Οι Fadeout πραγματοποιούν το ντεμπούτο τους με τον ομώνυμο δίσκο τους και μέσω αυτού προσπαθούν να αποδείξουν ότι δεν είναι απλώς μια κόπια των Gathering. Τα καταφέρνουν ή όχι θα το κρίνετε εσείς, μετά από ακρόαση του "Fadeout". Η παρακάτω άποψη είναι εντελώς προσωπική, προϊόν της πρώτης επαφής που είχα με το γκρουπ.
Λίγα λόγια γι' αυτούς: Το 2003 ολοκλήρωσαν το line-up τους και έκτοτε ξεκίνησαν να γράφουν κομμάτια σε pop ύφος. Σύντομα έκαναν μια στροφή στη μουσική τους κατεύθυνση και έβαλαν περισσότερες κιθάρες, synths και ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο τους. Οι Fadeout ομολογούν τις επιρροές τους όταν δηλώνουν ότι λατρεύουν το indie, το post rock και το trip hop. Μετά από αρκετά live που δίνουν πλάι σε σημαντικά εγχώρια ονόματα, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και ηχογραφούν το 2006 τα κομμάτια που έμελλαν να συνθέσουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά. Μια πληροφορία που θα μπορούσε να παραληφθεί είναι ότι τα παιδιά είναι Έλληνες.
Το τελευταίο δεν είναι ένα χαρακτηριστικό στο οποίο οι Fadeout εγκλωβίζονται, ώστε μοιρολατρικά να δημιουργήσουν έναν δίσκο κατώτερο των δυνατοτήτων τους. Ξεφεύγοντας από αυτή την παγίδα, κατορθώνουν να πάρουν στοιχεία από συγκροτήματα όπως οι Gathering, οι Cardigans, οι Portishead και από την εξαιρετική Kari Rueslåtten, και πλέκοντας τα με τον δικό τους τρόπο, δημιουργούν ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Πολύ μεγάλη δύναμη στη μουσική των Fadeout προσδίδει η φωνή της Μαρίας Καμπουράκη που εκτός από φωνητικά, πλησιάζει την Anneke van Giersbergen και εμφανισιακά, τουλάχιστον από ότι μπορώ να διακρίνω στο booklet του cd.
Η πρώτη δουλειά των Fadeout αξίζει συγχαρητηρίων. Αν και με το που άκουσα το opening track πίστεψα πως είχαν απλά ενώσει δύο κομμάτια Gathering, το υπόλοιπο του δίσκου με έκανε να καταλάβω τη διαφορετικότητα του συγκεκριμένου group. Τα προσωπικά στοιχεία στο album είναι αρκετά και δένουν όμορφα με τις επιρροές τους. Αρκετά ατμοσφαιρικός δίσκος, ιδανικός για ήρεμες στιγμές. Προτεινόμενος σε όσους έχουν ανοιχτό μυαλό και διάθεση για καλή μουσική.
