Gary Moore

Blues For Jimi

Eagle (2012)
Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 28/11/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πρώτη αντίδραση: Ένας από τους καλύτερους και πιο εκφραστικούς κιθαρίστες να διασκευάζει τον κορυφαίο ίσως όλων των εποχών; Ενδιαφέρον! Δεύτερη αντίδραση: Αναμενόμενο. Ποιός θα μπορούσε και να νιώθει τα blues και να αποδώσει σωστά τη δυναμική που χαρακτηρίζει το παίξιμο του Hendrix; Ο Gary Moore θεωρητικά καλύπτει πλήρως τις δύο αυτές προϋποθέσεις. Και εκείνο το βράδυ άρπαξε τη Stratocaster, της έδωσε να καταλάβει και επιβεβαίωσε τις προσδοκίες!

To "Blues For Jimi" είναι λοιπόν η αποτύπωση σε CD και DVD της εμφάνισης του Gary Moore το Σεπτέμβριο του 2007 στο Λονδίνο για τη προώθηση της κυκλοφορίας του "Live At Monterey" των Jimi Hendrix Experience. Μια κυκλοφορία που συνέπεσε τότε με την τεσσαρακοστή επέτειο από την πρώτη εμφάνιση της μπάντας του Jimi Hendrix στο Monterey International Pop Festival. Ο Moore πλαισιώνεται από τον μπασίστα Dave Bronze (πάνω από 30 χρόνια στο χώρο με πολλές και σημαντικές live και στούντιο συνεργασίες) και τον drummer Darrin Mooney (τακτικός συνεργάτης του Moore στα 00s και μέλος των Primal Scream).

Το tracklisting βασίζεται κατά συντριπτικό ποσοστό στη περίοδο του "Are You Experienced?", ενώ σχεδόν όλα τα κομμάτια είναι γνωστά ακόμα και σε εκείνους που δεν έχουν εμβαθύνει στη δισκογραφία του Hendrix. Ο τίτλος του άλμπουμ, δε, είναι περισσότερο ενδεικτικός της διάθεσης των μουσικών να τιμήσουν τον κιθαρίστα που άλλαξε την ιστορία της μουσικής που αγαπάμε, παρά αντιπροσωπευτικός του περιεχομένου. Στα τρία πρώτα κομμάτια του set το τρίο δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση. O δυναμικός χαρακτήρας των "Purple Haze", "Manic Depression" και "Foxy Lady" σε συνδυασμό με το άψογο παίξιμο και τον εξαιρετικό ήχο θα κερδίσουν ακόμη και τους πιο δύσπιστους. Οι τόνοι θα πέσουν στο "The Wind Cries Mary", για να ακολουθήσουν οι δύο εκπλήξεις της βραδιάς: το οργανωμένο χάος του "I Don't Live Today" και το συναισθηματικά φορτισμένο "Angel".

Μετά από ένα ισοπεδωτικό "Fire", οι Bronze και Mooney δίνουν τις θέσεις τους για τρία κομμάτια και περίπου 25 λεπτά στους special guests της βραδιάς: τον μπασίστα των Band of Gypsies, Billy Cox και τον drummer των Jimi Hendrix Experience, Mitch Mitchell. Το πρώτο από τα τρία κομμάτια που παρουσιάζει ο Moore με τους δύο άλλοτε συνεργάτες του Hendrix είναι το "Red House". Cox και Moore εναλλάσσονται στα φωνητικά, η εκτέλεση να βγάζει ψυχή και παρότι τραβάει σε διάρκειά κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Το "Stone Free" που ακολουθεί με τον Cox να αναλαμβάνει εξ' ολοκλήρου τα φωνητικά, φανερώνει κάποιες ατέλειες μιας και η σύνθεση Moore/Cox/Mitchell είχε προβάρει μόλις μια φορά τη μέρα πριν το live. Οι τρεις τους θα ολοκληρώσουν με το "Ηey Joe". «Well I'm goin' down south / somewhere I could be free / ain't nobody gonna find me / ain't no hangman gonna put a loose around my head», τραγουδάει ο Moore λίγο πριν ξεκινήσει το solo. Ένα περίπου χρόνο μετά από κείνη τη βραδιά ο Mitch θα «φύγει» για να τον «ακολουθήσει» ο Gary το Φεβρουάριο του 2011. End of story.

Το άλμπουμ τελειώνει με τους  Bronze και Mooney να επιστρέφουν για ένα εκρηκτικό "Voodoo Child" και τον Moore να «κάνει το κομμάτι του» για δύο περίπου λεπτά πριν κλείσουν όλοι μαζί. Ιδανικό φινάλε σε ένα εξαιρετικό show. Το power/blues trio που έστησε ο Moore έκανε τη δουλειά και με το παραπάνω. Ο σπουδαίος Ιρλανδός απέδωσε όπως έπρεπε το δικό του φόρο τιμής στον Jimi και η συνεύρεσή του με τους Cox και Mitchell απέκτησε ιστορική διάσταση. Τελικά μερικές φορές τα πράγματα είναι όσο απλά φαίνονται. Το "Blues For Jimi" διαθέτει όλα εκείνα τα συστατικά που καθιστούν ένα ζωντανό δίσκο απολαυστικό. Πραγματικά σπουδαία κληρονομιά για εμάς τους νεότερους αλλά και για τις γενιές που έρχονται.
  • SHARE
  • TWEET