Gamma Ray

Οι Gamma Ray δε νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις. Μετά τη φυγή του Kai Hansen από τους Helloween το 1989 και μέχρι και σήμερα η δημιουργία του εν λόγω group χάρισε πολλές ώρες απόλαυσης στους απανταχού μετταλάδες. Τα τελευταία χρόνια βέβαια το group δεν είναι και στα καλύτερα του συνθετικά. Χωρίς να έχει κυκλοφορήσει άσχημα albums, η τετράδα "Heading For Tomorrow" (1990), "Sign No More" (1991), "Insanity And Genius" (1993) και "Land Of The Free" (1995) δε νομίζω να ξεπεραστεί ποτέ.

Να ομολογήσω ότι όταν είχαν ήδη ξεκινήσει οι φήμες για την κυκλοφορία του "Land Of The Free ΙΙ" δεν το είχα πάρει και πολύ ζεστά. Είναι πολύ λίγες οι φορές που η συνέχεια ενός καλλιτεχνικού δημιουργήματος (μουσική, ταινία κλπ) είναι τόσο καλή όσο και ή αυθεντική ιδέα. Εκτός αυτού, η όχι και τόσο καλή πορεία των Gamma Ray τα τελευταία χρόνια με έβαλε σε σκέψεις για το αν η εύκολη λύση του να ονομάσεις τη νέα σου δουλειά σαν το δεύτερο μέρος του album που σε καταξίωσε στους ευρωπαϊκούς power κύκλους θα ήταν ένα εμπορικό κόλπο για να ξαναφέρεις το όνομα σου στην επιφάνεια και τίποτα παραπάνω ή ένα album που θα άξιζε πραγματικά να φέρει τον βαρύ τίτλο. Κάποιες φήμες ότι ο Hansen κοπιάρει μέρη κλασσικών metal τραγουδιών ενίσχυσαν την όποια μικρή προκατάληψη μου για την κυκλοφορία.

Οι απορίες μου, και φαντάζομαι και πολλών άλλων, λύθηκαν εδώ και μερικές μέρες, όταν βγήκε επιτέλους στην αγορά το album. Έχοντας ήδη ακούσει το single του δίσκου "Into The Storm", το οποίο ναι μεν είναι πολύ δυνατό, αλλά σε γενικές γραμμές όχι κάτι πολύ ιδιαίτερο, βάσει παλαιότερων συνθέσεων, ανυπομονούσα να ακούσω το υπόλοιπο album. Μετά από πολλές ακροάσεις μπορώ να πω ότι το album με έπεισε. Με έπεισε ότι ο Kai Hansen και η παρέα του μπορούν να μας προσφέρουν ακόμα καλές δουλειές.

Ομολογουμένως το album έχει μέρη που θυμίζουν, τόσο πολύ σε σημείο κοπιαρίσματος, Iron Maiden, Accept ή και Helloween από τον πρώτο δίσκο, αλλά τουλάχιστον εμένα δε με ενοχλεί καθόλου. Όλο το album είναι διανθισμένο από συνθέσεις και μελωδίες που σου μένουν στο μυαλό. Ειδικά οι μελωδίες παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Το "Land Of The Free ΙΙ" έχει και αυτό αργά και γρήγορα κομμάτια, όπως μας έχει συνηθίσει η μπάντα. Τα κομμάτια θυμίζουν λίγο σε φιλοσοφία το "Land Of The Free", κάτι που επίσης είναι αναμενόμενο. «Το "Majestic" παρουσίαζε τη σκοτεινή πλευρά του group, το "New World Order" είχε ένα πιο '80s συναίσθημα. Αυτή τη φορά θέλαμε να ασχοληθούμε με αυτό στο οποίο πιστεύουμε ότι έχουμε δύναμη: το θετικό power metal» δηλώνει ο Kai Hansen στο οπισθόφυλλο του promo cd, κάτι που πιστεύω πως έχει καταφέρει.

Με το "Land Of The Free ΙΙ" έχει γυρίσει το ρολόι μερικά χρόνια πίσω. Σε αυτό σίγουρα βοήθησε και ο παραγωγός Tommy Newton, κάνοντας την παραγωγή στα drums, ο οποίος έχει δουλέψει με groups όπως οι Helloween, Ufo κλπ και σε συνεργασία με τους ίδιους τους Gamma Ray έχει δημιουργήσει ένα δίσκο που ηχεί παλιομοδίτικα. Εκτός αυτού, αυτό που μου έχει κάνει πολύ θετική εντύπωση είναι καταρχήν η φωνή του Hansen, που παραμένει κρυστάλλινη και μελωδική, αλλά και η υπόλοιπη μπάντα που δίνει το 100% των δυνατοτήτων της. Κομμάτια όπως τα "To Mother Earth", "Rain", "Leaving Hell", "Real World", "Insurrection" σίγουρα θα κάνουν αίσθηση στους metal οπαδούς. Ακόμα και τα σημεία που «κοπιάρουν» άλλους δε νομίζω να έγιναν τυχαία. Ο Hansen χαζός δεν είναι. Θεωρώ πως ό,τι έκανε, έγινε επίτηδες για να προκαλέσει με τον όποιο τρόπο. Μάλλον θα ήταν σίγουρος ότι θα γινόταν σούσουρο, κάτι που τον συνέφερε, μια και το όνομα της μπάντας θα ακουγόταν περισσότερο. Μην ξεχνάτε ότι πια η μουσική βιομηχανία είναι σαν την τηλεθέαση. Όταν είναι υψηλή, τα πάντα είναι καλά. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει πρόβλημα.

Ο Kai Hansen, βέβαια, όντας ήδη υπερεπιτυχημένος, δε νομίζω να νοιάζεται τόσο πολύ για την όποια ακροαματικότητα. Το σίγουρο είναι ότι δημιούργησε ένα δίσκο που δεν περνάει απαρατήρητος. Δεν ξέρω αν η επιλογή του ο δίσκος να έχει τόσο βαρύ τίτλο είναι δόκιμη, αλλά αυτό που ξέρω και νομίζω είναι ότι ο Kai Hansen και οι Gamma Ray ξαναβγήκαν στην επιφάνεια για τα καλά. Ο δίσκος θέλει πολλές ακροάσεις. Η τελική απόφαση για το που πρέπει να κατατάξουμε τους Gamma Ray (θετικά ή αρνητικά) ανήκει σίγουρα στον καθένα...