Feanor

Hellas

Secret Port (2011)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 16/01/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τελικά υπάρχει ελπίδα για το παραδοσιακό metal ότι θα ζει για πολλά χρόνια ακόμα, αντίθετα με τη μουσική κατεύθυνση που έχει πάρει η metal σκηνή πια. Απόδειξη αποτελεί σίγουρα το γεγονός ότι πολλές πλέον μπάντες αντιτάσσονται στο ρεύμα και αρέσκονται να εκφράζονται μουσικά με νότες που είχαν την τιμητική τους 20 και χρόνια πίσω.

Οι Feanor μάς έρχονται από την πολύπαθη μακρινή Αργεντινή. Παρόλο που υπάρχουν ως σχήμα από το 1996, έχουν κυκλοφορήσει μόλις μια full length δουλειά πριν το "Hellas", το "Invencible" του 2005. Οι υπόλοιπες κυκλοφορίες τους ήταν δύο demo, ένα mini CD και ένα promo από το 1998 μέχρι το 2004, καθώς και ένα split 7" με τους Sinn Starlet. Έξι χρόνια μετά, λοιπόν, αποφασίζουν να ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους. Έτσι βάζουν τα βύσματα στις πρίζες και μας χαρίζουν έναν δίσκο που εμπεριέχει την άποψή τους για το τι εστί metal και που θα αγαπηθεί πολύ, έστω και από μία μόνο ομάδα οπαδών περισσότερο, αυτή των εραστών του παραδοσιακού metal των '80s. Οι Feanor έχουν επιλέξει να εκφράζονται στιχουργικά μέσα από την ισπανική γλώσσα. Οι ψαγμένοι ακούγοντας το άλμπουμ θα αναγνωρίσουν πολλά στοιχεία από τους μεγάλους Baron Rojo (όσοι δεν τους έχετε ακούσει, σπεύσατε λίαν συντόμως). Οι ακόμα πιο μυημένοι στον επικό/φανταστικό κόσμο θα αναγνωρίσουν ότι η μπάντα πήρε το όνομα της από τον ομώνυμο χαρακτήρα του J.R.R. Tolkien από το "The Silmarillion". Μουσικά οι Feanor με την εν λόγω κυκλοφορία θέλουν να τιμήσουν το παρελθόν και τις ρίζες του heavy metal. Judas Priest, Manowar και πρώιμοι Dio είναι μεν οι κύριες επιρροές που έχουν καθορίσει τον ήχο τους, αλλά παράλληλα «δανείζονται» και κάποια λίγα στοιχεία από το αμερικάνικο epic, με τις δύο πρώτες μπάντες όμως να μονοπωλούν την υφή των συνθέσεων.

Ίσως κάποιους ξενίσει ή κουράσει ηχητικά το γεγονός ότι τραγουδάνε στα ισπανικά. Σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο, όπως υποστηρίζουν και οι ίδιοι μέσω του δελτίου τύπου, αλλά το έκαναν έτσι ώστε οι τοπικοί οπαδοί να καταλαβαίνουν καλύτερα το νόημα του metal που θέλουν να μεταδώσουν. Πολύ (sic) δήλωση εν έτει 2012, δε νομίζετε; Ατάκα που δεν την λες αν δεν το νοιώθεις, όσο και αν κάποιοι πουν ότι είναι marketing τρικ. Τουλάχιστον θεωρώ σημαντικό να λέγονται πράγματα που μερικοί θεωρούν ρετρό ή παλιομοδίτικα, αλλά για άλλους υποδηλώνουν αγνά αισθήματα στο παραδοσιακό metal. Άλλωστε, οι δουλειές κρίνουν τους καλλιτέχνες και όχι οι φανφάρες και οι φιγουρατζίδικες δηλώσεις. Ε, λοιπόν, οι Feanor «το 'χουν», αφού η κατάθεση ψυχής είναι παραπάνω από εμφανής σε όλα τα τραγούδια. Μικρή διαφωνία ότι θα μπορούσαν να είχαν γράψει άλλα δυο-τρία κομμάτια, μιας και εννιά είναι κάπως λίγα τώρα πια. Συγχωρούνται όμως γιατί ό,τι ακούσει ο ακροατής θα το βρει κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον. Τα μέλη του group έδωσαν περισσότερη βαρύτητα στο να δημιουργήσουν συνθέσεις που έχουν σαν απώτερο σκοπό να τις ακούς παρέα με ζύθο, κουνώντας ρυθμικά μέρη του σώματος σου, ειδικά από τους ώμους και πάνω, παρά λουσμένες σε μελωδικές γραμμές που απλά θα δίνουν κάτι σε κάθε κομμάτι. Εννοείται ότι υπάρχουν ωραίες μελωδίες και στα αργά αλλά και στα γρήγορα σημεία, αλλά διαχέονται αρμονικά χωρίς να αποτελούν αυτοσκοπό ύπαρξης.

Παρόλο που καταπιάνονται με κάτι που δεν έχει αποδοχή group σταδίων, το κάνουν καλά. Αυτό είναι και το ατού τους. Ακούγοντας τη δουλειά τους καταλαβαίνεις ότι τους αρέσει αυτό που κάνουν και δεν ενεργούν ψεύτικα «και καλά παίζω» πιο underground metal, γι' αυτό και το άλμπουμ θα μπορούσε και αυτό να είχε κυκλοφορήσει τη δεκαετία του '80. Το γιατί γίνεται κάτι παραπάνω από κατανοητό μετά το πέρας των συνθέσεων. Όσοι είστε οπαδοί αυτής της μουσικής και αρέσκεστε στο παλιομοδίτικο metal, επενδύστε άφοβα και δε θα χάσετε. Θα έχετε άλλο ένα πολύ καλό δίσκο στη συλλογή σας.
  • SHARE
  • TWEET