Epica

Requiem For The Indifferent

Nuclear Blast (2012)
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 13/02/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δεν πάει πολύς καιρός από το 2009 και το τελευταίο στούντιο άλμπουμ των Epica, "Design Your Universe". Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, το συγκρότημα έχει καθιερώσει να μας παρουσιάζει κάποια νέα δουλειά του ανά δύο χρόνια και έτσι λοιπόν το 2011 ολοκλήρωσαν το πέμπτο τους άλμπουμ, που καθαρά για λόγους προώθησης θα δει το φως της δημοσιότητας, εν τέλει, τον Μάρτιο του 2012.  Σε άλλα συγκροτήματα η υπερπαραγωγή πιθανότατα θα οδηγούσε σε κορεσμό και αναπόφευκτα σε μέτριες δουλείες, όμως οι Epica -κατά κοινή ομολογία- δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι μέτριο ως τώρα.

«Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει», αναφέρει ένα γνωστό ποδοσφαιρικό ρητό και όπως αναμενόταν το συγκρότημα συνοδεύει στην παραγωγή του άλμπουμ ξανά ο Sascha Paeth, ο οποίος με παραγωγές σε άλμπουμ ονομάτων όπως  οι Angra, οι Kamelot και οι Avantasia γνωρίζει καλά το πώς θα «παντρέψει» αρμονικά την αιθέρια φωνή της Simone Simons με τα μεταλλικά «γρυλίσματα» του Mark Jansen. Στο "Requiem For The Indifferent" βρίσκουμε όλα αυτά που περιμένει ο οπαδός των Epica: επική ενορχήστρωση, θεατρικά/κινηματογραφικά περάσματα, πολύπλοκα τραγούδια με αρκετές εναλλαγές και φυσικά το δίπολο των φωνητικών που παρέχουν οι Simons/Jansen.

Εξαιρώντας τα instrumental "Karma" και "Anima", καθώς και το slow tempo "Delirium", τα υπόλοιπα τραγούδια μοιάζουν το ένα καλύτερο από το άλλο. Το "Monopoly On Truth" φαίνεται φτιαγμένο για να αποτελεί το ιδανικό ξεκίνημα των επερχόμενων συναυλιών τους, όντας ικανό να ξεσηκώσει το κοινό  με την έντονη metal χροιά του και τα φωνητικά του Jansen . Το δε, πρώτο single του δίσκου, "Storm Τhe Sorrow" φέρνει «μπροστά» την μελωδική φωνή της Simons, ενώ το "Internal Warfare" χαρακτηρίζεται από το θεατρικό/κινηματογραφικό ύφος που ταιριάζει πολύ στους Epica. Το "Requiem For The Indifferent" διακατέχεται από ένα ανατολίτικο ρυθμό στην αρχή του, ικανό να σε ταξιδέψει, ενώ τα εννέα λεπτά της συνολικής του διάρκειας το καθιστούν ως το «μεγάλο» συμφωνικό τραγούδι του δίσκου, με κύρια χαρακτηριστικά τις πολλές εναλλαγές στον ρυθμό και τη χορωδία που συνοδεύει την Simons. Σε αυτά τα επίπεδα κυμαίνεται μουσικά το άλμπουμ, ενώ στιχουργικά ο δίσκος πραγματεύεται το τέλος μιας εποχής (το σήμερα) και στο ξεκίνημα μιας νέας, με περισσότερες προοπτικές.

Δεν θα ισχυριζόμουν πως είμαι ο πιο φανατικός της μουσικής των Epica και ως εκ τούτου θα αποφύγω να το συγκρίνω με προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Αυτό που μπορώ σίγουρα να πως είναι πως το "Requiem For The Indifferent" με ικανοποίησε απόλυτα, κάτι που με κάνει να φαντάζομαι πως οι οπαδοί τους θα ξετρελαθούν. Δεν κάνει πουθενά κοιλιά, είναι γεμάτο ωραίες μελωδίες, επιτυγχάνει την κατάλληλη ισορροπία στις φωνές του Jansen και της Simons και -το βασικότερο- αποτελείται από ωραία τραγούδια. Σε κάθε ακρόαση ανακαλύπτω σημεία στις συνθέσεις τους που με την πρώτη ακρόαση δεν είχαν τραβήξει την προσοχή μου και συνεπώς δεν μπορώ παρά να τους αποδώσω τα εύσημα για το "Requiem For The Indifferent" και να ευχηθώ να τους δούμε σύντομα ξανά στην Ελλάδα.
  • SHARE
  • TWEET