Giant Squid

«Ένας άντρας απογυμνώνεται από την ανθρωπότητα, και μένει με, τίποτα άλλο παρά μόνο, τη θάλασσα μπροστά του. Προσαρμόζεται με απάνθρωπα μέσα για να επιβιώσει από το σοκ της ανθρώπινης απώλειας και της απόλυτης συναισθηματικής τραγωδίας, και μετατρέπεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό μέσω αυτής της διαδικασίας». Αυτό είναι, με λίγα λόγια, το concept του δεύτερου ολοκληρωμένου δίσκου των Giant Squid, το οποίο είναι τόσο βαθύ και επιδεχόμενο ανάλυσης, όσο και η μουσική που περιέχει.

Οι Αμερικανοί post-metallers αφήνουν πίσω τους το καταπληκτικό "Metridium Fields" και εμπλουτίζουν ακόμη περισσότερο τη μουσική τους, δημιουργώντας έναν πολυεπίπεδο δίσκο, που καταφέρνει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον με την πρώτη. Έχοντας μία πιο καθαρή και «διάφανη» παραγωγή από τον μετρ του είδους Matt Bayles (Isis, Mastodon, Botch, Pearl Jam) και σε συνδυασμό με τις πλούσιες ενορχηστρώσεις, οι «παράξενες» συνθέσεις τους αναδεικνύονται περισσότερο.

Η αντικατάσταση δύο εκ των βασικών μελών τους, της Aurielle Gregory και του Mike Conroy, κρίνεται άκρως επιτυχημένη, αφού οι αντικαταστάτες τους, η Jackie Perez Gratz σε τσέλο και φωνή και ο Chris Lyman στα drums προσφέρουν περισσότερα στη μπάντα, κάνοντας τους Giant Squid ένα δεμένο και ομοιογενές σύνολο. Ειδικά η Jackie, με τη φωνή της και κυρίως με το τσέλο της, δίνει μια νέα διάσταση στην μουσική υφή τους, φέρνοντας μαζί της κάτι από τους επίσης μοναδικούς Grayceon, την άλλη της μπάντα.

Από τους Isis και τους System Of A Down (ελέω φωνητικών του Aaron Gregory) μέχρι τους Lake Of Tears και τους The Gathering, θυμίζοντας σε σημεία ακόμα και Tom Waits, έχοντας σαν βάση το post/doom metal, ενώ φλερτάρουν με τη jazz, και όλα αυτά κάτω από μία progressive λογική, οι Giant Squid ανακατεύουν τα πάντα. Όμως παρόλα αυτά ακούγονται απόλυτα αυθεντικοί και ξεχωριστοί, και αυτό είναι το μεγάλο τους προσόν. Η ποικιλία των μουσικών οργάνων που υπάρχει στο "The Ichthyologist" είναι κάτι που κάνει το album ακόμη πιο συναρπαστικό και εξωτικό. Το τσέλο έχει τον πρώτο ρόλο σ' αυτό, και ακολουθεί η τρομπέτα, το όμποε, το φλάουτο, το βιολί και το μπάντζο. Επίσης, την πολυμορφία διευρύνουν και οι συμμετοχές από τις Anneke Van Gierbergen (Agua De Annique, ex-The Gathering) και Karyn Crisis (Crisis), που είναι πραγματικά καθοριστικές και πλήρως εναρμονισμένες με το ύφος του δίσκου.

Το πρώτο κομμάτι που ξεχωρίζει είναι αδιαμφισβήτητα το "Dead Man Slough", ενώ πανέμορφη είναι η ερμηνεία της Anneke στο "Sevengill", που απογειώνει το κομμάτι θυμίζοντας εποχές "Nighttime Birds". Μία από τις δυνατότερες στιγμές είναι και το "Throwing A Donner Party At Sea", όπου οι Giant Squid ουσιαστικά διασκευάζουν τους εαυτούς τους, αφού μία διαφορετική του εκδοχή, το "Throwing A Dοnner Party", προϋπήρχε στο πρώτο τους EP "Monster In The Creek". Το επιθετικό "Panthalassa" ανοίγει εντυπωσιακά τον δίσκο, το μελαγχολικό "Mormon Island" σε στοιχειώνει με την σαγηνευτική ερμηνεία της Gratz, και κάπου εδώ πρέπει να σταματήσω προτού αναφερθώ σε όλα.

Άλλωστε, το "The Ichthyologist" είναι ένα από αυτά τα album που δε μπορείς παρά να τα ακούσεις ολόκληρα, και που μεγαλώνουν μέσα σου μετά από κάθε ακρόαση. Ένα concept album τόσο ωραία δομημένο και εκτελεσμένο, που νιώθεις ότι το αφομοιώνεις χωρίς καν να διαβάσεις τους στίχους. Τι κι αν οι Giant Squid εδώ ακούγονται  πιο υποτονικοί και μελαγχολικοί και λιγότερο metal; Πρόκειται για μουσική, προοδευτική και αυθεντική. Πρόκειται για τέχνη.