Galliard Syndrome

Η πορεία ενός συγκροτήματος από τη δημιουργία του μέχρι την πρώτη του δουλειά, στην Ελλάδα μπορεί να είναι πολύ μακριά και δύσκολη. Δεν ξέρω λοιπόν α προκαλεί σε κάποιον εντύπωση το γεγονός ότι οι Galliard Syndrome (παλιότερα Galliard) μετράνε ήδη 17 χρόνια πορείας λιγότερο ή περισσότερο κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας. Ίσως να είναι και οι μόνοι που θα μπορούσαν να απαντήσουν αν όντως ήταν έτοιμοι νωρίτερα να κάνουν το πρώτο δισκογραφικό βήμα και ήταν οι συγκυρίες που τους εμπόδισαν, σε κάθε περίπτωση το "Velvet Rings", ντεμπούτο τους, φαίνεται να τους βρίσκει αρκετά ώριμους για να αποδώσουν αυτά που έχουν στο μυαλό τους.

Εξάλλου, το πεδίο στο οποίο δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους είναι εξίσου αντιεμπορικό τώρα όσο ήταν και όλα αυτά τα χρόνια. Αντιεμπορικό λόγω μόδας, όχι λόγω άνετης ακρόασης. Αντιθέτως, ο ήχος τους φαίνεται να αντλεί από τις εποχές εκείνες που οι prog rock μουσικοί άφησαν στην άκρη τους περίεργους ρυθμούς και είπαν να παίξουν πιο εύκολα τραγούδια, γεννώντας ονόματα όπως οι Asia, οι Toto, οι Boston, οι Kansas κτλ. Εξ ορισμού το είδος αυτό έλκεται από το πομπώδες του rock και αυτό είναι κάτι που όσοι ακούσουν τη μουσική των Galliard Syndrome θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους αλλά, αν τα γούστα σας το επιτρέπουν, θα βρείτε ότι αυτό δεν είναι απαραιτήτως αντίθετο με την καλαισθησία. Η πιο επική διάθεση των τραγουδιών εκφράζεται με ορχηστρικές και χορωδιακές στιγμές αλλά υπάρχει και μία πιο γήινη διάθεση που αντλεί από την κέλτικη παράδοση, αυτό που θα λέγαμε folk rock κι ας περιλαμβάνει ακόμα και την pop αντίληψη του Mike Oldfield ή των Blackmore's Night.

Ορθώς το "Velvet Ring" ανοίγει και ονοματίζει το άλμπουμ. Πρόκειται για ένα εμπνευσμένο τραγούδι με όμορφο riff, πιασάρικη μελωδία και πολύ πετυχημένο συνδυασμό ακουστικής-ηλεκτρικής κιθάρας. Ένα κόψιμο στη μέση μάλλον κακώς προσπαθεί να του δώσει έναν σοφιστικέ χαρακτήρα που δεν του ταιριάζει αλλά ακόμα κι έτσι το τελικό αποτέλεσμα δεν χαλάει. Καθόλου ορθώς, όμως, το "Your Love Is A Game" είναι το δεύτερο τραγούδι (ο άγραφος κανόνας λέει ότι το δεύτερο τραγούδι είναι το πιο σημαντικό σε έναν δίσκο). Είναι με διαφορά το χειρότερο του συνόλου με πολλές κοινοτοπίες σε όλα τα επίπεδα και θυμίζει... Βανδή. Από εκεί και μετά τα πράγματα επανέρχονται σε ένα καλό και κατά κύριο λόγο σταθερό επίπεδο. Τα πλήκτρα κερδίζουν σταδιακά όλο και περισσότερο έδαφος ενώ ευπρόσδεκτα είναι και κάποια τολμήματα όπως το instrumental "Celtic Forest" (ο τίτλος του δεν σηκώνει παρερμηνείες) ή το εκκλησιαστικό φινάλε του "S.M.S (Save My Soul)". Μετά το ομώνυμο τραγούδι όμως, αν κάποιο αξίζει ξεχωριστής του συνόλου προσοχής, είναι το σε δύο μέρη "Fantastica In Danger" που μεταλλίζει κάπως παραπάνω και δείχνει να έχει ένα ελαφρύ Blind Guardian άρωμα πάνω σε έναν progressive folk καμβά.

Το μεγάλο ατού των Galliard Syndrome είναι ότι δεν φοβούνται να είναι μελωδικοί, κάνοντας έτσι την ακρόαση του CD τους μία διαδικασία που κυλάει ευχάριστα και γρήγορα αλλά ταυτόχρονα δείχνουν ότι θέλουν και να δοκιμάσουν τα όριά τους, να πάνε τη μουσική τους σε πιο περίεργα μονοπάτια. Κάπου στον συνδυασμό η συνταγή δεν πιάνει πάντα αφού μερικές φορές για να επανέλθουν στη ροή τους επιστρατεύουν και κάποια δοκιμασμένα κλισέ. Όμως τελικά το "Velvet Rings" έρχεται να τοποθετηθεί αυθόρμητα σε έναν χώρο που στην Ελλάδα των άκρων (από την πολύ δύσκολη και αρτιστίκ μουσική μέχρι την υπερβολικά εύπεπτη και χαζοχαρούμενη) θα βρει σίγουρα ένα κοινό να προσελκύσει.