Grave Digger

Οι Grave Digger ήταν, είναι και θα είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μπάντες στο heavy metal και όσο και αν κάποιοι τους θεωρούν τετριμμένα επαναλήψημους, εκείνοι το μόνο που κάνουν είναι να διατυμπανίζουν την απεριόριστη αγάπη που έχουν για το παραδοσιακό τευτονικό metal. Οι δουλειές τους λίγο ως πολύ έχουν ακουστεί. Όσοι ασχολούνται ενεργά με αυτή την μουσική δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχουν ακούσει έστω ένα κομμάτι τους. Ίσως αυτή να είναι και η μαγική συνταγή, αφού ο καθένας για τον δικό του λόγο, χλευαστικό ή όχι, έχει δώσει βάση για μερικά λεπτά σε αυτούς. Ευτυχώς οι πιο πολλοί αρέσκονται στην μουσική τους, οπότε η προσμονή για κάθε νέα δουλειά είναι μεγάλη.

Άλλωστε από τους Grave Digger ξέρεις τι να περιμένεις μουσικά σε κάθε δίσκο και σίγουρα δεν είναι νέο ή προοδευτικό. Πάντα όμως θα θέλεις από τέτοιες μπάντες να ακούς καλά κομμάτια αγνού και παραδοσιακού heavy metal που θα σε ξεσηκώσουν. Ευτυχώς ο Νεκροθάφτης δεν έχει ξεχάσει την τέχνη του και για άλλον έναν δίσκο δεν θα σε απογοητεύσει. Έτσι η δέκατη πέμπτη δουλειά τους με τίτλο "Clash Of The Gods" δεν έχει ξεφύγει καθόλου από τα συνηθισμένα μουσικά μονοπάτια τους. Τραχείς και στακάτες συνθέσεις με κύριο γνώμονα την δυναμική και το τσαγανό, ντύνουν ηχητικά και το νέο πόνημα τους. Οι Grave Digger είναι άξιοι πρεσβευτές του γερμανικού heavy metal φιλτραρισμένο βεβαίως ελαφρώς από -ανά στιγμές- πιο power στοιχεία. Αυτό όμως είναι που αγαπάμε σε αυτό το συγκρότημα. Μας δίνει τραγούδια που είναι άμεσα προς τον οπαδό και αποτελούν εύκολο στόχο τέρψης αυτιών και εσωτερικού κόσμου που θα έχει άμεση και επαναλαμβανομένη διέγερση καθ' ολη τη διάρκεια ακρόασης. Εννέα «καθαρές» συνθέσεις απλά δομημένες, χωρίς ηχητικούς φανφαρονισμούς και καμία απολύτως συνθετική πολυπλοκότητα, με ένα ή δυο χαρακτηριστικά riff, για ακόμη μια φορά θα βγουν από τα ηχεία. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Κομμάτια που ο καθένας θα «τα κανει δικα του», θέλετε για την μελωδία, για το riff, για το ρεφρέν, πάντα θα υπάρχει ένας λόγος.

Οι Grave Digger είναι ταγμένοι σε αυτό που κάνουν και επειδή το ρητό «όταν αγαπάς κάτι, το κάνεις καλά» ισχύει πάντα, ε αυτοί το υιοθετούν. Όλα τα κομμάτια και στην νέα δουλειά πατώντας σε όλες τις κλασικές φόρμουλες του παραδοσιακού ήχου το πρώτο πράγμα που θα κάνουν στον οπαδό είναι να τον διασκεδάσουν. Οι νότες θα σου γαργαλήσουν διακριτικά το αυτί και θα σου χτυπήσουν αμέσως όλες τις ευαίσθητες χορδές του σώματός σου. Όσο και αν πιεστείς να σκεφτείς «ακούω τα ίδια κάθε φορά, βαριέμαι», σε δέκατα θα ξανασκεφτείς «γαμώ, ακούω πάλι αγνό heavy metal από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο». Ό,τι ηχεί, έχει κάτι που δεν μπορείς να «ξεκολλήσεις» σαν πλούσια ναρκωτική ουσία. Θέλεις, αλλά είναι δύσκολο αφού είναι τέτοια η ποιότητα κατασκευής που παρόλο που είναι στο ίδιο γνώριμο μουσικό ύφος του συγκροτήματος, είναι έτσι δομημένη που δεν γίνεται να σε αφήσει αδιάφορο, κάτι βεβαίως που φάνηκε από το EP/ ορεκτικό "Home At Last", και επιβεβαιώθηκε μερικές μέρες πριν. Έκπληκτο ίσως σε αφήσουν αφού αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν τόσα χρόνια να παράγουν καλή μουσική. «Το ταλέντο σε κάποιους δεν μπορεί να κρυφτεί», θα σου απαντήσει αμέσως ο εαυτός σου. Ξέρεις πάντα ότι οι Grave Digger θα είναι ιεραπόστολοι του κλασικού και το δείχνουν σε κάθε κίνηση. Σημειώστε ότι στη νέα δουλειά άλλο εξώφυλλο έχει το CD και άλλο το LP. Μπορεί να σκεφτείτε «κόλπο marketing» και ίσως να έχετε δίκιο, αλλά είναι ο καθείς πώς αντιλαμβάνεται την εκάστοτε κατάσταση και τι μήνυμα του δίνει η κάθε εικόνα που βλέπει.

Οι Grave Digger αυτό ήταν και αυτό είναι: ένας λαιμός που ξερνάει συνεχώς απλά αλλά ξεσηκωτικά heavy metal τραγούδια. Το αν θα σου αρέσουν είναι δικαίωμα σου και δεν θα σε κρίνει κανείς. Δεν έχεις όμως να πεις ούτε να προσάψεις τίποτα για αυτούς, αφού ποτέ δεν σε έχουν κοροϊδέψει. Κρατάνε ψηλά όσο λίγοι την σημαία του Metal. Αν τους ακολουθήσεις θα το επιλέξεις εσύ και μόνο εσύ. Κάν' το όμως αν είσαι οπαδός του είδους. Δεν θα χάσεις.