Earthless

Τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν από το "From The Ages" μέχρι το σήμερα είναι κάτι που μας έχουν συνηθίσει οι Καλιφορνέζοι. Μεγάλα διαστήματα δισκογραφικής απουσίας. Αυτό που δεν μας έχουν συνηθίσει, είναι αυτό που λαμβάνει χώρα στο "Black Heaven".

Δεν χρειάστηκαν παρά πενήντα δεύτερα στο "Gifted By The Wind" προκειμένου να ακούσουμε την φωνή του Isaiah Mitchell. Ναι, το τρίο έχει διαμορφώσει χαρακτήρα και σεβάσμια υπόληψη γύρω από το instrumental jam rock, ποιος είπε όμως πως δεν τους πρέπουν τα φωνητικά;

Κι όχι περιστασιακά. Τέσσερα στα έξι τα λες καλή αναλογία έχοντας κατά νου το παρελθόν της μπάντας. Όχι, δεν μας άφησε χρόνους η αναγνωρίσιμη δομή των συνθέσεων. Το jam πλέον είναι ελεγχόμενο καθότι εμφανίστηκαν καινούργια δεδομένα. Η μπάντα αγκαλιάζει πλέον πιο παραδοσιακές φόρμες.

Εκείνες των μουσικών της ηρώων. Δυναμικό τρίο. Μπάσο, κιθάρα, τύμπανα. Δεν έχουν κρύψει ποτέ την αγάπη τους για τους Cream. Ούτε την έχουν μεταμφιέσει σε κάτι άλλο. Το “Electric Flame” είναι ο ορισμός του '70s rock. Άφησαν λίγο στην άκρη την λατρεία στον Hendrix και συμμάζεψαν τις ιδέες τους.

Αν τους πάει; Μούρλια. Ειδικά με την συνδρομή του Mitchell στα φωνητικά. Τα λες και γοητευτικά. Κυρίως όμως δεν απαρνούνται το μουσικό τους DNA. Που είναι guitar friendly. Και που τους έχει κάνει αγαπητούς στους οπαδούς της desert σκηνής, χωρίς να ανήκουν οι ίδιοι σ’ αυτήν. Ο παλιός, λένε, είναι αλλιώς. Ναι, αλλά και ο νέος (ήχος) είναι ωραίος. Ποιος θα μου ‘λεγε άλλωστε πως θα έχουμε συναυλιακά "Ooh ooh oh oh" σε τραγούδι των Earthless...