Giant Squid

Cenotes

Translation Loss (2011)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 23/11/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«Each set of waves smarter than the last» αναφέρει ένας στίχος του ομώνυμου τραγουδιού του "Cenotes" και σ' αυτήν τη φράση θεωρώ ότι συνοψίζεται με τον πιο εύστοχο τρόπο η δισκογραφική πορεία των Giant Squid. Η διαδοχή του έξοχου "The Ichthyologist" ήταν μία εκ των πραγμάτων δύσκολη -αν όχι ανέφικτη- υπόθεση για τη μπάντα από το San Francisco. Ο ωκεανός, όμως, παραμένει στο μεγαλύτερο ποσοστό του ανεξερεύνητος κι έτσι οι Αμερικάνοι αποφασίζουν να προσεγγίσουν νέα βάθη του και να καταγράψουν τις παρατηρήσεις τους στο φετινό τους πόνημα.

Το πολυσύνθετο μουσικό τους ύφος συνεχίζει να έλκεται από τη sludge / doom δίνη που γνωρίσαμε στο "Metridium Fields", ενώ οι country και οι ambient πειραματισμοί του "Ichthyologist" έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Παράλληλα, η τελική του μορφή εμπλουτίζεται από «ξένα» όργανα, όπως το τσέλο και το σιτάρ, αρκετές jazz αλλά και ethnic (κυρίως μεσανατολικές) αναφορές και έναν post rock / metal χαρακτήρα που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος, δίνοντας στον ήχο τους μία πιο προσιτή υφή. Η προοδευτικότητα γίνεται άμεσα αισθητή κατ' αυτή την έννοια, φυσικά απέχοντας παρασάγγας από αυτό που οι περισσότεροι έχουμε μάθει να αντιλαμβανόμαστε ως progressive.

Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, το "Cenotes" έχει απλούστερη δομή και κατά συνέπεια ρέει πολύ πιο ομαλά. Η αξιοποίηση του ταλέντου της Jackie Perez Gratz μεγιστοποιείται, με την αιθέρια φωνή της και προπαντός το τσέλο να πλημμυρίζουν απ' άκρη σ' άκρη τις συνθέσεις. Η κιθάρα του Aaron Gregory μπορεί να εμφανίζεται αποδυναμωμένη, αφού υποσκελίζεται από τη ζωογόνα δύναμη του τσέλο όταν συμφωνούν ή σε αρκετές περιπτώσεις απλώς δρα ενισχυτικά προς τις μελωδίες του, ωστόσο κάποια ξεσπάσματα -όπως εκείνη η πελώρια riffάρα στο πέμπτο λεπτό του "Tongue Stones"- αντισταθμίζουν εν πολλοίς αυτήν τη μικρή αδυναμία. Εντούτοις, τα δύο όργανα είναι τόσο άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους που δε μπορείς να ξεχωρίσεις που τελειώνει το ένα και που αρχίζει το άλλο...

...κάτι που ισχύει και για τις φωνητικές επιδόσεις των δύο πρωταγωνιστών. Κι εδώ ο ρόλος της Gratz είναι εξίσου σημαντικός, είτε όταν γίνεται η κύρια εκφραστής ("Figura Serpentinata"), είτε όταν αναλαμβάνει να χρωματίσει το φόντο, δίνοντας χώρο στις à la Tankian «καταδυτικές» ερμηνείες του Gregory. Σε αυτές κυρίως τις παραμέτρους εστιάζεται η υφολογική αλλαγή που λαβαίνει χώρα στο "Cenotes", που εν τέλει είναι τόσο διαφορετικό απ' το "Ichthyologist" όσο ήταν κι εκείνο με τη σειρά του απ' το "Metridium Fields". Με την Gratz να βρίσκεται πλέον στην κορυφή της εμπροσθοφυλακής, οι Giant Squid μοιράζονται περισσότερα στοιχεία από ποτέ με τους Grayceon -και ιδιαιτέρως με το αριστουργηματικό φετινό τους "All We Destroy"- κι αυτό είναι κάτι που αναζωογονεί και εξελίσσει περαιτέρω τον ήδη πλούσιο ήχο τους. Αναλόγως αποτελεσματικά συμβάλλει και το rhythm section των Beeson και Sutton, διευρύνοντας τη δυναμική των συνθέσεων, οι οποίες οικοδομούνται σταδιακά κάθε φορά, με καλύτερο παράδειγμα το απαράμιλλα γοητευτικό "Snakehead".

Υποδειγματικός για ακόμη μία φορά στο ρόλο του πίσω απ' την κονσόλα, ο Matt Bayles (Isis, Mastodon, Russian Circles) παρέχει στο άλμπουμ ακριβώς τις ποσότητες «ζεστασιάς», ρευστότητας και στιβαρότητας που χρειάζεται, ενώ και το εικαστικό κομμάτι, φιλοτεχνημένο από τον ίδιο τον Gregory, αποτελεί την ιδανική οπτικοποίηση της υποθαλάσσιας στιχοποιίας του. Η μοναδική μη θελκτική πλευρά του δίσκου συναντάται στην 35λεπτη διάρκειά του (αρχικά προοριζόταν για EP), όμως ακόμα κι έτσι το "Cenotes" είναι μία ολοκληρωμένη δημιουργία, ένα απόλυτα συμμετρικό μικρό μαργαριτάρι, η λάμψη του οποίου συνδέεται ευθέως με τη σπανιότητα και την αυθεντικότητά του. Δεδομένης της θεματικής σύνδεσης με τον προκάτοχό του, που από κοινού ασχολούνται με το θέμα της πατρότητας / μητρότητας και της δημιουργίας μιας νέας ζωής, το άλμπουμ θα μπορούσε εναλλακτικά να έχει πάρει το όνομά του από την μικρή Pearl Gray Perez Gregory.

Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να ακούσει ολόκληρο τον δίσκο μέσω της επίσημης σελίδας της μπάντας στο Bandcamp. Λίγες μόνο ακροάσεις είναι αρκετές για να συνεπάρουν τον οποιονδήποτε και να τον εγκλωβίσουν μέσα στις υπόγειες λιμνώδεις σπηλιές του "Cenotes".

«We'll all be drunk with water again»
  • SHARE
  • TWEET