Electric Wizard

Στις προηγούμενες δουλειές, "Time To Die", "Legalise Drugs & Murder" και "Black Masses", αυτό το εκπληκτικό συγκρότημα δεν σταμάτησε ποτέ να επικαλείται τους Black Sabbath, βάζοντας στον ήχο του όμως ακόμα περισσότερη βρομιά, fuzz και σαπίλα. Φέτος ξανάπροσκυνά (το καταλαβαίνεις και από τον τίτλο της κυκλοφορίας) του μέντορες και επιστρέφει σε έναν  πιο ταξιδιάρικο ήχο που εξηγεί πως και γιατί υπάρχει τελικά αυτή η μπάντα. 

Το εναρκτήριο "See You In Hell" δείχνει και από το βίντεο ότι αναβιώνει μια '70s αισθητική. Είναι στη βάση του επηρεασμένο από τα blues, αλλά δυστυχώς είναι σαν μια κακή απομίμηση πολλών παλαιότερων συνθέσεων τους. Δεν δίνει τίποτα μα τίποτα καινούργιο. Γενικότερα γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα διαφορετικό Wizard άλμπουμ, απογυμνωμένο από τις έντονα θορυβώδεις και σάπιες κιθάρες και της κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας που μας είχαν συνηθίσει. Στο "Necromania" που ακολουθεί διακρίνω αυτή την παλιομοδίτική τρομακτική και ψυχοφθόρα αισθητική που τους έκανε μοναδικούς. Είναι κομματάρα από τις παλιές τους και σίγουρα η πιο σάπια της φετινής κυκλοφορίας! Το σχεδόν εννιάλεπτο "Hear The Sirens Scream" απολαμβάνεις μερικά επαναλαμβανόμενα, βαριά riff που κάνουν κύκλους γύρω από το κεφάλι σου. Το μικρό χρονικά "The Reaper" που έπεται είναι άλλη μία αποτύπωση λατρείας στον Iommi και την παρέα του. Φρικιαστικό όσο λίγα (με την καλή έννοια) και στέκεται σαν διάλειμμα στην μέση του δίσκου. Το υπερβαρύ και εξαντλητικό "Wicked Caresses" έχει λίγο από τον θάνατο που σπέρνουν οι Άγγλοι τόσα χρόνια. Έχει αυτή την βρομιά και τον θόρυβο που ψάχνουμε οι οπαδοί τους. Στο τελευταίο "Mourning Of The Magicians Read" οι ρυθμοί πέφτουν ακόμα περισσότερο. Είναι πραγματικά ένα πένθιμο κομμάτι που σε περιμένει στην κόλαση. Σίγουρα αυτή η σύνθεση αγγίζει ψυχεδελικές πτυχές που το κάνουν αρκετά ενδιαφέρον. Όλα τα κομμάτια περιέχουν ωραίες ιδέες. Ουσιαστικά είναι άγριοι doom ύμνοι στο θάνατο, τα ναρκωτικά, το σεξ και τη βία!

Είναι εμφανής η έλλειψη πρωτοτυπίας. Δεν αντιλαμβάνεσαι τον ενθουσιασμό ας πούμε που είχε ο δίσκος "Witchcult Today". Δεν είναι ο δίσκος που θα μπορέσει να εισάγει στον ήχο της μπάντας έναν άσχετο μαζί τους μουσικόφιλο. Δεν είναι ο άψογος, ο μοντέρνος, ο εξαιρετικός δίσκος που αγγίζει το άριστο σαν το "Dopethrone". Δεν είναι βέβαια και κάτι κακό. Κανείς ακούγοντάς το δεν θα πει πως δεν θέλω να το ξανακούσω. Κάνεις δεν θα αρνηθεί να το επιλέξει ξανά. Κανείς δεν θα πει ότι κάτι από αυτά που άκουσε είναι κακό ή άσχημο. Ενδεχομένως κάποιος να πει ότι είναι ειδικά βαρετός. Οι εκτελέσεις και το στιλ που διακατέχει το έργο είναι και πάλι όμορφα όμως και ξεχωριστά και θα καταφέρουν μόνα τους να κρατήσουν αρκετά ψηλά στην ιεραρχία των κυκλοφοριών τους και αυτή τη δουλειά. Είναι ένας πολύ καλός doom δίσκος με αρκετή σκόνη και ατμόσφαιρες ψυχεδέλειας, χωρίς την υπερβολική θανατίλα και την κάφρικη σαπίλα που μας έκανε να τους αγαπήσουμε αθεράπευτα. Όπως και να το κάνουμε είναι μια κυκλοφορία των τεράστιων Electric Wizard. Μιας μπάντας που έχει επηρεάσει όσο κανένας τον doom ήχο τα τελευταία τριάντα χρόνια! Όσο και να μην κάνει την διαφορά παραμένει ενδιαφέρον, καλοφτιαγμένο, κολασμένο και τίμιο.