Earthside

Έχω χάσει το μέτρημα από τις φορές που λέω να ακούσω κάποιο ντεμπούτο που βλέπω ότι κάνει ντόρο, ή έχει μεγάλα ονόματα ως guests, μόνο και μόνο για να απογοητευτώ με την παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας κι ενδιαφέροντος γενικότερα. Ακούγοντας το "Crater" στο διαδίκτυο, με τα πάντα ξεχωριστά φωνητικά του Bjorn Strid (Soilwork) εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα. Κάτι καλό ετοίμαζε αυτό το κουαρτέτο των εξαιρετικών (και πολυσπούδαστων) μουσικών και έπρεπε να το ανακαλύψω.

Αλήθεια, πόσες φορές χαρακτηρίζουμε ως progressive κάτι το οποίο απλά έχει τεχνική και κάποιες ρυθμικές ιδιαιτερότητες; Όμως η πραγματικά προοδευτική μουσική είναι αυτή που αψηφά νόρμες και συμβάσεις. Αυτό είναι που βλέπουμε και στις οκτώ συνθέσεις του "A Dream In Static". Μια πειραματική διάθεση, μια έμφυτη θεατρικότητα που ενισχύεται με τη συμμετοχή της Moscow Studio Symphony Orchestra καθώς και οι προσεκτικά τοποθετημένες ερμηνείες των Lajon Witherspoon (Sevendust), Dan Tompkins (Tesseract, Skyharbor), Eric Zirlinger (Face The King) και του 'Speed' που προανέφερα, δημιουργούν μια ισορροπημένη φόρμουλα, που δουλεύει και δουλεύει καλά. Είναι δύσκολο για μια μπάντα να διαμορφώσει έναν ξεχωριστό ήχο, πόσο μάλλον από την πρώτη δουλειά της. Ωστόσο, μέσα σε μια διαρκή εναλλαγή εντάσεων, ύφους και ηχοχρωμάτων, οι Earthside καταφέρνουν να ακούγονται μοναδικοί και φρέσκοι, σε έναν χώρο που ο μιμητισμός δυστυχώς είναι δημοφιλής.

Αν και θεωρώ πως κάθε κομμάτι έχει τα δικά του ξεχωριστά στοιχεία που δίνουν ενδιαφέρον, ωστόσο σίγουρα ξεχωρίζει το ομώνυμο με την ερμηνεία του Daniel Tompkins αλλά και την ορμητικότητα που βγάζει, το "Entering The Light" που διακρίνεται για τα ορχηστρικά του μέρη αλλά και την αέρινη ατμόσφαιρα που αποπνέει όπως και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το "Contemplation Of  The Beautiful" το οποίο έχει μια απίστευτη θεατρικότητα και εναλλάσεται αριστοτεχνικά μεταξύ λυρισμού και στιβαρότητας.

Συζήτηση περί τεχνικής, παιξίματος, ήχου κλπ. είναι τουλάχιστον άσκοπη, αφού οι συμμετέχοντες παρουσιάζουν αρτιότατες ερμηνείες και είναι όλοι πραγματικοί δεξιοτέχνες, ενώ η παραγωγή και η μίξη που έγινε από τους David Castillo (Opeth, Katatonia, Bloodbath) και Jens Bogren (Opeth, Soilwork, The Ocean, Devin Townsend) είναι υποδειγματική, με την κατάλληλη καθαρότητα, ισορροπία μεταξύ των οργάνων αλλά και τον απαραίτητο όγκο ενός μοντέρνου δίσκου με στιβαρά riff.

Ακούγοντας πραγματικά πολλές φορές το "A Dream In Static", μπορώ με σιγουριά να πω πως οι Earthside έβγαλαν έναν πραγματικά ενδιαφέρων, αρκετά πρωτότυπο και μουσικά πλήρη δίσκο. Η ποικιλία συναισθημάτων, ήχων και δυναμικών, η τεχνική αρτιότητα αλλά και η μελωδική ευαισθησία του το καθιστούν ένα άλμπουμ που απαιτεί αρκετές ακροάσεις για να αρχίσει να ξεδιπλώνει τα μυστικά του. Σίγουρα μια από τις καλύτερες progressive δουλειές που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, μένει να δούμε τα επόμενα βήματα της μπάντας και πώς θα κινηθούν από δω και πέρα. Το πρώτο δείγμα γραφής πάντως είναι κάτι παραπάνω από υποσχόμενο.