Eric Burdon

'Till Your River Runs Dry

ABKCO (2013)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 02/05/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
«Δεν θα στερέψουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη». Αυτό φωνάζει ο Eric Burdon μέσα από το καινούργιο του άλμπουμ  και το γιατί μπορεί να το κάνει πράξη στα 71 του θα αναλύσουμε ευθύς αμέσως.

Παράγοντας πρώτος: Ο Burdon δεν είναι ο ροκ σταρ της βίλας και των δημοσίων σχέσεων αλλά ούτε ο εργάτης που ασχολείται με την μουσική από το πρωί μέχρι το βράδυ χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο. Έχει γνώση και άποψη για την κοινωνία, την θρησκεία και την πολιτική κάτι που οπλίζει την πένα του.

Παράγοντας δεύτερος: Διαθέτει πλούσιες μουσικές καταβολές με τις οποίες συνεχίζει να πειραματίζεται. Η επαφή του με μουσικές όπως τα blues και η gospel, οι σχέσεις του με τα μουσικά του είδωλα και η πληθώρα καλλιτεχνών διαφόρων ιδιωμάτων με τους οποίους έχει συνεργαστεί του προσφέρουν ένα τεράστιο πεδίο δράσης και έμπνευσης.

Και φτάνουμε στο 2013. Μετά την σπουδαία αλλά σύντομη μπάλα που έπαιξε πέρυσι με τους Greenhornes και την εμφάνιση με τον Springsteen (ο οποίος τον αναφέρει ως μεγάλη του επιρροή) η φετινή χρονιά βρίσκει τον καλλιτέχνη και πάλι στην επικαιρότητα. Το "'Til Your River Runs Dry" υπενθυμίζει σε όλους με ακρίβεια το τι αντιπροσωπεύει ο Eric Burdon και σε ποια πράγματα μπορεί να αριστεύσει.

Η ερμηνεία του είναι (όπως συνήθως) το στοιχείο που διαχωρίζει και αυτό το άλμπουμ με τα εκατοντάδες που κυκλοφορούν κάθε χρόνο στα σχετικά ιδιώματα. Ερωτικός, καταγγελτικός και αφηγηματικός, ο μεγάλος αυτός τραγουδιστής μεταλλάσσεται ανάλογα την περίσταση μένοντας πάντα πειστικός.

Στα μουσικά έχουμε μια πλειάδα οργανοπαιχτών με εμπειρία και παράσημα οι οποίοι πετυχαίνουν διάνα στην συνοδεία του Burdon και στην δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας μέσω εξαιρετικών ως επί το πλείστον ενορχηστρώσεων . Όσον αφορά τις συνθέσεις υπάρχουν αρκετές που ξεχωρίζουν αλλά οι περισσότερες είναι ουσιαστικά αναμασήματα γνωστών στάνταρντ χωρίς το κάτι παραπάνω που θα τις κάνει ιδιαίτερες.

Οι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην συνεχή έμπνευση του καλλιτέχνη Burdon αναφέρθηκαν πριν. Ποιοί είναι όμως οι αντίστοιχοι που τον κρατούν και σε αυτή τη περίπτωση μακριά από το άλμπουμ - αριστούργημα;
 
Ο πρώτος και κυριότερος είναι πως η συνεργασία με σπουδαίους εργάτες και γνώστες των ιδιωμάτων με τα οποία πραγματεύεσαι σου εξασφαλίζουν ποιότητα αλλά συνήθως δεν σε πάνε το βήμα παραπάνω. Ο Burdon όταν είχε μαζί του τον Alan Price ή τους War έφτιαξε σπουδαία και φρέσκα πράγματα. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ τραγουδά για τον Fats Domino ("River Is Rising") και παίζει σαν τον Fats Domino. Τραγουδά για τον Bo Diddley ("Bo Diddley Special") και η μουσική απλά θυμίζει τον Bo Diddley.

Το "'Til Your River Runs Dry" είναι ο Eric Burdon το 2013. Ανήσυχο, πολυσυλλεκτικό και ποιοτικό με την έλλειψη του σπρωξίματος που θα το ανέβαζε σε κορυφαίο επίπεδο. Μα να μην υπάρχει ένας Auerbach;

Η κριτική των 15 δευτερολέπτων (εμπρός στον ροκ ψυχίατρο):

Water: Οικολόγοι κλασικοί
Memorial Day: Χίπις, ποιητές, Σπαρτιάτες και χαμένη αθωότητα
Devil And Jesus: Μελωδικές εσωτερικές μάχες
Wait: Λατίνος μα υπομονετικός
Old Habits Die Hard: Ακόμη εδώ για τους αληθινούς επαναστάτες
Bo Diddley Special: Αφρικάνικο rock n’ roll
In The Ground: Γκόσπελ ανύψωση
27 Forever: Ενηλικίωση και αιωνιότητα
River Is Rising: Ο Κατρίνα είναι παγκόσμιος
Medicine Man: Μια ερωτική νουβέλα
Invitation To The White House: Με τον Obama αντάμα
Before You Accuse Me: Sorry Eric...
VIDEO
  • SHARE
  • TWEET