Gazpacho

Με μια ολοένα και ανοδική πορεία, η οποία μάλλον έμεινε προς το παρόν στάσιμη με το προηγούμενο πόνημα της μπάντας, "Missa Atropos", οι Νορβηγοί μάγιστροι της μελωδίας, Gazpacho, επιστρέφουν πανηγυρικά με το νέο τους άλμπουμ.  Όχι, το "Missa Atropos" δεν είναι κακό άλμπουμ, ούτε αδιάφορο. Το αρνητικό του στοιχείο ήταν απλά ότι παραήταν βιαστικό, αφού κυκλοφόρησε ενώ ακόμα δεν είχε καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός για ένα αριστούργημα σαν το "Tick, Tock". Και όταν το "Tick, Tock" με την σειρά του είχε διαδεχθεί το "Night", οποιαδήποτε περαιτέρω σύγκριση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα θα αδικούσε το "Missa Atropos".

Έτσι λοιπόν, σχεδόν έναν χρόνο μετά, σε νέα εταιρία και αφού μεσολάβησε και το πανέμορφο live ντοκουμέντο, "London", οι Gazpacho επιστρέφουν πάλι με νέο δίσκο, μια νέα μουσική πρόταση, που έχει σκοπό να τους διατηρήσει στα πολύ υψηλά καλλιτεχνικά επίπεδα που είναι συνηθισμένοι. Το "March Of Ghosts" είναι συνολικά ένα άμεσο άλμπουμ, με μικρότερες συνθέσεις, διανθισμένο με ποικιλομορφία ήχων και συναισθηματικών κορυφώσεων, αλλά πάντα γύρω από τη γνωστή ζεστασιά που μεταδίδουν οι δίσκοι των Gazpacho. Ένα οικείο γνώρισμα μιας μπάντας, η οποία αγαπήθηκε και εξακολουθεί να προκαλεί τον θαυμασμό χάρη στην μοναδική της αυτή ικανότητα να παρουσιάζει με μια γλυκύτητα την μουσική της. Οι πάντα παρούσες neo prog επιρροές διακρίνονται σαφώς και στο νέο άλμπουμ, αλλά πλέον οι Νορβηγοί έχουν κατακτήσει μετά από τόσες καταπληκτικές κυκλοφορίες τη δική τους ηχητική ταυτότητα και η χρήση του βιολιού εν προκειμένω, βοηθά στον μοναδικό ήχο που έχουν οι Gazpacho. Τα ιδιαίτερα και μελωδικά φωνητικά του Jan-Henrik Ohme ακόμα μια φορά εξιστορούν με τη ζεστή χροιά τους και συνδυάζονται αρμονικά με τις εκπληκτικές συνθετικές ορμές της μπάντας. Σε κομμάτια όπως το "Hell Freezes Over", το οποίο έχει χωριστεί σε τέσσερα μέρη, οι κιθάρες με τα πλήκτρα αλληλεπιδρούν στο αποτέλεσμα και η συνδρομή του βιολιού όπου κρίνεται απαραίτητη δίνει την ώθηση για την απογείωση.

Οι Gazpacho στο "March Of Ghosts", ενώ συνεχίζουν να περιπλέκουν τους Radiohead με τους Marillion και να παράγουν ένα πανέμορφο αποτέλεσμα, το κέλτικο φολκλορικό στοιχείο που έχει πλέον αγκαλιάσει το άλμπουμ είναι ο παράγοντας που τελικά μετατρέπει τον δίσκο σε μια εξαιρετική πρόταση. Σε κομμάτια σαν το "Gold Star" ή το "Mary Celeste" το γνώριμο άγγιγμα του βιολιού και η ταξιδιάρικη παρέμβαση των πλήκτρων χαρακτηρίζουν εν γένει την μουσική κατεύθυνση των Νορβηγών. Αν το "Night" ή το "Tick, Tock" ήταν δύο δίσκοι που σας έφεραν κοντά στους Gazpacho, το "March Of Ghosts" συστήνεται ανεπιφύλακτα ως ένα ακόμα άλμπουμ που θα βρεθεί να διεκδικήσει το ίδιο μερίδιο συντροφικότητας μέσα από την γνώριμη ζεστασιά της μουσικής τους.