους με την παρέα του Chuck Billy, ωστόσο, έχει να κάνει με την προσήλωση που δείχνουν στον ρυθμό, ο οποίος απολαμβάνει απεριόριστη εξουσία μέσα στη δομή των τραγουδιών. Με άλλα λόγια, τα 42 λεπτά του δίσκου ισούνται με μια γιορτή του headbanging, όπου τα "Prepare For Attack", "Fatal Intervention" και "Covering Fire" (που έχει και το δικό του video clip) είναι τα πρώτα που διακρίνονται. Εξίσου σημαντικός σε όλο αυτό είναι και ο ρόλος του πολύπειρου James Murphy, ο οποίος δίνει την απαιτούμενη βαρύτητα στον δυνατό και καθαρό ήχο του, αναλαμβάνοντας το mastering.

Μη νομίζετε όμως ότι οι ομοιότητες αρχίζουν και τελειώνουν στους Testament, αφού στον δίσκο υπάρχουν αναφορές για πολλούς άλλους μεγάλους του αμερικάνικου thrash. Συγκεκριμένα, το "The Cleric" φέρνει αυτόματα στο μυαλό τους Megadeth, το "Out Of My Way" μοιάζει με το νοερό μπασταρδάκι του Mustaine και του Schmier, το ομότιτλο κομμάτι αναδίδει μια Anthrax μυρωδιά μέσω της μπασογραμμής του, ενώ στο "D.O.A." θα βρούμε την μοντέρνα επιρροή των Lamb Of God να διασταυρώνεται με μια ευθεία παραπομπή στους Slayer - όλως τυχαίως, το ακρωνύμιο του "Dead On Arrival" (D.O.A.) είναι μία αντιστροφή του "Angel Of Death" (A.O.D.).

Και αφού αναφέρθηκα (είχα δεν είχα) σχεδόν σε όλα τα τραγούδια, θα θεωρούσα αμαρτία να παραλείψω τα προσωπικά μου αγαπημένα, "No Amnesty" και "Scumbag In Disguise", μπροστά στη μανία των οποίων δηλώνω ανήμπορος να διατηρήσω τον έλεγχο του αυχένα μου.

Συνοψίζοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα άψογο Bay Area thrash άλμπουμ που πατάει ευλαβικά στις διδαχές των προπατόρων του είδους, αποφεύγει μαεστρικά τον σκόπελο του ξεπατικώματος, και επιπλέον έχει την ικανότητα να ξεχωρίσει από τη μάζα λόγω της ωμής ενέργειας και του γνήσιου πάθους του. Αν έπρεπε να επιλέξετε μία και μόνο thrash κυκλοφορία για το 2011, τότε το "Time Is Up" αποτελεί μία απ' τις καλύτερες προτάσεις μέχρι στιγμής. Έτσι, απλά και όμορφα.