Flakes

Για δες. Αν αρπάξουμε την ελληνική σκηνή από τα πόδια, την αναποδογυρίσουμε και την ταρακουνήσουμε, από της τσέπες της θα πέσουν θησαυροί. Ας αδιαφορούν οι ρακοσυλλέκτες των καναλιών, ας ασφυκτιούν τα άτολμα ραδιοκύματα, ας πολώνονται οι ανενημέρωτοι μουσικόφιλοι. Στη μικρή μας χώρα βρίσκουμε τα πάντα και εθελοτυφλώντας προσπερνάμε.

«Με ένα πόδι στην Αγγλία κι ένα στην Ελλάδα», χωρίς να είμαι σίγουρος τί σημαίνει αυτό, οι Flakes γλυκαίνουν τους λάτρες του indie με το ντεμπούτο τους. Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, "Lick Your Fingers If You Like It" και, πράγματι, σ' αυτό το δίσκο εσωκλείεται κάτι το ιδιαιτέρως εύγευστο. Όπως ομολογούν εμμέσως στους στίχους του "K.2.X", τα κύρια πρότυπα της μουσικής τους ανήκουν στο σύγχρονο βρετανικό post-punk. Στον ήχο τους, όμως, βλασταίνουν και αμερικανικά στοιχεία, με πασίδηλη αναφορά την παιχνιδιάρα νοημοσύνη των Yeah Yeah Yeahs, καθώς και μια κάποια ευρωπαϊκή electropop φιλοσοφία και μερικά ήπια nineties πειραματικά alternative στοιχεία.

Πρωταγωνίστρια, η τραγουδίστρια Yodashe ενσαρκώνει το φερέγγυο κλισέ της θηλυκής σεληνιασμένης καραμελοϋστερίας, με γλυκόξινο χαρακτήρα και κοριτσίστικο στόμφο. Οι θεατρικοί της εντυπωσιασμοί, η διαπεραστική προφορά της και οι έμμονες ημιπαραφωνίες της δίνουν στη μουσική μια καταχρηστικά υποψιασμένη διάσταση. Η μπάντα ερμηνεύει ένα ανισόρροπο μίγμα από τις εκλεκτές επιρροές της, ενίοτε μεγαλουργώντας. Ατυχώς, κάποια έξυπνα δυναμικά μουσικά θέματα δε διαθέτουν το απαραίτητο αγχωτικό νεύρο, ενώ πολλά ατμοσφαιρικά σημεία στερούνται βάθους. Ίσως ευθύνεται η παραγωγή, που αρνείται να υπερβεί την αξιοπρέπειά της.

Γλυκό το χάδι του "Flat C" και κρατάμε την ανάσα, πεπεισμένοι ότι θα σταματήσουν οι δείκτες του ρολογιού. Αλαφροΐσκιωτος ο ρυθμός του "Swinton" και ψηλαφίζουμε το κίτρινο σαγόνι του εξωφύλλου με ανεξήγητη περηφάνια. Τούτο το άλμπουμ έχει γνώμη και, παρά τις ζωηρές του ατέλειες και την ανώριμη ισχυρογνωμοσύνη του, κουβαλά μια ναζιάρα και θελκτική καλλιτεχνική πειθώ.