Eddie Vedder

Είμαι της άποψης πως όταν ένας καλλιτέχνης, που έχει μεγαλουργήσει με μια μπάντα, αποφασίσει να ακολουθήσει παράλληλα προσωπική καριέρα, θα πρέπει και να διαφοροποιείται μουσικά, ώστε αυτή η καριέρα να έχει και νόημα ύπαρξης σε τελική ανάλυση. Ο Eddie Vedder των Pearl Jam έκανε την πρώτη του δισκογραφική προσπάθεια το 2007, αναλαμβάνοντας το soundtrack της ταινίας "Into The Wild", και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, καθώς και πολύ καλά δείγματα μουσικής και στιχουργικής γραφής μας έδωσε αλλά και από τα πλαίσια των Pearl Jam ξέφυγε.

Τέσσερα χρόνια μετά το "Into The Wild" ο Vedder μάς παρουσιάζει τη δεύτερη προσωπική δισκογραφική του δουλειά, το "Ukulele Songs". Για τους μη γνώστες, «ukulele» είναι ένα παραδοσιακό έγχορδο όργανο χαβανέζικης προέλευσης, για το οποίο ο Vedder έχει δείξει τη συμπάθειά του εδώ και χρόνια, αφού το είχε χρησιμοποιήσει για το κομμάτι "Soon Forget" στο προ δεκαετίας άλμπουμ των Pearl Jam, "Binaural". Διαφαινόμενο από τον τίτλο και επιβεβαιωμένο πλέον, το "Ukulele Songs" είναι ένα σύνολο δεκαέξι κομματιών, που μετά βίας ξεπερνά τη μισή ώρα και σε όλη του τη διάρκεια διακατέχεται από τον ήχο του συγκεκριμένου εγχόρδου.

Ο Eddie Vedder εδώ και κάποια χρόνια πιθανότατα απολαμβάνει όσο ποτέ τη φήμη του. Ο άλλοτε δύστροπος Vedder, που απέφευγε την ιδιότητα του «rock star» και έδειχνε «βραχυκυκλωμένος» ψυχολογικά, τόσο με τη στάση του ως καλλιτέχνης, όσο και μέσω των τραγουδιών των Pearl Jam, τα οποία συνήθως αυτός επιμελείται στιχουργικά, πλέον δείχνει να έχει αλλάξει χαρακτήρα και να προσπαθεί να ζήσει αυτά που απαρνήθηκε τόσα χρόνια, βγάζοντας πλέον μια εικόνα ανεμελιάς. Το "Ukulele Songs" κατά κάποιον τρόπο επιβεβαιώνει το χαρακτήρα της ανεμελιάς, όντας ένα άκρως προσωπικό και ιδιαίτερο άλμπουμ.

Δυστυχώς, όμως, η ιδιαιτερότητα του "Ukulele Songs" αποτελεί και την «αχίλλειο πτέρνα» του, καθώς οι δεκαέξι λιτές συνθέσεις, με κύρια βάση το ukulele, αποδεικνύονται δυσκολοχώνευτες και άκρως κουραστικές έως και βαρετές και, παρότι το άλμπουμ είναι μικρό σε διάρκεια, εν τούτοις δύσκολα αντέχεται να ακουστεί προσεκτικά εξ ολοκλήρου. Ο ήχος του ukulele μετά από κάποια στιγμή γίνεται ενοχλητικός, σα βούισμα κουνουπιού, και οποιαδήποτε συμπαθητική σύνθεση δε μπορεί να αναδειχθεί όσο και αν ο Vedder έχει καλή φωνή. Δεν είναι τυχαίο πως οι στιγμές που τελικά ξεχωρίζουν στο όλο εγχείρημα είναι αυτές που έχουν το κάτι παραπάνω στην ενορχήστρωση, όπως το "Longing To Belong" ή το "Tonight You Belong To Me" με τη συμμετοχή της Cat Power, το οποίο πρόκειται για διασκευή (μία από τις πέντε του άλμπουμ) σε κομμάτι του 1926. Στο άλμπουμ περιέχεται και μια διαφορετική έκδοση του "Can't Keep" των Pearl Jam, με ukulele βεβαίως, χωρίς ωστόσο να σώζει το τελικό αποτέλεσμα.

Το "Ukulele Songs", όπως προείπαμε, είναι ένα άλμπουμ άκρως προσωπικό, που από τις πρώτες νότες είναι προφανές πως ο Vedder το κυκλοφόρησε για την πάρτη του κυρίως και μετά για εμάς τους υπόλοιπους. Αν την εν λόγω κυκλοφορία υπέγραφε κάποιος άγνωστος Χαβανέζος μουσικός, πιθανότατα δε θα είχε ασχοληθεί κανείς μαζί της και ο συγκεκριμένος μουσικός θα την πουλούσε σε παραλίες του Maui, φορώντας βερμούδα-μαγιό, σαγιονάρες «1-4» και έχοντας ένα «χαβανέζικο μπαγλαμά» παραμάσχαλα. Αν κάτι κρατάμε τελικά από το "Ukulele Songs" είναι κάποια ελάχιστα μεμονωμένα κομμάτια και τη διάθεση του Vedder να ακούγεται διαφορετικός στις προσωπικές του δουλειές απ' ό,τι στους Pearl Jam.