Emeli Sande

Σύμφωνοι. Αφ' ενός δεν είναι rock με τη στενή έννοια του όρου, αφ' ετέρου έχει κυκλοφορήσει από τον Φλεβάρη και ως εκ τούτου, όφειλα να είχα γράψει πολύ νωρίτερα για αυτό. Ok, είμαι φάουλ και οφσάιντ συγχρόνως. Φταίω και δεν έχω παρά να δηλώσω «guilty as charged», αλλά εν είδει απολογίας επιτρέψτε μου να αναφέρω τα κάτωθι.

Για τη μεν «χαλαρή» σχέση της Emeli Sandé με το rock έχω να πω ότι, εκ του αποτελέσματος -λίγοι θα διαφωνήσουν πλέον μαζί μου- έχει αποδειχθεί ότι η σχέση αυτή άργησε να αναπτυχθεί, αλλά τελικά λαμβάνει διαστάσεις που -τηρουμένων των αναλογιών- δεν απέχουν και πολύ από εκείνες της σχέσης (αγάπης) που έχει αναπτύξει μεγάλη μερίδα του rock κοινού με την Adele ή ακόμη και με εκείνη που ήθελε τους ροκάδες των 90s να κόβουν φλέβες για τους Massive Attack. Το να συνεχίζουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα υποκρινόμενοι ότι το "Our Version Of Events" δεν υπήρξε, είναι απλά υποκριτικό. Πρόκειται, άλλωστε, για το πιο μοσχοπουλημένο άλμπουμ στη Βρετανία για το 2012 κι έναν από τους καλύτερους pop δίσκους των τελευταίων ετών.

Μπορεί να αργήσαμε να παρουσιάσουμε το άλμπουμ, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ιδιαίτερα τώρα που αποχαιρετάμε τη χρονιά και μπαίνουμε σε mood αναπόλησης των καλύτερων στιγμών της (ναι, υπήρξαν και τέτοιες), μια χαρά επίκαιρο μοιάζει, έχοντας αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου, δίχως το παραμικρό ξεθώριασμα. Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι το "Our Version Of Events" έφτασε στο peak της αναγνώρισης του, στο απόρρευμα της εξαιρετικής εμφάνισης της Emeli στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, όπου -βάσει των μετέπειτα επιδόσεων στο βρετανικό chart- από όλους εκείνους που εμφανίστηκαν, αυτή ήταν που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο (συνεπικουρούμενη -μεταξύ άλλων- και από το νικητή στα 400m με εμπόδια -τον σπουδαίο Felix Sanchez- ο οποίος στο συγκινητικό συνοδευτικό video που παιζόταν καθώς η Emeli έκανε τα πλακάκια να ραγίζουν, έχυνε δάκρυα για την γιαγιά του, που είχε χάσει πρόσφατα).

Η Sandé γεννήθηκε το 1987 στη Σκωτία ως Adele Emeli Sandé. Ξεκίνησε να σπουδάζει ιατρική, αλλά -για καλή μας τύχη- την παράτησε στο τέταρτο έτος για χάρη της μουσικής. «Αναγκάστηκε» να υιοθετήσει το μεσαίο όνομά της, καθώς το ξεκίνημά της συνέπεσε με την απογείωση της καριέρας της γνωστής Adele. Παρ΄ ότι είχε συμμετοχές σε διάφορες ηχογραφήσεις από το 2009 (με δύο top 10), ευρύτερα γνωστή έγινε πέρυσι, λόγω της συνεργασίας της με τον Professor Green στο "Read All About It" (UK #1), το οποίο ερμηνεύει ακόμη καλύτερα μόνη της στο "Our Version Of Events". Οι διακρίσεις δεν άργησαν να έρθουν (Brit Awards Critics' Choice το Δεκέμβριο του 2011,  φωνή του 2012 σύμφωνα με τους Times κλπ.), αλλά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα πέρναγε όλο το χρόνο στο top 5 του βρετανικού άλμπουμ chart. Την ίδια ώρα, μια σειρά από πρωτοκλασάτα ονόματα (από το Stevie Wonder, την Alicia Keys, μέχρι τον Chris Martin τη Madonna και την Adele) κάνουν σειρά για να στάξουν μέλι για το ταλέντο της. Πρόσφατα, παρέα με τον Labrinth σημείωσε το δεύτερό της #1 με το "Beneath Your Beautiful".

Στα του δίσκου καθ' αυτά τώρα, οφείλω να σας εξομολογηθώ ότι τα νευρωνικά δίκτυα του εγκεφάλου μου αντιλαμβάνονται το "Heaven" (UK #2) σαν ακόμη μια προσθήκη στο αλαβάστρινο κομπολόι που έχει για χάντρες του το "Unfinished Sympathy" των Massive Attack (με την αθάνατη ερμηνεία της Shara Nelson κι εκείνη την αδιανόητη κλιμάκωση με τα έγχορδα), το «πολυταξιδεμένο» "You Got The Love" που ξεκίνησε δειλά-δειλά από την Candi Staton το 1986 για να φτάσει μέχρι τη Florence ως mega-hit ή το cult "Watching Windows" από το ξεχασμένο, αλλά επιδραστικότατο "New Forms" (1997) του Roni Size.

Μεράκλωσα τώρα και με την ευκαιρία νομίζω ότι αξίζει να θυμηθούμε κι άλλα της ομόλογης σειράς των ρετρο-φουτουριστικών-pop-soul διαμαντιών (π.χ. το υπέροχο "On And On" της Erica Badu, το "Wishing On A Star" της Rose Royce από το 1978 ή το -αγαπημένο τραγούδι του John Lennon- "I Can Stand The Rain" της Ann Peebles από το μακρινό 1973), ωστόσο φαντάζομαι ότι αυτά αρκούν για να καταλάβετε σε τι αναφέρομαι και -το κυριότερο- πόσο ψηλά τοποθετώ το "Heaven" και την Emeli. Μπορεί να μην είναι εύκολα αντιληπτό, αλλά σύμφωνα με την ίδια, το κομμάτι γράφτηκε κατά τη διάρκεια ενός αυτοσχεδιασμού πάνω στο ρυθμό του "Funky Drummer" του κολοσσιαίου James Brown. Η «ηλεκτρισμένη» παραγωγή του Naughty Boy, η πλούσια ενορχήστρωση κι η καταπληκτική ερμηνεία της Sandé δημιουργούν μια μοναδική αίσθηση του επείγοντος και τεκμηριώνουν από κάθε άποψη ότι πρόκειται για κλασσικό κομμάτι. Ωστόσο, τα πραγματικά καλά νέα είναι ότι δεν είναι το μοναδικό μέσα στον δίσκο.

Δίπλα στο "Heaven" υπάρχουν μερικά εξίσου όμορφα tracks, τα οποία κάνουν το "Our Version Of Events" ένα ξεχωριστό άλμπουμ και την Emeli Sandé κάτι πολύ περισσότερο από ένα one hit wonder. Τα "Next To Me" (UK #2) και "Read All About It (Pt. III)" (χωρίς τον Professor Green εδώ σε μια εκτέλεση με πολύ πιο διαχρονικά χαρακτηριστικά που έφτασε μέχρι το #3) είναι σπουδαία singles και δικαίως έχουν ακουστεί τόσο πολύ (έξω εννοείται, όχι στα μέρη μας, καθώς αυτοί που θα έπρεπε να προβάλλουν καλλιτέχνες σαν κι αυτή είναι απασχολημένοι να χαζεύουν τον κώλο της "Mamacita Buena", κρατώντας το pop κοινό σε βαθύ σκοτάδι).

To "My Kind Of Love" (UK #17) είναι μια πολύ όμορφη R&B σύνθεση που διαδέχεται ιδανικά το "Heaven", ενώ συμπαθητικό είναι και το "Where I Sleep", το οποίο έρχεται να αποφορτίσει το ηλεκτρισμένο κλίμα των δύο πρώτων tracks. Υπό μία έννοια θα μπορούσε να πει κανείς ότι το "Our Version Of Events" αποτελεί διάδοχο του "21" της Adele και δικαιωματικά ταξινομείται δίπλα του. Tα "Read All About It (Pt. III)", "Clown" (UK #62) και "River" θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται σε δίσκο της Adele. Όλα τα tracks του άλμπουμ συνυπογράφονται από τη Sandé, η οποία ομολογουμένως έγραψε μερικές πολύ όμορφες μελωδίες που εκτείνονται σε μεγάλος εύρος γραφής. Οι μυημένοι στη soul θα καταλάβουν αμέσως ότι το "Hope" είναι μια σύνθεση γραμμένη σε «κλίμακα Stevie Wonder», με το εν λόγω κομμάτι να συνυπογράφεται από την Alicia Keys, η οποία έχει αναλάβει και την παραγωγή του.

Βέβαια, υπάρχουν και στιγμές που τα πράγματα βρίσκονται πιο κοντά στο πεδίο της Beyoncé ("Maybe", "Breaking The Law") ή της Alicia Keys ("Mountains", "Suitcase") και καταλαβαίνω ότι λογικά, δύσκολα θα αγγίξουν έναν σκληροπυρηνικό ροκά. Θυμίζω, πάντως, ότι πέρυσι η Beyoncé έγινε η πρώτη γυναίκα εδώ τρεις δεκαετίες που έπαιξε headliner στο Pyramid stage του Glastonbury και για να μην μακρυγορώ, θα μνημονεύσω τη γνωστή ιστορία: ρωτήστε τους ροκάδες των 60s που τότε σνόμπαραν τις Supremes, ποιά είναι η γνώμη τους για αυτές σήμερα... Η καλή μουσική μπορεί να έρθει από οπουδήποτε και το μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο: δουλεύει καλύτερα ανοιχτό.

Το άλμπουμ δεν είναι αλάνθαστο. Όχι τόσο λόγω της υπερβολικά καλογυαλισμένης παραγωγής που θα μου πείτε πολλοί. Σίγουρα υπάρχει μπόλικη από δαύτη, αλλά σε γενικές γραμμές ταιριάζει, τόσο στο ρεπερτόριο, όσο και στην κρυστάλλινη φωνή της Sandé. Εκείνο που «κάθεται» με μεγαλύτερη δυσκολία είναι ορισμένες αχαλίνωτες συναισθηματικές παρεκτροπές, όπως αυτές που ξεχειλίζουν στο "Daddy" (UK #21). Παρ' όλα αυτά οι καλές στιγμές υπερτερούν συντριπτικά.

Η Emeli Sandé είναι ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς και το "Our Version Of Events" ένα εξαιρετικό δείγμα καλής pop που μπορείτε να ακούτε δίχως ίχνος ντροπής. Μακάρι να ήταν όλη η pop σαν αυτή που βρίσκουμε εδώ. Δεν χωράει αμφιβολία, έχουμε να κάνουμε με μια τραγουδίστρια που ήρθε για να μείνει και έναν δίσκο απολύτως κλασσικό στο είδος του. Μπορεί η Sandé να παράτησε την ιατρική στο τέταρτο έτος, αλλά με την απίθανη φωνή και τις γεμάτες ψυχή ερμηνείες της εξακολουθεί να υπηρετεί διαπρεπώς στον ιατρικό κλάδο, «γιατρεύοντας» από άλλο μετερίζι.