Glorior Belli
The Apostates
Southern Black Metal και το πιο τίμιο υποκατάστατο για το Acid Bath στερητικό σύνδρομο
Οι Παριζιάνοι Glorior Belli ξεκίνησαν ως μία σχεδόν τυπική black μπάντα, αλλά πολύ γρήγορα ένιωσαν περιορισμένοι τις ταμπέλες και τα ορθόδοξα μουσικά όρια. Ήδη από το 2009 και τον τρίτο δίσκο τους "Meet Us At The Southern Sign" είχαν εμφυσήσει πιο stoner επιρροές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και συγκεκριμένα από τον αμερικάνικο νότο προς NOLA μεριά.
Όμως αυτό το ιδιαίτερο fusion του southern black metal των Γάλλων, αν και είχε να επιδείξει μερικά ενδιαφέροντά σημεία στην δισκογραφία τους, οι εμπνεύσεις τους ήταν μάλλον αρκετά σποραδικές ώστε να τους βάλουν για τα καλά στο χάρτη ως υπολογίσιμη δύναμη. Όπως και οι -κατά τα άλλα αγαπητοί μου- Zeal and Ardor δεν είχαν καταφέρει μέχρι στιγμής να δημιουργήσουν ένα ομοιογενές μουσικό κράμα. Εκεί που έλιωνε το νορβηγικό κατάλευκο χιόνι, άρχιζαν οι βάλτοι του αμερικάνικου Νότου, χωρίς να υπάρχουν υπερκαλύψεις και συγχώνευση των επιρροών.
Βέβαια από την πρώτη στιγμή οι Glorior Belli ήταν πολλά υποσχόμενοι και για αυτό άλλωστε από το 2005 έχουν παρελάσει από εμβληματικές δισκογραφικές όπως την Metal Blade, την Candlelight, την Southern Lord μέχρι να καταλήξουν στην Season of Mist.
Στο "The Apostates" όμως πραγματικά πετυχαίνουν μάλλον αυτό που προσπαθούν να κάνουν εδώ και μια δεκαετία. Η βλαχιά των Acid Bath και των Down διαθλάται μέσα από ένα σκανδιναβικό πρίσμα, το οποίο δημιουργεί ένα μοναδικό, αλλά ομοιόμορφο μουσικό φάσμα. Τους πήρε βέβαια επτά προσπάθειες μέχρι να πετύχουν την χρυσή τομή, αλλά 15 χρονιά μετά το πρώτο τους demo κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον αρτιότερο και πιο ισορροπημένο δίσκο της καριέρας τους.
Στα αυλάκια του "The Apostates" ο ακροατής θα ανταμειφθεί με συνθέσεις που φορούν ένα μανδύα φτιαγμένο από black metal, stoner, southern rock και -γιατί όχι- alternative ως και americana.
Σε αντίθεση με το παρελθόν όμως η παραγωγή σπάει σπονδυλικές στήλες, οι φωνές στάζουν σάλια από σαγόνια αλιγάτορα και τα riff αφήνουν με το ένα πόδι ίχνη στους πάγους και με το άλλο στους βάλτους.
Κάπως έτσι και εγώ βρήκα το καλύτερο δυνατό υποκατάστατο για το επί 22 χρόνια συνεχές στερητικό σύνδρομο που προσπαθώ να υπερνικήσω από την κυκλοφορία του "Paegan Terrorism Tactics", δηλαδή το κύκνειο άσμα των γιγαντιαίων Acid Bath. Δεν τίθεται σύγκριση, αλλά τολμώ να το πω. Μεγάλες κουβέντες, ναι.
