Flogging Molly

To "Float" άλμπουμ του 2008 μόνο επιτυχημένο μπορεί να χαρακτηριστεί. Έφερε τους Flogging Molly στο σημείο όπου οι ίδιοι -με αργά δε θα το έλεγα, αλλά σίγουρα με σταθερά βήματα- κατάφεραν να γίνουν ένα από τα συγκροτήματα - σημεία αναφοράς του Irish punk. Από εμπορικής πλευράς εννοώ, γιατί από καλλιτεχνική αξία ήδη με την κυκλοφορία του παρθενικού τους άλμπουμ, "Swagger", είχαν πιάσει κορυφή.

Η συμβολή των Flogging Molly είναι σημαντική στη διόγκωση της ιρλανδικής μουσικής κουλτούρας εν γένει, πολύ περισσότερο του πιο punk-rock κομματιού αυτής. Περισσότερο «βατoί» ως άκουσμα από το αντίπαλο δέος που ακούει στο όνομα Dropkick Murphys, με έναν -ας τον πούμε- πιο εξευγενισμένο ήχο, έχουν καταφέρει να φτάσουν στα αυτιά ενός πιο ετερόκλητου μουσικού κοινού, με αποτέλεσμα σε πολλές χώρες να θεωρούνται mainstream άκουσμα, τόσο οι ίδιοι, όσο και άλλα συγκροτήματα εφάμιλλης μουσικής κατεύθυνσης.

Στο φετινό, πέμπτο τους full length άλμπουμ, με τον τίτλο "Speed Of Darkness", οι Flogging Molly δε φαίνεται να αλλάζουν πολλά πράγματα σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν τους. Ίσως μια μικρή τάση για ένα πιο εμπορικό ήχο να αχνοφαίνεται, αλλά κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει την ποιότητα των συνθέσεων, οι οποίες κυμαίνονται από καλούτσικες σε πολύ καλές. Τα επτά μέλη της μπάντας και τα ακόμα περισσότερα όργανα που χειρίζονται συνεχίζουν να προσφέρουν στιγμές αυθεντικού κέλτικου πανηγυριού, αλλά και σημεία με έντονο το λυρικό στοιχείο, βάζοντας λίγο παραπέρα τα punk αισθήματα, τα οποία όμως δεν έχουν ξεχάσει εντελώς. Οι ενορχηστρώσεις είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικές, βοηθούν τις ιδέες να αποδοθούν όσο το δυνατόν καλύτερα και να βγάλουν ακόμη περισσότερο το ιρλανδέζικο feeling.

Τα τραγούδια είναι μοιρασμένα σε ανεβαστικο-χορευτικά από τη μία και σε μπαλαντο-επκά από την άλλη. Το ομώνυμο του δίσκου, το "Saints & Sinners", το "Oliver Boy (All Of Our Boys)" από την πλευρά των «ανεβαστ...» και τα "Sail On", "The Cradle Of Humankind" από την πλευρά των «μπαλαντ...» ίσως να ξεχωρίζουν, με μικρό όμως προβάδισμα. Επίσης τσεκάρετε και το "A Prayer For Me In Silence" για να ακούσετε και τη βιολίστρια -γυναίκα του mastermind της μπάντας, Dave King- να τραγουδάει και να τα λέει μια χαρά.

Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αλλά δε βρήκα ούτε κάποιο σπουδαίο τραγούδι, αλλά ούτε -αν και αυτό θα ήταν δύσκολο- ένα κακό τραγούδι. Η μορφοποίηση του "Speed Of Darkness" είναι κάπως επίπεδη, κάτι που δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Με την αξία του άλμπουμ, πάντως, να είναι δεδομένη, θεωρώ υποχρέωσή μου να περιμένω κάτι παραπάνω από δαύτους, μόνο και μόνο επειδή έχουν πολλάκις αποδείξει ότι μπορούν. Το σίγουρο είναι ότι θα συνοδεύσει τόσο εμένα, όσο και αρκετούς άλλους ως άκουσμα πολύ συχνά αυτό το καλοκαίρι.