Esben And The Witch

Σε κάθε μορφή τέχνης, υπάρχουν δύο ειδών καλλιτέχνες. Εκείνοι που μένουν πιστοί σε ένα συγκεκριμένο ύφος, και εκείνοι που δεν φοβούνται να πειραματιστούν με διαφορετικά στοιχεία. Ο πρώτος δρόμος μπορεί να μοιάζει ευκολότερος, αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Οι άνθρωποι προχωρούν, αλλάζουν. Το να διατηρήσουν απαράλλαχτο το μέσο έκφρασής τους έχει μια ιδιαίτερη δυσκολία, κι αυτό χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι το αποτέλεσμα θα πρέπει να μην μοιάζει με απλή επανάληψη. Από την άλλη, το κοινό, ειδικά στον γενναίο νέο κόσμο, έχει συνηθίσει στην ασφάλεια του συνδυασμού ενός ονόματος με μία ταμπέλα.

Οι Esben And The Witch, μένοντας στον παραπάνω διαχωρισμό, ανήκουν ξεκάθαρα στη δεύτερη κατηγορία. Ήδη από την πρώιμη περίοδό τους υπήρχαν έντονα ατμοσφαιρικά στοιχεία, ωστόσο το σύνολο ισορροπούσε ανάμεσα στη σκληράδα αυτών και σε μια περισσότερο εμπορική αισθητική. Μία δεκαετία και πέντε ολοκληρωμένες κυκλοφορίες αργότερα, οι ανάλαφρες λεπτομέρειες έχουν κάνει μπόλικα βήματα πίσω, αφήνοντας στο προσκήνιο τη σκοτεινότερη, heavy (με ή χωρίς εισαγωγικά) πλευρά του σχήματος. Αν οι πρώτες κυκλοφορίες εφάπτονταν σε στυλ όπως το post-punk, το ηλεκτρονικό και το darkwave, πλέον το τρίο βρίσκεται πολύ πιο κοντά στο post-rock, το ψυχεδελικό και το doom.

Πέρα από τις όποιες αλλαγές, ο πυρήνας του ήχου της παρέας από το Brighton ήταν και παραμένει η μελαγχολική, γκρίζα διάθεση. Από τα εισαγωγικά μέτρα του "A Desire For Light", είναι ξεκάθαρο τι ακούς. Οι ταξιδιάρικες μελωδίες, τα κιθαριστικά θέματα του Thomas Fisher, τα στιβαρά γεμίσματα του Daniel Copeman, όλα είναι εκεί.. τόσο γνώριμα, και τόσο διαφορετικά την ίδια στιγμή. Το παζλ ολοκληρώνεται όταν έρχονται τα στοιχειωτικά φωνητικά της Rachel Davies. Σε σύγκριση με το "Older Terrors", το σύνολο μοιάζει αμεσότερο και πιο δουλεμένο. Τραγούδια σαν το "Golden Purifier" είναι εκεί για του λόγου το αληθές. Παρόλα αυτά, τα έξι κομμάτια λειτουργούν περισσότερο ως ενιαία οντότητα και λιγότερο ως μεμονωμένες στιγμές.

Το "Nowhere" είναι ένα καλοφτιαγμένο, απαιτητικό άλμπουμ. Στην πρώτη επαφή, ή με βιαστικές ακροάσεις, μπορεί να μοιάζει με άλλη μια ατμοσφαιρική/post κυκλοφορία. Ακόμα και για όσους έχουν επαφή με προηγούμενες δουλειές των Esben And The Witch. Εκείνοι που προτιμούν την εναλλακτική πλευρά του σχήματος, πιθανότατα θα δυσκολευτούν. Οι μέρες που μπορούσε κάποιος να τους βάλει στο ίδιο καλάθι με τους Foals και τους XX φαίνεται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Όχι παράλογα, αφού από τις indie προσεγγίσεις στον παλιομοδίτικα βαρύ αέρα του "The Unspoiled" μεσολαβεί ένα χάος. Εδώ, όμως, η καλλιτεχνική ταυτότητα παραμένει ακέραιη και το αποτέλεσμα δικαιώνει τους δημιουργούς του.