Evile

Καταρχήν, να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε: Κανείς δεν λέει ότι οι Evile είναι οι μεσσίες του thrash ή κάτι τέτοιο. Απλώς από τόσους και τόσους Metallica wannabes που έρχονται και παρέρχονται, οι συγκεκριμένοι τυχαίνει να ανήκουν ανάμεσα σ' αυτούς που το κάνουν καλύτερα. Αυτό ξέρουν να κάνουν, αυτό έκαναν από το ντεμπούτο τους, αυτό θα μείνει να τους χαρακτηρίζει για πάντα, σαν σήμα κατατεθέν - και ταυτόχρονα σαν ρετσινιά. Το προ διετίας "Five Serpent's Teeth" αποτέλεσε μία ακόμη επιτυχημένη δουλειά για τους Βρετανούς, οπότε δεν υπήρχε λόγος να μην επαναληφθεί η γνωστή συνταγή. Εκ του ασφαλούς, επομένως, θα μπορούσες να πεις ότι κινούνται και εδώ, οπότε το βασικό ζήτημα είναι πόσο σού λείπουν οι καλοί Metallica. Μ' αυτά ως δεδομένα, ο τέταρτος δίσκος τους επιλέγεται να κριθεί βάσει της ποιότητας των συνθέσεών του, πριν από οτιδήποτε άλλο.

Στο "Skull", που λες, οι Evile δεν παρουσιάζονται πια ως υποσχόμενοι πιτσιρικάδες που παλεύουν να βγάλουν άλλο ένα άλμπουμ ασταμάτητου κοπανήματος. Πλέον είναι μία μπάντα που πατάει γερά στα πόδια της, ανεβάζει βαθμιαία το συνθετικό της επίπεδο και, βασικά, έχει τον αέρα ενός συγκροτήματος που ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Σημαντικές διαφορές με το "Five Serpent's Teeth" δεν θα έλεγες ότι υπάρχουν, αφού το τετράπτυχο Metallica-Anthrax-Megadeth-Overkill καλά κρατεί, ενώ και στο θέμα «ποικιλία» δύσκολα θα βρεθεί κάποιος παραπονούμενος.

Μπαίνοντας με το καταιγιστικό "Underworld" και το «χιτάκι» "Skull", ο δίσκος σε αρπάζει -ως είθισται- με το καλημέρα, πριν σου πλασάρει κάποιες βαρβάτες mid tempo riffάρες με τη μορφή των "Head Of The Demon" και "Words Of The Dead", παίζοντας με τις εναλλαγές ταχυτήτων και συγχρόνως με τη σταθερότητα του αυχένα σου. Το "Tomb" αποδεικνύει την ικανότητά τους στη δημιουργία πιο «περιπετειωδών» συνθέσεων, αποτελώντας -δικαίως- την κορωνίδα του άλμπουμ, με τον Ol Drake να κεντάει στο solo, ενώ στο "Outsider" θα συναντήσουμε το πιο κοντινό αντίστοιχο της δυναμικής των πρώτων τους χρόνων.

Η αλήθεια είναι ότι κομμάτια σαν το τυπικό και μάλλον αχρείαστο "What You Become" θα μπορούσαν κάλλιστα να λείπουν, αλλά στις μέρες μας δίσκος χωρίς filler είναι σαν ...Παναθηναϊκός χωρίς Αλβέρτη. Μία άλλη αλήθεια που επίσης παραμένει είναι ότι πολλά από τα κομμάτια ενδεχομένως να ψάρωναν αρκετό κόσμο, αν ανέβαιναν μια μέρα στο youtube με τίτλο «NEW METALLICA SONG 2013!!!», αλλά και τι μ' αυτό;

Σε τελική ανάλυση, το "Skull" είναι ένας ωραίος δίσκος γι' αυτό που είναι και τίποτα παραπάνω, χωρίς να στιγματίζεται από τον ξεκάθαρο προσανατολισμό του στα έργα των μεγάλων του αμερικάνικου thrash. Είναι οι Evile που γράφουν μερικές ακόμη κομματάρες, αποτίνοντας φόρο τιμής στην αγαπημένη τους μουσική, έστω κι αν δεν δείχνουν διατεθειμένοι να δοκιμάσουν τίποτα -απολύτως- ανανεωτικό.