Dream Theater

Τα περισσότερα από τα συγκροτήματα που θαυμάζω μεσουράνησαν και μεγαλούργησαν σε μία περίοδο που δεν είχα καν γεννηθεί (αρχές της δεκαετίας του ’70), ενώ όσοι από εμάς βρίσκονταν τότε σε ηλικία κατάλληλη να συνειδητοποιήσουν το ότι κάποιοι είχαν τα φόντα να γράψουν ιστορία στη μουσική, απείχαν αρκετά από το επίκεντρο των εξελίξεων. Και όχι μόνο αυτό. Η ελλιπής ενημέρωση, η αποκλεισμένη συναυλιακά χώρα μας, ακόμα και ενίοτε το πολιτικό κατεστημένο, συνέβαλαν στο να είναι ελάχιστοι αυτοί που δύνανται σήμερα να υπερηφανεύονται πως 'έζησαν' τις μεγαλύτερες (ίσως) στιγμές της μουσικής που αγαπάμε.

Πολλά χρόνια αργότερα, μπορούμε κι εμείς να έχουμε τη χαρά να λέμε πως υπάρχουν έστω και λίγα (μετρημένα στα δάκτυλα…των χεριών μόνο) συγκροτήματα, τα οποία αξίζουν αναφορά ουκ ολίγων σελίδων στη Βίβλο της μουσικής, και των οποίων την εξέλιξη έχουμε παρακολουθήσει βήμα προς βήμα, τόσο από κοντά, όσο και μέσω της τεχνολογίας (η οποία ως γνωστόν μας φέρνει εξίσου 'κοντά')! Και μιας και πολυλογώ και δεν έχει νόημα, ένα από τα συγκροτήματα αυτά είναι και οι Dream Theater. Διόλου ευκαταφρόνητο να θεωρείσαι το κορυφαίο progressive rock/metal συγκρότημα της σύγχρονης μουσικής. Διόλου ευκαταφρόνητο επίσης το να έχεις αναγεννήσει ένα είδος (το progressive) το οποίο επί μία δεκαετία (αυτή των 80’s) είχε πουλήσει την ψυχή του στον Διάβολο με αντάλλαγμα…το χρήμα!

Ναι λοιπόν όλα αυτά για τους Dream Theater με αφορμή το νέο δίσκο τους ο οποίος είναι live και σηματοδοτεί την 20η επέτειο από την ίδρυσή τους. Ίσως ακούγεται δυσανάλογο το ότι αυτός είναι ο 5ος ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος για μία μπάντα που έχει κυκλοφορήσει 8 κανονικούς. Όμως πως μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς τη στιγμή που έχουν φροντίσει καθένας από αυτούς τους live δίσκους να έχει σχεδόν ολοκληρωτικά διαφορετικό setlist από τον προηγούμενο; Ας σκεφτούμε ότι οι Iron Maiden για παράδειγμα (τους οποίους λατρεύω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων), με αρκετά μεγαλύτερη δισκογραφία από τους Theater, κυκλοφορούν live δίσκο μετά από κάθε κανονικό, με το μόνο που αλλάζει να είναι το εξώφυλλο και τα 4-5 περιλαμβανόμενα τραγούδια του εκάστοτε νέου δίσκου.

Είναι όμως το "Score" κάτι τέτοιο; Σε καμία περίπτωση. Μη σας ξεγελάει ο επετειακός χαρακτήρας του δίσκου. Το "Score" περιέχει μεν τραγούδια από κάθε σχεδόν δίσκο του γκρουπ (για την ακρίβεια απ’ όλους πλην του "Falling Into Infinity"), όμως η επιλογή τους έχει γίνει έτσι ώστε να θυμίζουν κάθε άλλο παρά "best of". Ποιος θυμάται για παράδειγμα το "Afterlife" από το "When Dream And Day Unite"; Και όχι μόνο αυτό. Τα άτομα έχουν φτάσει στο σημείο να παίζουν από κομμάτι του πρώτου τους demo (πριν καν ονομαστούν Dream Theater), μέχρι και το 11λεπτο ακυκλοφόρητο "Raise The Knife"! Δεν έχουν το θεό τους. Και για να γίνει ακόμα πιο ελκυστικό για τους οπαδούς το αποτέλεσμα, στα δύο από τα τρία cd του "Score" (παρεμπιπτόντως το "Score" είναι ο τρίτος σε σειρά τριπλός live δίσκος τους!) οι αγαπημένοι μας Νεοϋορκέζοι αποδίδουν τα κομμάτια υπό τη συνοδεία πλήρους ορχήστρας σε μία, χωρίς υπερβολές, ηχητική πανδαισία. Ανάμεσα σε αυτά τα κομμάτια βρίσκουμε το σαραντάλεπτο "Six Degrees Of Inner Turbulence" καθώς και το εικοσιεξάλεπτο "Octavarium". Τραγούδια τα οποία ήταν που ήταν έπη, έρχεται τώρα και η ορχήστρα και φτάνουν σε άλλο - ανώτερο εννοείται - επίπεδο! Κυρίως το υποτιμημένο "Octavarium".

Κάθε νέα κυκλοφορία των Theater είναι must αγορά για τους οπαδούς τους. Και ως νέα κυκλοφορία, το "Score" είναι κι αυτό απαραίτητο!

Setlist:
1. "The Root Of All Evil"
2. "I Walk Beside You"
3. "Another Won"
4. "Afterlife"
5. "Under A Glass Moon"
6. "Innocence Faded"
7. "Raise The Knife"
8. "The Spirit Carries On"
Μαζί με την ορχήστρα:
9. "Six Degrees Of Inner Turbulence"
10. "Vacant"
11. "The Answer Lies Within"
12. "Sacrificed Sons"
13. "Octavarium"
14. "Metropolis"