Exivious

Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από την κυκλοφορία του ντεμπούτου των Exivious, το οποίο άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις στο χώρο του progressive metal. Aκόμη δεν είμαι βέβαιος πως ο όρος progressive metal μπορεί να περιγράψει τη μουσική των Exivious. Ο ήχος τους κινείται περισσότερο σε progressive jazz / fusion μονοπάτια, όπως και να 'χει όμως, οι ταμπέλες παραμένουν ταμπέλες ειδικά σε ένα άλμπουμ το οποίο καταφέρει να συνδυάσει στοιχεία και επιρροές διαφόρων χώρων της progressive μουσικής γενικότερα.

Η αλήθεια είναι πως πάντα αντιμετωπίζω τα φερόμενα ως «supergroup» με ιδιαίτερη επιφύλαξη, ειδικά όταν πρόκειται για συγκροτήματα που ασχολούνται με την progressive μουσική και δή ορχηστρική, διότι είναι δύσκολο πολλές φορές να κρατηθούν ισορροπίες παικτικά και συνθετικά. Έτσι πολλές φορές καταλήγουμε να ακούμε δίσκους που εξυπηρετούν τις φιλοδοξίες των μελών ως προς το τεχνικό κομμάτι, απογοητεύουν όμως ως προς την ποιότητα του υλικού και τελικά την ευχαρίστηση που προσφέρουν στον ακροατή. Ευτυχώς στο "Liminal" τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Η τεχνική εξυπηρετεί τις συνθέσεις, κι εντέλει την ακουστική μας ικανοποίηση.

Το εναρκτήριο "Entrust" ξεκινάει απαλά, με έναν ωραίο συνδυασμό ambient κιθαριστικών μερών, άταστου μπάσου και μερικών εκπληκτικών γεμισμάτων στα drums. Το "One's Glow" έχει μερικά απο τα καλύτερα riffs του δίσκου, ενώ το "Alphaform" είναι ίσως το πιο προσιτό κομμάτι, με ταξιδιάρικες μελωδίες και ένα χαλαρωτικό, σχεδόν υπνωτικό ρυθμό. Ήδη γίνεται προφανές πως παρά τις metal καταβολές των μελών ( πρώην και νυν μέλη των Cynic, Textures, Pestilence) η επιθετικότητα λάμπει δια της απουσίας της, και η μπάντα επενδύει στις αρμονίες και τους ενεργητικούς ρυθμούς για να δώσει το στίγμα της.

Το "Deeply Woven" που ακολουθεί, θυμίζει περισσότερο από όλα τα κομμάτια τους Cynic, με φοβερή κιθαριστική δουλειά, ενώ το σαξόφωνο δίνει το στίγμα του από τα μέσα του τραγουδιού κι έπειτα, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό σύνολο. Τα υπόλοιπα τραγούδια κινούνται σε παρόμοιο ύφος, χωρίς όμως να χάνεται το ενδιαφέρον, ενώ το "Immanent" που κλείνει το δίσκο είναι το αγαπημένο του γράφοντα, περιέχοντας φοβερές μελωδίες και ένα τελείωμα που σε κάνει να θέλεις να πατήσεις άμεσα το repeat. Καταφέρνει να είναι τεχνικό, ατμοσφαιρικό και συνάμα πιασάρικο, κάτι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο σε αυτό το είδος, και το καταφέρνει περίφημα. Εάν θέλετε να πάρετε μια ιδέα για το άλμπουμ σίγουρα θα σας πρότεινα να ακούσετε αυτό το κομμάτι.

Άξια αναφοράς είναι κ η ποιότητα της παραγωγής, που είναι αρκετά οργανική και όχι overproduced όπως πολλοί δίσκοι τελευταία. Αυτό συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στο να αναδειχθούν τα μέρη όλων των οργάνων, δένοντας όμορφα και χωρίς να χάνεται ούτε η καθαρότητα του ήχου, ούτε και η δυναμική των κομματιών. Ένα μεγάλο επίτευγμα για μια τόσο απαιτητική μουσική που κάνει τη διαφορά αναδεικνύοντας και την ποιότητα των συνθέσεων.

Οι Exivious με το "Liminal" εξερευνούν διαφορετικές εκφάνσεις του προοδευτικού ήχου, διατηρώντας πάντα τη μελωδικότητα τους και την συγκέντρωσή τους στο να δημιουργούν στοχευμένες και ευχάριστες συνθέσεις. Ένας δίσκος διαμάντι, που δείχνει ότι η τεχνική μπορεί να είναι μέσον εκφραστικότητας και συναισθηματισμού και αξίζει να κοσμεί τη δισκοθήκη κάθε φίλου της προοδευτικής μουσικής. Επενδύστε άφοβα.