Grave

Οι Grave είναι μία μπάντα που, θέλω να πιστεύω ότι, πλέον δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αποτελεί -για να κάνω έναν αρκετά δημοφιλή τους τελευταίους μήνες παραλληλισμό- έναν εκ των "Big Four" της Σουηδικής death metal σκηνής, παρέα με τους πιο επικοπολεμικούς Unleashed, τους σκληροτράχηλους Dismember και φυσικά τους larger than life Entombed. Αυτό νομίζω θέτει στα σωστά πλαίσια το status μιας μπάντας ιδιαίτερα παραγωγικής την τελευταία δεκαετία, η οποία έχει βάλει και αυτή το δικό της λιθαράκι στο πολύπαθο οικοδόμημα του Σουηδικού death.

Oι Grave λοιπόν, με τον δικό τους πιο μονολιθικό και ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ήχο, δεν χάνουν την ευκαιρία να καλωσορίσουν τη νέα δεκαετία και να μας τον υπενθυμίσουν. Δύο χρόνια μετά το πολύ καλό "Dominion VIII" και ένα αχρείαστο best of (pop group είστε και θέλετε να έχετε μαζεμένα τα χιτάκια;) με τον παντελώς ανέμπνευστο τίτλο "Exhumed - A Grave Collection", κυκλοφορούν το νέο τους full length.

Τα τραγούδια του νέου δίσκου δυστυχώς δεν ξεπερνούν και πολύ σε έμπνευση τον τίτλο του best of. Το "Burial Ground" έχει σίγουρα καλύτερο τίτλο και -ευτυχώς- πολύ καλύτερο εξώφυλλο από το "Exhumed - A Grave Collection", αλλά στο σύνολο, τα εννιά κομμάτια που το συνθέτουν σε καμία περίπτωση δεν συγκλονίζουν. Επομένως μπορεί να μην περιμένατε στιγμές ρίγης, όπως όταν ακούσατε  για πρώτη φορά το "Into Τhe Grave" ή το "You' ll Never See...", αλλά το "Burial Ground" στέκεται και ένα σκαλί πιο κάτω από τον προκάτοχό του.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του δίσκου εστιάζεται στο γεγονός ότι κανένα κομμάτι δεν ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Παρότι και τα εννιά τραγούδια ακούγονται αξιοπρεπή, το τελικό αποτέλεσμα είναι απρόσμενα flat για μια μπάντα με τις ικανότητες και την προϊστορία των Grave. Το μόνο πράγμα που πραγματικά ξεχωρίζει στον δίσκο, είναι η guest συμμετοχή του Karl Sanders (Nile) στο "Bloodtrail", του οποίου τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά lead εύκολα θα αναγνωρίσει ένα μυημένο αυτί.

Και ναι δεν αντιλέγω. Το "Burial Ground" έχει πολύ σωστή παραγωγή, ο ήχος είναι pure Grave και το συγκρότημα εκτελεί με τα γνωστά υψηλά του standard, αλλά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει ότι κάτι πολύ σημαντικό λείπει. Η ψυχή.