Fortress Under Siege

Μια φορά κι έναν καιρό κάθε νέα αγορά δίσκου ήταν ιερή. Ήταν μια επένδυση χρημάτων που είχες μαζέψει καρτερικά για να μετατραπούν στη μια επιλογή σου ανάμεσα στις εκατοντάδες. Το δίσκο τον είχες πλάσει στο μυαλό σου όπως εσύ ήθελες, έχοντας «χαλβαδιάσει» το εξώφυλλο αμέτρητες φορές, μέχρι τελικά να το αποκτήσεις. Ρομαντικές εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί...

Ε λοιπόν, το τι σαβούρα είχαμε αγοράσει εκείνες τις εποχές δεν περιγράφεται! Μιλάμε για πεταμένα λεφτά, πολλά εκ των οποίων πρέπει να βρίσκονται καταχωνιασμένα με τη μορφή CD σε κάποια σακούλα στο υπόγειο μετά από κάποια μετακόμιση. Ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό προερχόταν από την ελληνική σκηνή, την οποία ακόμα προσωπικά ένιωθα ότι χρειαζόταν να στηρίξω, ενώ παράλληλα φούσκωναν τα μυαλά μου από διθυράμβους που άκουγα μπαίνοντας στα εξειδικευμένα δισκάδικα, χωρίς ακόμα να μπορώ να αξιολογήσω σωστά.

Εξαίρεση στον κανόνα της σαβούρας της εγχώριας σκηνής αποτέλεσε ένα EP μιας μπάντας, η οποία εκείνη την εποχή δε φοβόταν να συνδυάσει μαζί με το απαραίτητο «power» πρόθεμα και το ενοχοποιημένο ακόμα «prog», εν ονόματι Fortress Under Siege. Θυμάμαι πως ήταν δουλεμένο για την εποχή του, διαφορετικό από τα συνήθη, ενώ είχε μεγάλη συμμετοχή των πλήκτρων και συνθέσεις που κρατούσαν το ενδιαφέρον.

Από τότε τους έχασα μέχρι πριν λίγο καιρό, όταν και μου στάλθηκε το πρώτο full length άλμπουμ, περίπου 15 χρόνια μετά από εκείνο το EP, μιας και η μπάντα ήταν ανενεργή. Από τότε άλλαξαν πολλά, όχι όμως το lineup και η μουσική κατεύθυνση της μπάντας, όπως εύκολα συνειδητοποιεί κάποιος ακούγοντας το CD. Μπορώ να πω ότι είχα μεγάλη όρεξη και περιέργεια να το ακούσω, όμως απογοητεύτηκα, καθώς το "The Mortal Flesh Of Love" δε μπόρεσε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον, ακούγεται αρκετά «ελληνικό» με ό,τι κακό συνεπάγεται αυτό, εκτός σημερινής πραγματικότητας και μάλλον κουραστικό.

Δυστυχώς, βρήκα την παραγωγή μέτρια, σα να έχει μείνει στις low budget προσπάθειες της δεκαετίας του '90, ενώ δεν εντόπισα κάποια πρωτοτυπία στο power/prog το οποίο προσπαθεί να κοιτάξει στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και να δανειστεί από τη λυρικότητα που λατρέψαμε κάποτε στους Queensryche. Κυρίως βρήκα μέτρια τα φωνητικά, που πέραν των γνωστών, κλασικών αδυναμιών, πάσχουν ως προς τις γραμμές που έχουν τοποθετηθεί, χάνοντας στην προσπάθεια να προσδώσουν παραπάνω στόμφο και λυρισμό στο κομμάτι της ερμηνείας.

Υπάρχει μια τουλάχιστον αξιοπρεπής κιθαριστική δουλειά και σκόρπιες ιδέες που έχουν λόγο ύπαρξης, αλλά για να είμαι ειλικρινής περίμενα κάτι πολύ καλύτερο από τους Fortress Under Siege. Ενδεχομένως να έπαιξαν καταλυτικό ρόλο και οι μεγάλες προσδοκίες που είχα, καθότι συνεχίζω να θεωρώ εκείνο το EP εξαιρετικό για την εποχή του (κι όχι μόνο), αλλά το "The Mortal Flesh Of Love" δυστυχώς δε με έπεισε ότι μπορεί να ξεχωρίσει και να σταθεί με αξιώσεις στον ανταγωνισμό των τόσων κυκλοφοριών. Συνεχίζω να εκτιμώ το χαμηλό προφίλ που διατηρούν τα μέλη του συγκροτήματος και θα περιμένω σύντομα νέα δουλειά, ελπίζοντας να έχουν αλλάξει κάποια πράγματα.