Editors

An End Has A Start

PIAS (2007)
24/09/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Όποτε κάποιο συγκρότημα κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο του, η σύγκριση με τον πρώτο είναι αναπόφευκτη, ιδίως αν το ντεμπούτο ήταν άκρως επιτυχημένο. Textbook case λοιπόν οι Editors, εφόσον το "The Back Room" του 2003 έκανε θραύση, αποσπώντας διθυραμβικότατες κριτικές. Και όχι άδικα, εφόσον ο ήχος που εισήγαγαν είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους ξεγράφουν τη σύγχρονη μουσική παραγωγή όντας προσκολλημένοι αποκλειστικά σε παλαιότερες δεκαετίες. Neo-post-punk (για τους λάτρεις των κατηγοριοποιήσεων) στο στιλ των Interpol, με τετράλεπτα κομμάτια, όπου κυριαρχούν τα drums και το μπάσο μέχρι να μπει και η κιθάρα για την κορύφωση. Επίσης θα παρατηρήσετε τη σαφώς μεγαλύτερη έμφαση στα πλήκτρα, συγκριτικά με την πρώτη τους κυκλοφορία.

Μην περιμένετε να ενθουσιαστείτε με την πρώτη ακρόαση πάντως. Ο ήχος ναι μεν είναι γνώριμος, αλλά πολλοί ίσως τρέξουν απογοητευμένοι να βάλουν τον πρώτο δίσκο στο cd player (ή στη λίστα αναπαραγωγής). Ομολογώ πως κι εγώ την πρώτη φορά που τον άκουσα ήμουν απαθής στην καλύτερη (και τον άκουσα και οδηγώντας, έτσι; Για μένα ο καλύτερος τρόπος να αξιολογήσεις ένα νέο δίσκο). Όσο περνούσαν οι μέρες όμως, έβρισκα μελωδίες κολλημένες στο κεφάλι μου, οι οποίες νομίζω μαντεύετε από που προέρχονταν...

Πατώντας play, τα drums γεμίζουν την ατμόσφαιρα και το "Smokers Outside The Hospital Doors" ανοίγει το δίσκο. O Tom Smith τραγουδά "how can we wear our smiles with our mouths wide shut?" και τα 2 χρόνια που μεσολάβησαν από το "The Back Room" φαντάζουν πολλά, πάρα πολλά... Προχωρώντας στο δεύτερο (και ομότιτλο) κομμάτι, "someone hit the lights, cause there's more here to be seen" σε up-beat ρυθμό και όντως, υπάρχουν πολλά περισσότερα να δει (ή μάλλον να ακούσει) κανείς...

Μία πιο ήρεμη στιγμή με το "The Weight Of The World" και το "Bones" (θυμίζει έντονα το φανταστικό "Munich" του πρώτου δίσκου) σε προκαλεί να κάψεις τα ηχεία! Πλέον το συγκεκριμένο μου αρέσει περισσότερο από το ομότιτλο των Killers. Ακόμα μια "παύση" με το "When Anger Shows" και μετά "The Racing Rats", όπου η εισαγωγή με πιάνο εξελίσσεται γρήγορα στον trademark ήχο των Editors.

Έχω την αίσθηση πως από το επόμενο κομμάτι και μετά ο δίσκος χάνει λίγο την ορμή του, αλλά εδώ φαίνεται πως οι Editors ωρίμασαν αρκετά από τον πρώτο δίσκο τους, καθώς αποδίδουν εξίσου καλά και τα λιγότερο ενεργητικά κομμάτια, εκμεταλλευόμενοι τη ζεστή φωνή του Smith και πειραματιζόμενοι με διαφορετικές ενορχηστρώσεις... "Push Your Head Towards The Air" λοιπόν, "Escape The Nest", "Spiders (hold out your hand, I will carry you”)" και ο δίσκος κλείνει ήρεμα με το πιανιστικό "Well Word Hand" (στα πρότυπα του "Exitlude" των Killers).

Συμπεράσματα... Είναι το "An End Has A Start" καλύτερο του "The Back Room"; Όχι, σε καμία περίπτωση. Είναι καλό βήμα στην καριέρα τους; Σαφέστατα! Οι Editors δεν προσκολλήθηκαν στην επιτυχία του πρώτου δίσκου, αντιθέτως εξέλιξαν τη μουσική τους και έδειξαν πως το μέλλον τους ανήκει. Όσοι άτυχοι δεν τους είδαν να επισκιάζουν τους Dandy Warhols στο περσινό Rockwave, έχουν κάτι πολύ καλό να περιμένουν...

  • SHARE
  • TWEET