Falkenbach

Το ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί είναι για ποιόν λόγο να ακούσει κάποιος τους Falkenbach το 2013; Οι Γερμανοί ή πιο σωστά ο Γερμανός Vratyas Vakyas υπηρετεί με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια ένα ιδίωμα το οποίο άκμασε σε μια άλλη εποχή και τώρα πλέον μπορεί να χαρακτηριστεί ως και παρωχημένο. Σύμφωνα με το γράφοντα αυτό δεν έχει καμία σημασία και το ζητούμενο πάντα είναι η καλή μουσική και όχι οι μόδες οι οποίες έρχονται και παρέρχονται.

Στην περίπτωση αυτής της μπάντας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συνεχίζει να μας προσφέρει καλή μουσική. Ο συγκερασμός folk, viking / επικών στοιχείων σε ένα φθίνον με το πέρασμα των χρόνων black metal υπόβαθρο, αποτελεί μια πολύ ελκυστική συνταγή. Αν το "Tiurida" υστερούσε κάπως σε δύναμη και νεύρο και χαρακτηριζόταν από μια μεγαλύτερη μουσική μονοτονία, το "Asa" παρουσιάζει μεγαλύτερη ποικιλομορφία, στο ύφος αλλά και στη διάθεση.

Στον δίσκο συναντώνται folk κομμάτια όπως είναι το "Eweroun" και το "Ufirstanan Folk", μέχρι και καθαρά black metal στιγμές που κυριαρχούν στο "Stikke Wound". Στο ενδιάμεσο παρατηρείται ένας συνδυασμός συνθέσεων επικού μεγαλείου και folk νοσταλγίας, να εναλλάσσονται με πιο δυναμικά περάσματα. Ξεχωρίζει το εξαιρετικό "I Nattens Stilta", το νοσταλγικό "Vaer Stjernar Vaerdan" και το σε στιγμές πιο θυελλώδες και επιθετικό "Bronzen Embrace", χωρίς να υστερεί κάποιο από τα υπόλοιπα.

Συνοψίζοντας, οι Falkenbach κυκλοφορούν έναν δίσκο που σίγουρα δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος και στέκεται σε ένα εξαιρετικό επίπεδο. Όσο και αν σε κάποιες στιγμές η μουσική φέρνει στο μυαλό τον μεγάλο Σουηδό, σου δημιουργεί ένα αυθεντικό συναίσθημα και το άλμπουμ σε κερδίζει από την πρώτη ακρόαση. Σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του νότα. Ένα πανέμορφο ταξίδι στις θάλασσες του βορρά.