GAD.

The Perfect Crime

Shift Records (2010)
22/07/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Σαν πολλούς άλλους λαούς, έτσι και οι Άγγλοι ταλαιπώρησαν την πολύπαθη χώρα μας σε διάφορες φάσεις. Από την Κύπρο και την Βρετανική κατοχή, μέχρι τα Δωδεκάνησα και τα Δεκεμβριανά, οι Άγγλοι είχαν δείξει πως ήθελαν να μείνουν. Αλλά έφυγαν. Χρόνια αργότερα, η βρετανική υπερδύναμη συνεχίζει την εμπλοκή της στα του οίκου μας, όχι τόσο επεκτατικά, όσο ηχητικά, καθώς το ελληνικό κοινό δείχνει μια σαφή κλίση προς τον βρετανικό ήχο, σκληρό, ημίσκληρο και light. Kαθώς λοιπόν το αυτό ισχύει και για το υποσύνολο των Ελλήνων μουσικών, οι GAD. στο δεύτερο album τους δεν αποτελούν εξαίρεση.

Σαφώς επηρεασμένοι λοιπόν από την ύστερη 80s electro της Βρετανίας, που ξέβρασε τα θραύσματα της δεκαετίας σε αυτή που ακολούθησε, οι GAD. πατάνε τα πλήκτρα τους βαθιά για να ταρακουνήσουν μνήμες νοσταλγικές και νεορομαντικές. Με ένα ήχο κατά βάση ηλεκτρονικό και με τις κιθάρες τους να ταλαντώνονται από πάνω, κρατώντας μελωδίες, αλλά όχι σαφείς ρόλους, καταστρώνουν το «τέλειο έγκλημα» με τη βοήθεια του Κωνσταντίνου Βήτα, ενός ανθρώπου του οποίου το συγκρότημα εικάζω ότι θα άκουγαν πολύ, όταν ήταν μικρότεροι, επηρεαζόμενοι όχι τόσο ερμηνευτικά, όσο υφολογικά. Παράλληλα, ακολουθώντας είτε μια σύγχρονη τάση, είτε μια σύγχρονη ανάγκη, μετατοπίζουν τον ήχο τους εντονότατα προς την pop αλλά και την lounge electro, κάνοντας τον δίσκο electro light, με πρόσθετα, καθώς κρατάνε μεν το industrial περιβάλλον, αλλά θαρρείς του βάζουν άλλη ταπετσαρία για να είναι πιο φιλικό προς τον ακροατή. Τα καταφέρνουν; Σαφώς...

Στον δεύτερο δίσκο τους οι GAD. δείχνουν πως η ελληνική εγκεφαλική electro σκηνή κοχλάζει από δημιουργικότητα. Εκείνοι μπορεί να προκρίνουν το ομώνυμο κομμάτι και το "Over The Moon", αλλά εμένα με τύλιξε πιο εύκολα το "Separate Ways" και το "You Know The Way", τα οποία θα παίζουν εύκολα τα βράδια της καλοκαιρινής επιστροφής από κάποιο έντονο προορισμό, έτσι, για την αποσυμπίεση.
  • SHARE
  • TWEET