Fozzy

Sin And Bones

Century Media (2012)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 24/08/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να δεχτείς κάποια πράγματα με τα καλά και τα κακά τους. Και όλοι θα έπρεπε να γνωρίζουν πως η δημοσιότητα είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, που θα σου ανοίξει πόρτες, αλλά ταυτόχρονα θα σε εκθέσει στην κριτική. Ειδικά, δε, όταν ένα πρόσωπο με αναγνωρισιμότητα κινείται σε χώρους που δεν έχει τις υποδομές να σταθεί, κάτι που εμφανώς κάνει ο Chris Jericho μέσω των Fozzy.

Ο Jericho είναι ιδιαίτερα γνωστός wrestler στις Η.Π.Α., δηλωμένος οπαδός του hard rock και του heavy metal, υποθέτω καλός τύπος και σίγουρα καλός δημοσιοσχετίστης, αφού συχνά πυκνά οι απόψεις του για τα δρώμενα στον χώρο καλύπτονται από μεγάλη μερίδα του Τύπου. Οι Fozzy ξεκίνησαν ως μια cover μπάντα που ήθελε να φτιάξει ο πρώην κιθαρίστας των Stuck Mojo, Rich Ward, έγιναν γνωστοί ως η μπάντα στην οποία τραγουδάει ο Jericho και κυκλοφορούν αισίως το πέμπτο τους στούντιο άλμπουμ, υπό τον τίτλο "Sin And Bones".

Ξεπερνώ το πόσο αδιάφορα έχουν περάσει τα τέσσερα προηγούμενα άλμπουμ (με τα δύο πρώτα να αποτελούνται επί της ουσίας από διασκευές) και ομολογώ πως όταν ήρθε στα χέρια μου η νέα τους δουλειά σκέφτηκα πως η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Βλέπετε, λίγος καιρός έχει περάσει από τότε που είδα live τους Fozzy στο Download Festival και η άποψή μου ήταν καυστική, καθώς η απόδοση της μπάντας ήταν μέτρια, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Σκέφτηκα μήπως αναγκαστώ να ανακαλέσω, αλλά τελικά η μόνη κρυάδα ήταν αυτή καθαυτή η ακρόαση του εν λόγω άλμπουμ.

Το "Sin And Bones" είναι τζούφιο, μια μετριότητα και μάλιστα ούτε καν χρυσή. Η πλειονότητα των ιδεών είναι χιλιοπαιγμένη και τα διάσπαρτα καλά σημεία, όπως το ρεφρέν του "Sandpaper" (όπου το p.r. επιτρέπει την πολυτέλεια των δεύτερων φωνητικών από τον M Shadows των Avenged Sevenfold) ή το μεσαίο σημείο του ομώνυμου κομματιού, δεν σώζουν επ' ουδενί την κατάσταση. Το αμερικανοτραφές heavy rock/metal τους που προσπαθεί να σταθεί κάπου μεταξύ Avenged Sevenfold, Stone Sour και Ugly Kid Joe ακούγεται συνθετικά αδιάφορο και ακόμα χειρότερη είναι η απόδοση του Chris Jericho που είναι εμφανές πως δεν είναι «κανονικός» τραγουδιστής, όπως εμφανές ήταν και στο live. Οι φωνητικές γραμμές που γράφει είναι τετριμμένες και δεν αποτελούν τίποτα το ιδιαίτερο, όπως ούτε φυσικά η χροιά ή το εύρος της φωνής του.

Ακούγοντας το "Sin And Bones" δεν βρήκα ούτε έναν μουσικό λόγο για τον οποίο μπορεί να επέλεξε να τους υπογράψει μια τόσο μεγάλη δισκογραφική εταιρεία όπως η Century Media. Διόλου δεν θα με απασχολούσε το φαίνεσθε αν υποστηριζόταν από τη μουσική, αλλά στην προκειμένη περίπτωση νομίζω πως η περίφημη ρήση «δεν έχει σημασία ποιός είσαι, αλλά ποιόν ξέρεις» έχει τέλεια εφαρμογή. Δεν έχω κανέναν λόγο να αμφισβητήσω πως ο Jericho είναι από τους πιο συμπαθητικούς και ειλικρινείς τύπους, αλλά όπως αντίστοιχα αν αυτός έβρισκε έναν μέσο μουσικό στο ring θα του άλλαζε τα φώτα στη σφαλιάρα βγάζοντάς τον knock out από τον πρώτο γύρο, κάτι ανάλογο θα έπρεπε να συμβαίνει και σε έναν πιο δίκαιο μουσικό κόσμο.

Θα μου πεις «ρε αδερφέ, εδώ έχουμε δει περιπτώσεις άσχετων ανθρώπων να μας κυβερνούν, το να παίζει κάποιος μουσική σε πείραξε;». Καλώς ή κακώς, αυτό κρίνουμε εδώ και εν τέλει λίγο περισσότερο «γνώθι σαυτόν» ποτέ δεν έκανε κακό σε καμία έκφανση της ζωής. Προσπεράστε τους Fozzy άφοβα και κερδίστε χρόνο να ακούσετε μια πλειάδα αξιόλογων κυκλοφοριών.
  • SHARE
  • TWEET