Halestorm

Into The Wild Life

Roadrunner (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 08/04/2015
Κάποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
To grammy που κατέκτησαν οι Halestorm για το τραγούδι "Love Bites (And So Do I)" φαίνεται πως λειτούργησε σαν το μαξιλαράκι του γνωστού τηλεπαιχνιδιού και οι Αμερικανοί είπαν να δοκιμάσουν να ρισκάρουν για τα πολλά λεφτά με το νέο τους άλμπουμ, "Into The Wild Life".

Αυτό ερμηνεύεται σε μια μεγάλη στροφή την οποία επιχειρούν να πάρουν, από το ευθυτενές και μοντέρνο hard rock των δύο πρώτων δίσκων σε mainstream μονοπάτια, αφήνοντας πίσω τους τα όποια hard και παραδοσιακά στοιχεία και στοχεύοντας σε πιο pop κοινό. Αν δεν ήταν η χαρακτηριστική φωνή της Lzzy Hale, θα δυσκολευόμουν να αναγνωρίσω αυτό το άλμπουμ ως την νέα δουλειά της μπάντας.

Τα drums -με εξαίρεση λίγες εξάρσεις - θα μπορούσαν να είναι ηλεκτρονικά κι ο ήχος στις κιθάρες είναι χλιαρός και εύπεπτος, ώστε να μπορεί να ακουστεί από κόσμο που βρίσκει την παραμόρφωση ενοχλητική. Ηχητικά, δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος πως η μπάντα κλείνει το μάτι στο αμερικάνικο pop / RnB κοινό, κάτι που αποδεικνύει και η πρόσληψη του Jay Joyce (Cage The Elephant) για την παραγωγή του δίσκου, ενώ στιχουργικά σε κάποια τραγούδια η Lzzy μοιάζει να απευθύνεται σε κοριτσάκια που λόγω ανήσυχης εφηβείας θέλουν να αφήσουν την Rihanna, για κάτι ελαφρώς πιο rock κι επαναστατικό (sic).

Το όλο στήσιμο των συνθέσεων μου δίνει την αίσθηση ότι πολύ θα ήθελαν να γράψουν κάτι αντίστοιχο του "Do I Wanna Know?" των Arctic Monkeys, στοχεύοντας στο επόμενο pop / rock χιτάκι. Παράλληλα, δεν χάνουν την ευκαιρία να πιαστούν από το άρμα των Royal Blood ("Sick Individual") και δεν ξεχνάνε να χτυπήσουν την πόρτα του αμερικάνικου ραδιοφώνου με τραγούδια σαν το "I Like It Heavy", που θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα αδιάφορο single του Bon Jovi.

Παρ' όλα αυτά, πρώτον πιστώνεται στην μπάντα ότι τολμάει να κινηθεί ηχητικά έξω από μια περιοχή που θα της παρείχε μεγαλύτερο βαθμό ασφάλειας, ενώ δεν θα ισχυριστώ ότι μέσα στην όλη αυτή προσέγγιση δεν έχουν κάποιες καλές ιδέες, όπως τα "Amen" ή το "I Am The Fire" και cool τραγούδια όπως τα "New Modern Love" και "Bad Girls World". Βασικά, η Lzzy είναι που δίνει κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες ερμηνείες και σώζει κάπως την παρτίδα.

Όπως και να έχει, οι περισσότερες εκ των δεκαπέντε συνθέσεων είναι μάλλον μέτριες και γενικότερα παρότι easy listening, το  συνολικό αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα ως ρηχό, άνευρο κι εν τέλει απογοητευτικό για τα δεδομένα των Halestorm.

Έχοντας παρακολουθήσει από στενά την εξέλιξη της μπάντας κι έχοντας την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω τρεις φορές επί σκηνής ως τώρα, γνωρίζω ότι μόνο μέτρια μπάντα δεν είναι -ειδικά η Lzzy έχει κάτι το ξεχωριστό στις φωνητικές ικανότητες- αλλά με το "Into The Wild Life" ρισκάρουν για τα πολλά και κινδυνεύουν να χάσουν και τα λίγα.

Κάπως έτσι, είτε βρισκόμαστε στην απαρχή της μεταμόρφωσης των Halestorm σε ένα pop συγκρότημα, ή στον επόμενο δίσκο θα τονίζουν πόσο πολύ ήθελαν την επιστροφή στις ρίζες του ήχου τους, σε μια ιστορία που έχουμε δει πολλάκις στο παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, η ζούγκλα (wild life) του mainstream pop χώρου στην οποία επιχειρούν να εισέλθουν μου είναι αδιάφορη, αλλά αυτή η ντεμέκ rock επικάλυψη μπορώ να πω ότι μου είναι και λίγο ενοχλητική.
  • SHARE
  • TWEET