Graveyard

Graveyard

Transubstans (2007)
21/11/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μικρές ανατριχιαστικές ιστορίες (αντί προλόγου): από μικρή θυμάμαι πως τα αγαπημένα μου μέρη ήταν τα νεκροταφεία (ιδιαίτερα αυτά της επαρχίας που έκρυβαν τα πιο βασανισμένα μυστικά) σε αντίθεση με άλλα παιδιά της ηλικίας μου που τους προκαλούσαν φόβο, αποστροφή, ακόμη και απέχθεια και αρέσκονταν να περιφέρονται ανέμελα στις παραδοσιακές πλατείες. Αυτό το μοναδικό αίσθημα γαλήνης που με περιέβαλλε όταν επισκεπτόμουν έναν τέτοιο χώρο ήταν ασύγκριτο - αυτή η απόλυτη ηρεμία πάντα με γοήτευε, γεγονός που συμβαίνει ακόμη και σήμερα. Και κάμποσα χρόνια αργότερα, ήρθαν οι Σουηδοί Graveyard για να μου δώσουν ένα καλό άλλοθι για αυτές μου τις επισκέψεις που δεν είναι τόσο συχνές όσο παλιότερα, από δω και στο εξής όμως θα προσπαθήσω να είναι.

Graveyard: πόσες αλήθειες, πόσο σκοτάδι και πόσο φως κρύβει μέσα της η συγκεκριμένη λέξη... Τόπος πένθους και αποχωρισμού, τόπος λατρείας και συνάντησης ή σταυροδρόμι δυο κόσμων θα μπορούσε να πει κανείς αν προσπαθούσε να χαρακτηρίσει με μια φράση την εικόνα που του πρωτοέρχεται στο μυαλό. Εν έτει 2007, η ατρόμητη τετράδα από το Gothenburg αποφάσισε να κάνει τους φόβους πολλών μουσική και συναίσθημα, να τολμήσει να ξεστομίσει ξεδιάντροπα όσα δεν είπαν 30 χρόνια πριν οι προπάτορες του psychedelic, bluesy / folk hard rock, κυκλοφορώντας έναν δίσκο βγαλμένο από μια άλλη εποχή που θα ζήλευαν όλοι οι Δάσκαλοι, από τους Black Sabbath, τους Blue Cheer και τους Pentagram μέχρι τους Cream, τους Grand Funk Railroad και τους The Doors.

Ο Rikard Edlund, ο Axel Sjodahl, ο Joakim Nilsson (αδερφός του Johannes Nilsson, μπασίστα των Asteroid) και ο Jonatan Ramm είναι τα τέσσερα αγγελοκρουσμένα παιδιά που θα ξαναγράψουν με αστεροκέντητα γράμματα το σύγχρονο hard rock, χάρη στο μεράκι, την αβίαστη έμπνευση και την πολυδιάστατη καλλιτεχνία τους στον χώρο της μουσικής. Συναντήθηκαν το Νοέμβριο του 2006 και μέσα σε ένα μόλις μήνα είχαν γράψει τα δύο από τα εννέα κομμάτια του ντεμπούτο τους άλμπουμ που φέρει το όνομά τους, ενώ ήδη ετοιμάζονται για live shows σε μετρημένες χώρες της βόρειας Ευρώπης κι ελπίζουμε το νέο έτος να έχουμε την χαρά να τους απολαύσουμε και εμείς σε κάποια κοντινή πρωτεύουσα.

Συνθέσεις ποτισμένες με άφθονο αλκοόλ και βρωμερούς παραισθησιογόνους καπνούς, βασισμένες σε Sabbath κυρίως ταμπλατούρες, μελαγχολικά και gloomy περάσματα με psychedelic rock και doom διαθέσεις και μια άκρως ρετρό παραγωγή που παραπέμπει στην αγαπημένη δεκαετία των '70s, επιτυγχάνοντας αυτό το old fashioned κλίμα που πολλές μπάντες ασπάστηκαν (βλέπε Dead Man, Leaf Hound, Captain Beyond, Granicus). Από το εναρκτήριο, βαρύγδουπο "Evil Ways" και το witchcraft-ικό "Thin Line", μέχρι τον νέο ύμνο των οπαδών του Jim Morrison "Right Is Wrong" και τις φωτεινές heavy doom νότες του "Satan's Finest", όλο το "Graveyard" αποτελεί ένα αριστούργημα απλότητας και ευαισθησίας βγαλμένης από τα πιο σκοτεινά σωθικά αυτής της χώρας. Σημειώστε επίσης πως είναι αφιερωμένο στον αδικοχαμένο φίλο τους που έκανε και το εκπληκτικό art work του cd, Davis.

Δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε: αφεθείτε στα χέρια και τις μουσικές των Graveyard και ταξιδέψτε με εξασφαλισμένο ένα εισιτήριο για τον παράδεισο - το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει απλόχερα. Εξάλλου, σύμφωνα με δηλώσεις του Joakim: "graveyard is a place everybody is dying to get to" και το σκηνικό σε αυτό το νεκροταφείο είναι ήδη σκοτεινό και καλοστημένο. Δεν είναι στο χέρι σας άλλωστε: αργά ή γρήγορα, η κατάληξη είναι δεδομένη.

  • SHARE
  • TWEET