Harm

Νορβηγοί και με άγριες διαθέσεις οι Harm, φτάνουν στον τρίτο LP δίσκο τους μέσα στα είκοσι χρόνια παρουσίας τους, με το "October Fire", παίζοντας για σχεδόν σαράντα λεπτά γερές δόσεις thrash. Ο ήχος τους φωνάζει ξακάθαρες επιρροές από τα μεγάλα ονόματα του χώρου, συνδυάζοντας γνωστές πεπατημένες και με τις ταχύτητες να διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα, με μικρές εξαιρέσεις κατά τόπους.

Η ενέργεια ξεχειλίζει από το πρώτο κομμάτι το οποίο ανοίγει το δίσκο. Οι Harm θέλουν κατευθείαν να μπάσουν τον ακροατή στο ψητό. Χτίζουν τα κομμάτια, αναπτύσσοντάς τα γραμμικά πάνω σε πιασάρικα riff, με το ρυθμικό φρενήρες ανεβοκατέβασμα της πένας να παίρνει σβέρκους αβέρτα. Χωρίς να υπάρχει η πληθώρα από πολύπλοκα solo, ή lick που θα εντυπωσιάσουν με την τεχνικότητά τους, η σκανδιναβική τριάδα ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Όσον αφορά φωνητικά, έχουν μονίμως τη βρωμιά, το γρύλισμα μες το γρέζι ώστε να συνοδεύουν άριστα τα τραχιά riff. Η παραγωγή από την άλλη, ισορροπώντας τους διάφορους ήχους, δεν είναι υπερβολικά γυαλισμένη, διατηρώντας την ατμόσφαιρα του κλασικού thrash.

Στο δίσκο ξεχωρίζουν το "Devastator", που ανοίγει και το δίσκο, το "Executioner", το ομώνυμο με τον mid-paced ρυθμό, που θα μπορούσε να ανήκει εύκολα σε δίσκο των Sodom και το "Kill The King". Γενικά η δουλειά των Νορβηγών έχει ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιος, τίποτα λιγότερο αλλά δυστυχώς και τίποτα παραπάνω. Λίγο - πολύ ακολουθεί τον δρόμο των περισσότερων κυκλοφοριών του χώρου, που μπορεί να βγάζουν αρκετή ένταση, αλλά υπάρχει η ένσταση αν έχουν κάτι καινούργιο να πουν. Για οπαδούς του είδους που απλά θέλουν να ταρακουνήσουν τον σβέρκο τους, χωρίς πολλά πολλά, η δουλειά θα γίνει. Η τσαμπουκαλεμένη διάθεση των Νορβηγών είναι παρούσα από το πρώτο λεπτό και δεν αποχωρεί μέχρι να τελειώσει ο δίσκος. Αν κάποιος αναζητά την πρωτοτυπία ή τον πειραματισμό, ας ψάξει αλλού.