Hammerfall

Ο Γιαπωνέζοι λένε ότι ο σοφός άνθρωπος ανεβαίνει στο Φουτζιγιάμα μία φορά και ο ηλίθιος δύο, ενώ ο Μαρξ είχε πει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα σαν τραγωδία και έπειτα σαν φάρσα. Οι Hammerfall, αντιθέτως, δεν βρίσκουν τίποτα κακό στο να προσπαθήσουν τουλάχιστον να επαναλάβουν κάτι που έχουν κάνει στο παρελθόν, οπότε στην νέα τους δουλειά να επέλεξαν να αναβιώσουν το ύφος του θρυλικού ντεμπούτου τους, "Glory To The Brave", χωρίς φυσικά να απαρνούνται τους επτά δίσκους που μεσολάβησαν. Η συγκεκριμένη πρακτική αποτυπώνεται και στον τίτλο "(r)Evolution", συνδυασμό των λέξεων «επανάσταση» και «εξέλιξη».

Έχουμε λοιπόν τον Hector να επιστρέφει στο εξώφυλλο, δια χειρός του δημιουργού του, Andreas Marschall, αποκτώντας μάλιστα τον δικό του ύμνο, και τον Fredrik Nordström, παραγωγό στα δύο πρώτα άλμπουμ της μπάντας, "Glory To The Brave" και "Legacy Of Kings", να βρίσκεται και πάλι πίσω από την κονσόλα. Βασικά συστατικά του ήχου των Hammerfall εξακολουθούν να είναι τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Cans και οι δυνατές επικές μελωδίες, πάντοτε όμως εντός των πλαισίων του euro-power metal, πολλούς πόντους στο τελικό αποτέλεσμα προσθέτει η ιδανική για heavy metal δίσκο παραγωγή, ενώ αντιθέτως βασικότερη αδυναμία είναι οι όχι και τόσο εμπνευσμένες lead κιθάρες.

Το ύφος και η ποιότητα του "(r)Evolution" καθορίζονται λίγο πολύ από τα τρία πρώτα κομμάτια. Το μπάσιμο με το speedάτο "Hector's Hymn", στο σόλο του οποίου παίρνουμε και μια τζούρα από το "Far Beyond The Sun" του Yngwie Malmsteen, είναι εντυπωσιακό, το μελωδικό και ρυθμικό ομώνυμο του δίσκου βρίσκεται στο ίδιο υψηλό επίπεδο και τo βασικό single "Bushido" κινείται σαφώς σε περισσότερο επικά μονοπάτια. Τα "Live Life Loud" και "Ex Inferis" χαρακτηρίζονται θετικά από την επανάληψη του τίτλου στο ρεφρέν, συνδυάζοντας το επικό και το μελωδικό στοιχείο, για να ανέβουν και πάλι οι ταχύτητες στο "We Won't Back Down".

Europower δίσκος που σέβεται τον εαυτό του χωρίς έστω μία power ballad δεν γίνεται, και το κενό αυτό έρχεται απλά να καλύψει το "Winter Ιs Coming". Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσαμε να πούμε ότι ισχύει και για τα δύο επόμενα κομμάτια, "Origins" και "Tainted Metal", καθώς αν και καλοδουλεμένα δεν προσφέρουν τίποτα το ουσιαστικό και ανταγωνίζονται για τον τίτλο του filler. Το "Evil Incarnate" σώζεται κατά κύριο λόγο από το πολύ όμορφο κουπλέ, για να έρθει και να κλείσει τον δίσκο, σώζοντας παράλληλα και τα προσχήματα, το υπερφορτωμένο, με την καλή έννοια, "Wildfire".

Κρίνοντας λοιπόν εκ του αποτελέσματος, θα μπορούσαμε, αντιστρέφοντας την αντίστοιχη φράση, να πούμε πως η εγχείρηση απέτυχε αλλά ο ασθενής επιβίωσε. Και αυτό γιατί ναι μεν είναι σχεδόν ακατορθωτό να αναβιώσεις το κλίμα ενός τόσο εμβληματικού δίσκου όπως το "Glory To The Brave", γίνεται ωστόσο να δημιουργήσεις έναν αξιοπρεπέστατο δίσκο, που μπορεί να μην εντυπωσιάζει στο σύνολό του, αλλά ακούγεται και ξανακούγεται πολύ ευχάριστα. Εν τέλει, το "(r)Evolution" είναι ιδανικό στο να επανασυστήσει τους Hammerfall στους πολύ παλιούς οπαδούς τους λόγω της πιο παραδοσιακής προσέγγισής του, γεφυρώνοντας το χάσμα των δεκαεπτά ετών που μεσολάβησε από την κυκλοφορία του "Glory To The Brave" μέχρι σήμερα. Μια δοκιμή θα σας πείσει.