Freedom Call

Οι Freedom Call, πνευματικό παιδί του μηχανικού ήχου Chris Bay και του drummer των Gamma Ray, Dan Zimmermann, είναι μια από τις περιπτώσεις των συγκροτημάτων που έχουν φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα στο ευρωπαϊκό power metal στερέωμα και όσοι ασχολούνται ενεργά με αυτό το μουσικό στιλ τους ξέρουν και έχουν σίγουρα δουλειές τους στις δισκοθήκες τους. Ξεκίνησαν το 1999 την καριέρα τους και από τότε έχουν κυκλοφορήσει δουλειές που εξυμνούν και μεταλαμπαδεύουν την κληρονομιά που έχουν αφήσει στο metal οι Helloween και οι Gamma Ray. Το σχήμα έχει πατήσει πάνω σε όλες τις μουσικές φόρμουλες των δύο αυτών συγκροτημάτων και γράφει τραγούδια που θα σε ικανοποιήσουν αρκετά όταν τα ακούς αλλά μέχρι εκεί, χωρίς να προσφέρουν κάτι παραπάνω.

Κάπως έτσι τους βρίσκει και η νέα τους, όγδοη κατά σειρά δισκογραφική τους κίνηση. Δεκατέσσερις συνθέσεις μελωδικού power metal ήχου αποτελούν τον σκελετό του άλμπουμ. Ο οπαδός θα ακούσει πιασάρικα ρεφρέν, μέρη που έχουν γρήγορα και αργά σημεία, πιο μπαλαντοειδή θέματα και ωραία solo, «ηρωική» ανεβαστική διάθεση, γκάιντες, φλάουτα και αρκετά τευτονικά στοιχεία που δανείζονται από την χώρα προέλευσής τους, την Γερμανία. Σε όλο το δίσκο υπάρχουν ψηλών οκτάβων φωνητικά και επιθετικά riff διανθισμένα από άπλετο λυρισμό, σημεία που θα ταίριαζαν άνετα σε μια ταινία εποχής με θέμα οτιδήποτε musical-ικά επικό και πάνω από όλα πολύ μελωδία που παντρεμένη με τους στίχους κάνουν ένα αποτέλεσμα που αρμόζει στο μουσικό ύφος που έχουν αποφασίσει να εκφράζονται. Οι Freedom Call συνεχίζουν για μια ακόμα δουλειά τους να αναπαράγουν πιστά τον ήχο και το στυλ συνθέσεων των group της χώρας τους. Ποτέ δεν θα πάρουν κανένα βραβείο πρωτοτυπίας μεν αλλά θα αρέσουν σίγουρα στους οπαδούς τους αλλά και σε αυτούς που ακόμα «ψάχνονται» με αυτή την μουσική.

Ομολογώ ότι η μπάντα έχει κάτι που θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον σε κάθε προσπάθειά της αν σου αρέσει το εν λόγω ύφος. Ενώ έχεις την αίσθηση ότι το αποτέλεσμα είναι χιλιοακουσμένο, κομμάτια όπως π.χ. τα "Union Of The Strong", "Knights Of Taragon", "Heart Of A Warrior", "Beyond", "Edge Of The Ocean" και "Journey Into Wonderland" θα σε ικανοποιήσουν αρκετά. Όλες αυτές οι συνθέσεις αφενός αποτελούν δείγμα γραφής της μελωδικής power metal σκηνής αλλά και αφετέρου θεωρώ ότι μπορούν να συμπεριληφθούν σε κάποια μελλοντική συλλογή του group. Από την άλλη μεριά, δυστυχώς, η μουσική που παράγουν περιβάλλεται από μια πολύ μεγάλη τάφρο που έχει αυστηρά όρια και πολλές δόσεις μίμησης. Οι συνθέσεις δεν θα έχουν διαρκείς ακροάσεις παρά μόνο λίγες και μετά την καταχώρηση του άλμπουμ στη δισκοθήκη του καθενός. Η έντονη αναφορά ειδικά στους Gamma Ray είναι τέτοια που ίσως κάποιους τους «χαλάσει». Βέβαια αυτό τους έχει κρατήσει ζωντανούς τόσα χρόνια. Δυστυχώς όμως όλο το άλμπουμ απευθύνεται μόνο στους οπαδούς των προαναφερθέντων σχημάτων ή όσων αρέσκονται σε αυτό το ύφος ξανά και ξανά. Για όση ώρα το ακούς, δεν περνάς άσχημα. Μετά το πέρας του όμως δεν σου μένει τίποτα παρά μόνο μια σκέψη ότι αυτό που πέρασε από τα αυτιά σου είναι μια ρέπλικα που θα συμπληρώσει την μουσική συλλογή σου αν είσαι πωρωμένος οπαδός.

Παρ' όλα αυτά το γεγονός ότι το σχήμα αποτελεί ένα «ζεστό όνομα» στην σημερινή δισκογραφία αποτυπώνεται και από τις εκδόσεις που θα κυκλοφορήσει η νέα του δουλειά, κάθε μια με bonus υλικό. Οι φανατικοί λοιπόν μπορούν να αναζητήσουν είτε το περιορισμένο box set που εκτός του άλμπουμ θα έχει και ένα επιπλέον CD με live και unplugged τραγούδια, ένα βιβλίο 40 σελίδων που θα αναφέρεται εξολοκλήρου στην κυκλοφορία και μια αφίσα ή την διπλή έκδοση χρωματιστού βινυλιου. Οι πιο απλές εκδόσεις θα είναι η digipack αλλά και αυτή που ο οπαδός θα μπορεί να την «κατεβάσει» από το internet σαφώς με την άδεια της μπάντας.

Οι Freedom Call γράφουν κομμάτια μόνο για τους οπαδούς τους, αδιαφορώντας μάλλον για την όποια επιτυχία την οποία σαφώς έχουν για να είναι τόσα χρόνια στην επικαιρότητα και να μην έχουν σταματήσει. Ίσως θα μπορούσαν να βάλουν και κάποια δικά τους στοιχεία στον ήχο τους. Αν βέβαια το θέλουν, το ξέρουν μόνο οι ίδιοι. Άλλωστε «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», εκτός ελάχιστων περιπτώσεων. Ακούστε το άλμπουμ αν αρέσκεστε στο στυλ που πρεσβεύουν, γιατί έχει συνθέσεις που θα σας χαρίσουν πολλά λεπτά ευχάριστης ακρόασης όσες φορές αποφασίσετε να πατήσετε το play. Αν πάλι βαριέστε τέτοιους δίσκους, απλά προσπεράστε και ασχοληθείτε με κάτι άλλο.