Fields Of The Nephilim

Mourning Sun

SPV (2005)
17/11/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Fields Of The Nephilim είναι ανάμεσα στις καλύτερες μπάντες όλων των εποχών, αυτό δε χωράει καμία αμφιβολία. Οι δίσκοι τους είναι αριστουργήματα τα οποία κοσμούν τη μουσική. Ακόμη θυμάμαι το σοκ όταν πρωτοάκουσα το "The Nefilim". Μουσική σκοτεινή, απόκοσμη, διαυγής, εσωτερική, εκστατική, διφορούμενη, που έμοιαζε σα να είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιου δαίμονα. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να αγγίζει το μεγαλείο τους ούτε στο χιλιοστό. Για μένα οι άνθρωποι είναι οι Pink Floyd της dark σκηνής.

Ο δίσκος κυκλοφορεί από την SPV, γεγονός που είναι πολύ περίεργο καθώς όσοι ασχολούνται με τη μπάντα θα θυμούνται τη δικαστική διαμάχη που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στο group και την εν λόγω εταιρεία. Όλα ξεκίνησαν όταν το 2002 βγήκε στα ράφια των δισκοπωλείων μια συλλογή από demos τα οποία θα αποτελούσαν τον επόμενο δίσκο των F.O.T.N. και σα να μην έφτανε αυτό η SPV είχε βάλει και σηματάκι επάνω στα cd "brand new studio album"! Όπως καταλαβαίνετε ο Carl McCoy εξοργίστηκε γιατί τα κομμάτια δεν είχαν πάρει ακόμη την τελική τους μορφή και φυσικά όλο το υλικό που στόχευε να ηχογραφήσει για τον καινούργιο δίσκο είχε ήδη βγει στα δισκοπωλεία.

Ο McCoy λοιπόν απομακρύνεται από κάθε τι εγκόσμιο και τα ίχνη του χάνονται για τα επόμενα 3 χρόνια. Ολόκληρο το "Mourning Sun" έχει ηχογραφηθεί στο "The Ice Age", το κινητό ιδιόκτητο studio του McCoy. Ηχογραφημένος σε διαφορετικές τοποθεσίες και σε διαφορετικά χρονικά σημεία, χωρίς τη συμμετοχή κανενός μουσικού πλην του McCoy, ο δίσκος είναι ότι πιο εσωτερικό θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτός ο μεγάλος συνθέτης.

Για να συλλάβεις το μεγαλείο της μουσικής των F.O.T.N. οποιαδήποτε μορφή φωτός είναι περιττή, καθώς και οποιοσδήποτε εξωγενής παράγοντας ανάμεσα στον ακροατή και στη δημιουργία είναι περιοριστικός. Πατάς play και το ταξίδι στα ομιχλώδη τοπία ξεκινάει. Μελωδίες από άλλες διαστάσεις πλημμυρίζουν το δωμάτιο, η μουσική αρχίζει να αποκτά οντότητα μέσω των συναισθημάτων που σου προκαλεί. Γίνεσαι ένα με το σκοτάδι και αρχίζεις να νιώθεις μια ανεξήγητη γαλήνη. Ξάφνου αντιλαμβάνεσαι ότι το σκοτάδι είναι μια μορφή φωτός η οποία περικλείει ακόμη και τον ίδιο τον ήλιο μέσα της αλλά με μια πολύ διαστρεβλωμένη όψη από αυτή που γνωρίζεις μέχρι τώρα, παρ' όλα αυτά είναι το ίδιο δυνατός και το ίδιο λαμπερός. Η μουσικότητα των F.O.T.N. είναι μοναδική και δε μπορεί να αποδοθεί με λέξεις γιατί πολύ απλά είναι ντυμένη με εικόνες και τοπία περισσότερο πνευματικά και εσωτερικά παρά υπαρκτά.

Δε μπορεί κανείς να εξηγήσει το από που αντλεί την έμπνευση του ο McCoy αλλά οι νότες του μοιάζουν να έχουν μια περίεργη αλληλουχία που δεν υπακούει σε ανθρώπινες κλίμακες. Κάθε φορά που ακούς το δίσκο νιώθεις ότι δεν κατάφερες να βιώσεις τη μαγική εμπειρία σε όλο της το μεγαλείο. Η εθιστικότητα εξάλλου ήταν πάντα ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής τους.

Προσωπικά δε μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με ελκύει στη μουσική τους, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Ώρες ώρες νιώθω σα να μου έχει γίνει ένα θείο δώρο το οποίο μου αγγίζει όλες τις αισθήσεις με τρόπο μοναδικό και μου δημιουργεί μια ψυχική ανάταση που όμοια της δεν έχω ξαναζήσει ποτέ. Δεν ξέρω αν αυτός ο δίσκος είναι ο καλύτερος που έχουν βγάλει (μάλλον δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα στα δημιουργήματα τους) αλλά σίγουρα είναι ότι πιο μεγαλειώδες κυκλοφόρησε τα τελευταία χρόνια από τη σκοτεινή πλευρά.

  • SHARE
  • TWEET