Earth Of Distrust

Όσοι παρακολουθούν την ελληνική underground σκηνή, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι όλο και κάπου θα έχετε πετύχει τους Earth Of Distrust. Αν και τα τελευταία χρόνια δεν τους έβλεπα τόσο συχνά, το '13 όμως σίγουρα μιλάμε για τεράστια επανεμφάνιση, τόσο συναυλιακά, όσο και δισκογραφικά με τον παρόντα δίσκο. Για όσους δεν ξέρουν, οι Earth Of Distrust είναι τριμελής μπάντα από Αθήνα, παιδί του Δημήτρη 'Spoon', ο οποίος είναι και frontman των νεοσύστατων, εξαιρετικών Hedvika.

Το "Victimology" είναι ο δεύτερος δίσκος τους μετά το πολύ καλό "Proselytize" από το οποίο διαφοροποιούνται μερικώς δείχνοντας θαυμάσια σημάδια εξέλιξης, χωρίς να χάνουν στο ελάχιστο την ταυτότητά τους. Έχοντας λοιπόν τους Hedvika, ο Spoon, να ξεκαβλώνει σε post-metal μονοπάτια, εδώ στρέφεται περισσότερο στις δύο άλλες τους μεγάλες αγάπες, το black metal και το crust. Οι doom ταχύτητες βέβαια παραμένουν, όπως και ο Isis-ικός ήχος στην κιθάρα (με λίγο από Thorns μερικές φορές αν και αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό live) αλλά -ειδικά σε σχέση με το "Proselytize"- το "Victimology" βρίθει ιδεών και βάθους, ενώ ταυτόχρονα απλώνεται περισσότερο ισομοιράζοντας την εσωτερική ένταση με τις έκρυθμες επιθέσεις.

Ο δίσκος χτίζεται ευλαβικά ξεκινώντας με το θηριώδες "Turning (Multiply By Bruises)" το οποίο κλιμακώνει με νωχελικό ρυθμό, με το ογκώδες και παχύ feedback να ακολουθεί σαν σκιά το κάθε riff. Από τα μισά και μετά παίρνει μια punk υπόσταση ενώ μερικά άρρυθμα riff κάνουν την εμφάνισή τους για κερασάκι στην τούρτα. Το "Iron Moose" ανεβάζει τον ρυθμό ακόμα περισσότερο, σκάει και ένα πελώριο groove-άτο riff στα δύο τελευταία λεπτά που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό και συνεχίζει σφαλιαρίζοντας σε με ένα από τα καλύτερα crust κομμάτια που θα ακούσετε φέτος, το "Διαγραφή". Φανταστικό κομμάτι, ό,τι πρέπει για ξύλο, μπουκέτα και τέτοια, έχει αυτή την παχιά κιθάρα η οποία του προσδίδει ιδιαιτερότητα, έχει και τα ουρλιαχτά «Μα εγώ τρώω από το χώμα που φτύνεις» που προκαλούν ρίγος, ε δεν χρειάζεται και κάτι άλλο για να περιγράψεις μια τελειότητα. Πιο μετά συναντάμε το μεγαλειώδες "Battle Mask" ένα sludge / black ψυχρό έπος, ο Spoon ξεφωνίζει εδώ με τραχειές high-pitched τσιρίδες, το μπάσο δίνει έναν ανυπέρβλητο όγκο πλαισιώνοντας άψογα την κιθάρα η οποία οδηγεί σε σκοτεινά σοκάκια της αβύσσου. Το τελείωμα με την διασκευή στο "A Life's A Life" των Disrupt, κλείνει με moshpit τον δίσκο και εμείς απλά προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγινε.

Το μόνο που θέλω από τη μπάντα,από εδώ και πέρα, είναι να αποστασιοποιηθούν ακόμα περισσότερο από το post-metal και να δώσουν περισσότερη έμφαση στην black / crust πλευρά τους. Πέρα από αυτό Οι Earth Of Distrust τα κάνουν όλα όπως πρέπει στον δίσκο και αποδεικνύουν περίτρανα ότι η ελληνική DIY σκηνή κρύβει πολλά διαμάντια. Άκουσέ το τώρα (earthofdistrust.bandcamp.com).