Easy Chair

Easy Chair (reissue)

World In Sound (2015)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 17/06/2015
Οι συλλέκτες πληρώνουν όσο όσο αλλά οι φιλόμουσοι θα βρουν κι άλλους λόγους να το αποκτήσουν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η World In Sound επιτελεί κοινωνικό έργο έχοντας αναλάβει να επανεκδώσει ψυχεδελικά διαμαντάκια που ανταλλάζουν χέρια σε εξωφρενικά ποσά και θεωρούνται φυσικά παντελώς συλλεκτικά. Όμως το συλλεκτικό δεν σημαίνει πάντα και μουσικά ποιοτικό, οπότε όταν η λάμψη του «σπάνιου» κατακαθίσει είναι θέμα αν μπορεί κανείς με καθαρό μυαλό να αντιληφθεί τη μουσική αξία του έργου που έχει μπροστά του, μικρή ή μεγάλη, όποια κι αν είναι αυτή.

Κάπως έτσι και το μοναδικό demo των Easy Chair απέκτησε τεράστια συλλεκτική αξία η έκδοσή του σε CD, όμως προσφέρεται για πιο ψύχραιμη αποτίμηση. Με μόλις τρία τραγούδια και διάρκεια περίπου 20 λεπτά σίγουρα δεν είναι για την ποσότητα που γίνεται ελκυστικό. Στην πραγματικότητα μάλιστα το fuzz-αριστό "My Own Life", που θυμίζει και Iron Butterfly μείον τα πλήκτρα, είναι καλοδουλεμένο και δείχνει όλες τις προοπτικές που είχε το συγκρότημα αλλά δεν δικαιολογεί τον ντόρο γύρω από το όνομά τους. Ομοίως το αργό και ατμοσφαιρικό "Easy Chair" είναι υποβλητικό, έξυπνα δομημένο και με ένα πολύ όμορφο solo κιθάρας μεν, αλλά εξαντλεί αρκετά γρήγορα τις ιδέες του σε σχέση με τα εξίμιση λεπτά της διάρκειάς του. Αυτά τα δύο τραγούδια από μόνα τους θα αποτελούσαν μία παρακαταθήκη του στυλ «τι θα μπορούσαν να γίνουν».

Αντίθετα το "Slender Woman" σε αναγκάζει να παραδεχτείς τι συγκρότημα όντως υπήρξαν οι Easy Chair. Ξεκινώντας σταδιακά και αναπτυσσόμενο νωχελικά αλλά και υπνωτιστικά γύρω από την μπασογραμμή του, σε βάζει σε έναν κόσμο όχι άγνωστο στους θιασώτες της west coast ψυχεδέλειας. Τα φωνητικά του Jeff Simmons (μετέπειτα στους Mothers Of Invation) είναι μετρημένα αλλά καθηλωτικά, το πιάνο δίνει μία επιπλέον λυρικότητα και οι κιθάρες την απαραίτητη ταξιδιάρικη διάθεση.

Ένα από τα πολλά συγκροτήματα που τη δεκαετία του '60 είχαν τα φόντα να πετύχουν, οι Easy Chair είναι κάτι παραπάνω από ένα σπάνιο artifact που ενδιαφέρει μόνο συλλέκτες. Έστω κι αν είναι σύντομη η διάρκειά του, αξίζει να αποτελέσει μέρος μία συλλογής που μετά τους κλασικούς της ψυχεδέλειας επεκτείνεται στην πλατιά μάζα των συγκροτημάτων που έφτιαξαν τη σκηνή.
  • SHARE
  • TWEET